Seifert, Jaroslav

Γεννήθηκε στο Ζιζκόφ, προάστιο της Πράγας, στην τότε Αυστροουγγαρία. Η πρώτη ποιητική συλλογή του εκδόθηκε το 1921. Εκείνη την εποχή ήταν μέλος του Κομμουνιστικού Κόμματος και συντάκτης σε κομμουνιστικές εφημερίδες και περιοδικά (π.χ. Rovnost, Srsatec, Reflektor), ενώ παράλληλα εργαζόταν και σε εκδοτικό οίκο. Κατά τη δεκαετία του 1920 ο Σάιφερτ θεωρείτο από τους κυριότερους εκπροσώπους της τσεχοσλοβακικής καλλιτεχνικής αβάν-γκαρντ. Υπήρξε ένας από τους ιδρυτές του περιοδικού Devetsil. Τον Μάρτιο του 1929, μαζί με 6 άλλους σημαντικούς συγγραφείς, παραιτήθηκε από το Κόμμα έχοντας υπογράψει ένα μανιφέστο που διαμαρτυρόταν ενάντια στις μπολσεβικικές τάσεις της νέας του ηγεσίας. Μετά από αυτό, εργάσθηκε ως δημοσιογράφος στον σοσιαλδημοκρατικόκαι τον συνδυκαλιστικό τύπο μέχρι και τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Το 1949 ο Σάιφερτ εγκατέλειψε τη δημοσιογραφία και άρχισε να αφιερώνεται αποκλειστικά στη λογοτεχνία. Η ποίησή του απέσπασε σημαντικά κρατικά βραβεία το 1936, το 1955 και το 1968, ενώτο 1967 ανακηρύχθηκε «Εθνικός Καλλιτέχνης». Υπήρξε ο πρόεδρος της Ενώσεως Τσεχοσλοβάκων Συγγραφέων από το 1968 μέχρι το 1970. Το 1977 ήταν ένας από αυτούς που υπέγραψαν τη «Χάρτα 77», μία πρωτοβουλία που επέκρινε το καθεστώς της εποχής. Ο Σάιφερττιμήθηκε με το Βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας το 1984. Εξαιτίας όμως της βεβαρυμένης υγείας του, δεν μπόρεσε να παρευρεθεί στην τελετή της απονομής, στην οποία αντιπροσωπεύθηκε από τη θυγατέρα του, η οποία παρέλαβε το βραβείο για λογαριασμό του. Παρότιη βράβευση αποτελούσε γεγονός με εθνική σημασία για μία μικρή χώρα όπως η Τσεχοσλοβακία, υπήρξαν μόνο σύντομες αναφορές για αυτό στα ελεγχόμενα από το καθεστώς μέσα μαζικής ενημερώσεως της χώρας. Ο Σάιφερτ απεβίωσε στην Πράγα 13 μήνες αργότερα, σε ηλικία 84 ετών, και θάφτηκε στο δημοτικό κοιμητήριο της πόλεως Κράλουπι ναντ Βλτάβου, γενέτειρας των γονέων της μητέρας του. Η κηδεία και ταφή του σημαδεύθηκε από την έντονη παρουσία της μυστικής αστυνομίας, που επεχείρησε να αποτρέψει ανεπιθύμητεςεκδηλώσεις εκ μέρους των πενθούντων.