0
Your Καλαθι
Ζολά, Εμίλ
Ο Ζολά Εμίλ ήταν διάσημος Γάλλος μυθιστοριογράφος και ανθρωπιστής (1840-1902).
Γεννήθηκε στο Παρίσι και ήταν γιος μηχανικού ιταλικής καταγωγής. Όταν τελείωσε τις σπουδές του εργάστηκε ως υπάλληλος ενός εκδοτικού οίκου στο Παρίσι, ενώ ταυτόχρονα άρχισε να συνεργάζεται με διάφορα περιοδικά και εφημερίδες. Λίγο αργότερα αποφάσισε να ασχοληθεί με τη λογοτεχνία. Τα πρώτα του μυθιστορήματα "Τα μυστικά της Μασσαλίας" και "Τα μάτια μιας πεθαμένης" δεν τα πρόσεξε κανένας. Δεν απογοητεύτηκε όμως, συνέχισε να γράφει, ώσπου αναδείχτηκε ένας από τους κορυφαίους κοινωνικούς μυθιστοριογράφους της γαλλικής λογοτεχνίας, με αξιόλογα έργα στο διήγημα και την ποίηση. Τα τελευταία χρόνια της ζωής του, από το 1898 και μετά, ασχολήθηκε με πάθος με την πολύκροτη δικαστική υπόθεση Ντρέυφους, η οποία είχε συνταράξει τότε την κοινωνία της Γαλλίας. Στην υπόθεση εκείνη με ένα μανιφέστο που δημοσίευσε στην εφημερίδα "Αυγή" του Παρισιού, με τίτλο "Κατηγορώ", υπερασπίστηκε με υποδειγματικό θάρρος τον αθώο λοχαγό Ντρέυφους και αγωνίστηκε με όλες του τις δυνάμεις για την απόδοση της δικαιοσύνης. Με το δημοσίευμά του και όλη την ανάμειξή του στην υπόθεση προκλήθηκε στη Γαλλία μεγάλος σάλος, με αποτέλεσμα να κατηγορηθεί και να καταδικαστεί με μεγάλο χρηματικό πρόστιμο και με ένα χρόνο φυλάκιση. Γλίτωσε τη φυλακή δραπετεύοντας στην Αγγλία. Τελικά η δίκη "Ντρέυφους" αναθεωρήθηκε, ο κατηγορούμενος αθωώθηκε και ο Ζ. ξαναγύρισε στη Γαλλία. Πέθανε δηλητηριασμένος από καπνό, στις 29 Σεπτεμβρίου του 1902, στο διαμέρισμά του στο Παρίσι, εξαιτίας φραξίματος της καπνοδόχου. Παρόλο που η αστυνομία αποφάνθηκε ότι ο θάνατός του ήταν ατύχημα, δεδομένου του αριθμού των εχθρών που είχε δημιουργήσει από την υπόθεση Ντρέιφους, οι φήμες για δολοφονία του δεν έπαψαν νααπασχολούν την κοινή γνώμη.
Το πρώτο έργο με το οποίο ο Ζ. έκανε αισθητή την παρουσία του στους γαλλικούς φιλολογικούς κύκλους ήταν η "Τερέζα Ρακέν". Με το έργο αυτό αναδείχτηκε ένας από τους κυριότερους εκπροσώπους του νατουραλισμού. Ακολούθησε το μυθιστόρημα "Μαγδαληνή Φερά" και τρία βιβλία με κριτικές, από τα οποία το πρώτο "Τα μίση μου" θεωρήθηκε προκλητικό. Αλλά η μεγάλη του ακμή άρχισε μετά το 1871, όταν δημοσίευσε μια σειρά μυθιστορημάτων με το γενικό τίτλο "Κύκλος μυθιστορημάτων- Οι Ρουγκόν Μουρέ", την οποία αποτελούσαν είκοσι τόμοι. Από τη μεγάλη σειρά των έργων του εκείνα που γνώρισαν τη μεγαλύτερη επιτυχία και σημείωσαν πρωτοφανή κυκλοφορία είναι τα ακόλουθα: "Ζερμινάλ", "Νανά", "Το ανθρώπινο κτήνος", "Ταβέρνα", "Όνειρο", "Τρεις πόλεις", "Γονιμότητα", "Εργασία", "Αλήθεια", "Τέσσερα Ευαγγέλια" και "Δικαιοσύνη", το οποίο δεν πρόλαβε να τελειώσει. Από τα κριτικά του έργα διακρίνονται: "Δημοκρατία και Λογοτεχνία", "Το πειραματικό μυθιστόρημα", "Λογοτεχνικά Ντοκουμέντα". Ο Ζολά ήταν υποψήφιος για το βραβείο Νόμπελ 2 φορές, το 1901 και το 1902.
