Χορν, Παντελής

Ο Παντελής Χορν, γιος του Αυστριακού Δημητρίου Χορν και της Ματίνας Κουντουριώτη, εγγονής του Λάζαρου Κουντουριώτη, γεννήθηκε στην Τεργέστη στις 1.1.1881. Ήταν παιδί επτά ετών όταν η οικογένειά του εγκαταστάθηκε οριστικά στην Ελλάδα. Ακολουθώντας τηνοικογενειακή παράδοση της μητέρας του έγινε ναυτικός παρ' όλο που ποτέ του δεν αγάπησε τη θάλασσα. Το 1899 αποφοίτησε από τη Σχολή Ναυτικών Δοκίμων ως σημαιοφόρος και υπηρέτησε στο Πολεμικό Ναυτικό μέχρι το 1919, οπότε μετετάγη στο Λιμενικό Σώμα. Αποστρατεύθηκε το 1926 με το βαθμό του υποναυάρχου. Σημαντικότερες στιγμές της καριέρας του ως αξιωματικού: συνυπογραφή του πρωτοκόλλου για τη σύσταση του Στρατιωτικού Συνδέσμου (4 Ιουλίου 1909), η κατάληψη της νήσου Ίμβρου (1912) και η προσχώρηση στοκίνημα του Βενιζέλου (1916). Στο θέατρο πρωτοεμφανίστηκε δημοσιεύοντας στο "Noυμά" ένα μονόπρακτο ποιητικό δράμα, τον "Ξένο" (1906) και λίγους μήνες αργότερα έγινε γνωστός με το σκάνδαλο που δημιούργησε το τρίπρακτο "Ανεχτίμητο", για κάποιες τολμηρές φράσεις του. Καθιερώνεται οριστικά νεότατος, με την παράσταση των "Πετροχάρηδων" (1908). Από τότε και για τριάντα χρόνια έμεινε συνεχώς στο προσκήνιο της θεατρικής ζωής παρουσιάζοντας στη σκηνή πάνω από τριάντα έργα (πέθανε στην Αθήνα 1.11.1941). Πρωτοπόρος, τολμηρός και προκλητικός δημιούργησε σκάνδαλο τόσο με τον "Σέντζα" όσο και με τη "Φλαντρώ", έργα που μετά από το πρώτο τους ανέβασμα παρέμειναν για πολλά χρόνια στην αφάνεια. Από τα έργα του σώζονται εννέα πολύπρακτα: "Το Ανεχτίμητο" (1906), "Οι Πετροχάρηδες" (1908), "Μελάχρα" (1909), "Το Φιντανάκι" (1921), "Η Νταλμανοπούλα" (1923), "Ο Σέντζας" (1925), "Φλαντρώ" (1925), "Το Mελτεμάκι" (1927) και "Ζωή και παραμύθι" (1937), καθώς χαι τέσσερα μονόπρακτα, "Ο Ξένος" (1906), "Το τίμιο σπίτι" (1908), "Ο Πρόξενος" (1931), "Η Εύα" (1931-32). Από τα υπόλοιπα, χαμένα πια, έργα του σημειώνουμε τα δράματα: "Η Παναγία Κατηφορίτισα" (1915), "Το Μαύρο Καράβι" (1917), "Σταθμός" (1929), "Δεν αγαπάμε τον ίδιο" (1934) και τις κωμωδίες "Ψωροκώσταινα"(1927) και "Σιγανοπαπαδιές" (1929). Τα έργα του πρόσφεραν ρόλους στα μεγαλύτερα ονόματα του ελληνικού θεάτρου. Η Κυβέλη, η Μαρίκα Κοτοπούλη, ο Θωμάς Οικονόμου, ο Αιμίλιος Βεάκης, ο Βασίλης Αργυρόπουλος, η Αλίκη, η Κατερίνα συγκαταλέγονται στους "πρώτους διδάξαντες".