Εξωπλανήτες ή Όταν σκορπίζεται η αγάπη

Σύμφωνα με τη βικιπαίδεια "εξωηλιακός πλανήτης ή εξωπλανήτης ονομάζεται κάθε πλανήτης που δεν ανήκει στο δικό μας ηλιακό σύστημα, δεν περιφέρεται δηλαδή γύρω από τον Ήλιο". Κάποιους τέτοιους πλανήτες ανακάλυψε κι η Γεωργία χρησιμοποιώντας όχι τηλεσκόπιο, αλλά την καρδιά της.
Οι πλανήτες αυτοί είναι οι εξής:
1. Ο πλανήτης της εκτοπισμένης αγάπης, που δημιουργήθηκε από την αγάπη που νιώσαμε για συγγενείς και φίλους, για συντρόφους. Η αγάπη όλου του κόσμου στερεοποιήθηκε και σχημάτισε αυτόν τον πλανήτη,
2. Ο πλανήτης των ξερών φύλλων,
Τα ξερά φύλλα της Γης μεταφέρθηκαν εδώ μέσω ενός χωμάτινου σωλήνα που αργότερα καταστράφηκε και διαμόρφωσαν τον δικό τους πλανήτη και τη δική τους μελωδία που ηχεί διαφορετικά για τον καθένα,
3. Ο πλανήτης της ανεξάντλητης σκέψης ενός ερωτευμένου για το αντικείμενο του πόθου του, που χαρίζεται απλόχερα και δε ζητά απαραίτητα αντάλλαγμα,
4. Ο πλανήτης της σιωπηρής εργασίας, που μοιάζει με μια τάξη σχολείου, όπου όλοι οι μαθητές έχουν μια κουδουνίστρα στο στομάχι και δεν υπάρχει δάσκαλος,
5. Ο υγρός πλανήτης που δημιουργήθηκε απ' όλα τα υγρά του ανθρώπινου σώματος κι υπάρχει ως μνημείο του μόχθου και των συναισθημάτων μας,
6. Ο διάφανος πλανήτης από όλα τα βλέμματα που αντάλλαξαν ποτέ οι άνθρωποι στη Γη κι είναι διάφανος,
7. Ο πλανήτης πόζα που απαθανατίζει τη μανία του σύγχρονου ανθρώπου με τη φωτογραφία και την τεκμηρίωση της καθημερινής ζωής στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και τέλος,
8. Ο πλανήτης στάχτη, που δημιουργήθηκε απ' ό,τι άφησαν οι άνθρωποι να καεί στη Γη.
Το έργο έχει τη μορφή θεατρικού, και πώς όχι άλλωστε, αφού είναι το αντικείμενο σπουδών της συγγραφέα. Εύχομαι σύντομα να το δούμε και στην σκηνή.

Ποιοί είμαστε πραγματικά όταν λείπει ένα κομμάτι μας; Η απουσία αυτή μας κάνει κάτι διαφορετικό από αυτό που ήμασταν πριν; Στο νέο θεατρικό έργο της Γεωργίας Σύκα οκτώ διαφορετικοί εσωτερικοί και εξωτερικοί κόσμοι κινούνται σε παράλληλες τροχιές. Άραγε πόσο εύκολη είναι η συμφιλίωση με δύσκολα συναισθήματα; Με την απώλεια, το πένθος, την θλίψη, την μοναξιά και την απομόνωση; Κάθε γνωριμία με κάθε Εξωπλανήτη ξεχωριστά είναι και ένα ακόμη βήμα προς την κατάκτηση της αλήθειας και την αποδοχή της πραγματικότητας. Ένας τρόπος να ζήσουμε στο εδώ και τώρα, στήνοντας συγχρόνως μια γιορτή στο όνομα όλων εκείνων που μπορεί να μην πια δίπλα μας με την φυσική τους παρουσία, όμως έχουν δώσει σχήμα και μορφή στην ψυχή και στο μυαλό μας και συνεχίζουν να μας διαμορφώνουν.
Και ποιοί να είναι άραγε αυτοί οι περίφημοι Εξωπλανήτες; Ποιά είναι τα νήματα εκείνα που τους συνδέουν μ' εμάς; Δημιουργήθηκαν παράλληλα με τον κόσμο μας ή προϋπήρχαν πολύ καιρό πριν δημιουργηθεί ο δικός μας κόσμος και θα συνεχίσουν να υπάρχουν εις το διηνεκές και μετά από την αποδρομή μας από αυτόν τον επίγειο κόσμο;
Ένα συνονθύλευμα συναισθημάτων, ονειροπολήσεων, απτής-υλικής και άπιαστης-άυλης πραγματικότητας ρέει συνεχώς, ακατάπαυστα, μέσα και έξω από εμάς. Είναι συνεχώς μέσα στο μυαλό μας τις στιγμές που περπατάμε σιωπηλοί και σκεπτικοί ανάμεσα στον κόσμο και στους περαστικούς.. Κατοικεί στις ηλεκτρονικές συνάψεις του εγκεφάλου μας την στιγμή που προσπαθεί να δημιουργήσει νέες μνήμες, ενώ τον απασχολούν ανήσυχες σκέψεις και αναμνήσεις του παρελθόντος που θα μπορούσαμε να τις παρομοιάσουμε με ηλεκτρικές καταιγίδες που δημιουργούν μικρές βουβές εκρήξεις μέσα μας.
Γίνεται μια μικροσκοπική κουκίδα στον ουρανό που κάθε φορά που την κοιτάμε ν' αναβοσβήνει, αλλάζει χρώμα και μας προσκαλεί να την εξερευνήσουμε.
Και ποιός ξέρει; Ίσως μια μέρα ένας από τους Εξωπλανήτες της Γεωργίας, ίσως και να καταφέρει να σπάσει το φράγμα του χωροχρόνου και να γίνει γιγάντιο άστρο- σούπερνοβα, λαμβάνοντας την θέση του β αστέρα του Ωρίωνος και πιο λαμπερού άστρου του, την θέση του μπλε υπεργίγαντα-αστέρα Ρίγκελ (Rigel), και μ' ένα εκτυφλωτικό βυσσινί χρώμα θα άλλαζε για πάντα τα δεδομένα στο τοπίο του ουράνιου στερεώματος.