Γεννήθηκε στο Παρίσι και ήταν γιος μηχανικού ιταλικής καταγωγής. Όταν τελείωσε τις σπουδές του εργάστηκε ως υπάλληλος ενός εκδοτικού οίκου στο Παρίσι, ενώ ταυτόχρονα άρχισε να συνεργάζεται με διάφορα περιοδικά και εφημερίδες. Λίγο αργότερα αποφάσισε να ασχοληθεί με τη λογοτεχνία. Τα πρώτα του μυθιστορήματα "Τα μυστικά της Μασσαλίας" και "Τα μάτια μιας πεθαμένης" δεν τα πρόσεξε κανένας. Δεν απογοητεύτηκε όμως, συνέχισε να γράφει, ώσπου αναδείχτηκε ένας από τους κορυφαίους κοινωνικούς μυθιστοριογράφους της γαλλικής λογοτεχνίας, με αξιόλογα έργα στο διήγημα και την ποίηση. Τα τελευταία χρόνια της ζωής του, από το 1898 και μετά, ασχολήθηκε με πάθος με την πολύκροτη δικαστική υπόθεση Ντρέυφους, η οποία είχε συνταράξει τότε την κοινωνία της Γαλλίας. Στην υπόθεση εκείνη με ένα μανιφέστο που δημοσίευσε στην εφημερίδα "Αυγή" του Παρισιού, με τίτλο "Κατηγορώ", υπερασπίστηκε με υποδειγματικό θάρρος τον αθώο λοχαγό Ντρέυφους και αγωνίστηκε με όλες του τις δυνάμεις για την απόδοση της δικαιοσύνης. Με το δημοσίευμά του και όλη την ανάμειξή του στην υπόθεση προκλήθηκε στη Γαλλία μεγάλος σάλος, με αποτέλεσμα να κατηγορηθεί και να καταδικαστεί με μεγάλο χρηματικό πρόστιμο και με ένα χρόνο φυλάκιση. Γλίτωσε τη φυλακή δραπετεύοντας στην Αγγλία. Τελικά η δίκη "Ντρέυφους" αναθεωρήθηκε, ο κατηγορούμενος αθωώθηκε και ο Ζ. ξαναγύρισε στη Γαλλία. Πέθανε δηλητηριασμένος από καπνό, στις 29 Σεπτεμβρίου του 1902, στο διαμέρισμά του στο Παρίσι, εξαιτίας φραξίματος της καπνοδόχου. Παρόλο που η αστυνομία αποφάνθηκε ότι ο θάνατός του ήταν ατύχημα, δεδομένου του αριθμού των εχθρών που είχε δημιουργήσει από την υπόθεση Ντρέιφους, οι φήμες για δολοφονία του δεν έπαψαν νααπασχολούν την κοινή γνώμη.
Το πρώτο έργο με το οποίο ο Ζ. έκανε αισθητή την παρουσία του στους γαλλικούς φιλολογικούς κύκλους ήταν η "Τερέζα Ρακέν". Με το έργο αυτό αναδείχτηκε ένας από τους κυριότερους εκπροσώπους του νατουραλισμού. Ακολούθησε το μυθιστόρημα "Μαγδαληνή Φερά" και τρία βιβλία με κριτικές, από τα οποία το πρώτο "Τα μίση μου" θεωρήθηκε προκλητικό. Αλλά η μεγάλη του ακμή άρχισε μετά το 1871, όταν δημοσίευσε μια σειρά μυθιστορημάτων με το γενικό τίτλο "Κύκλος μυθιστορημάτων- Οι Ρουγκόν Μουρέ", την οποία αποτελούσαν είκοσι τόμοι. Από τη μεγάλη σειρά των έργων του εκείνα που γνώρισαν τη μεγαλύτερη επιτυχία και σημείωσαν πρωτοφανή κυκλοφορία είναι τα ακόλουθα: "Ζερμινάλ", "Νανά", "Το ανθρώπινο κτήνος", "Ταβέρνα", "Όνειρο", "Τρεις πόλεις", "Γονιμότητα", "Εργασία", "Αλήθεια", "Τέσσερα Ευαγγέλια" και "Δικαιοσύνη", το οποίο δεν πρόλαβε να τελειώσει. Από τα κριτικά του έργα διακρίνονται: "Δημοκρατία και Λογοτεχνία", "Το πειραματικό μυθιστόρημα", "Λογοτεχνικά Ντοκουμέντα". Ο Ζολά ήταν υποψήφιος για το βραβείο Νόμπελ 2 φορές, το 1901 και το 1902.
