Ανθολογία της Ευρωπαϊκής και Αμερικανικής ποιήσεως

Το 1962 ο Κλέων Β. Παράσχος κυκλοφόρησε την "Ανθολογία της Ευρωπαϊκής και Αμερικανικής Ποιήσεως". Οι καλύτεροι λογοτέχνες μετέφρασαν τους Ευρωπαίους και Αμερικανούς ομοτίμους τους και ο ανθολόγος συνέλεξε και επέλεξε ό,τι καλύτερο.

Οι Καζαντζάκης, Παλαμάς, Σολωμός, Ελύτης, Σεφέρης, Καρυωτάκης, Σινόπουλος, Παπατσώνης, Πορφύρας, Δικταίος, Αγρας, Παπαντωνίου, Καραντώνης, Παππάς, Βαρβιτσιώτης, Σαββίδης, Κουκούλας, Αθανασιάδης-Νόβας, Αλέπης, Μελισσάνθη, ο ίδιος ο ανθολόγος και πάρα πολλοί άλλοι είναι οι μεταφραστές του βιβλίου. Όλοι τους καταξιωμένοι ποιητές, μας αφήνουν ένα καταπληκτικό σύνολο εργασίας γεμάτο συναίσθημα. Ο Γκέτε, ο Έλιοτ, ο Ουγκό, ο Μορεάς, ο Πούσκιν, ο Λόρκα στην ελληνική γλώσσα, μέσα από τις καλύτερες μεταφράσεις.
Η Ανθολογία εξαντλήθηκε κατά την πρώτη της έκδοση. Σήμερα οι Εκδόσεις Παρουσία μάς δίνουν τη δυνατότητα να την αποκτήσουμε. Η επανέκδοση προλογίζεται από τον πανεπιστημιακό Νάσο Βαγενά.


Φώφη Κορίδη




ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΑΝΘΟΛΟΓΙΑΣ




Victor Hugo

ΛΟΓΙΑ ΣΤΗΝ ΑΜΜΟΥΔΙΑ



Τώρα που λιώνει μου ο καιρός ως λιώνει μια λαμπάδα,

Τώρα που τίποτ' άλλο πια δεν έχω εδώ να κάμω,

Τώρα που πάω κ' είμαι κοντά στο μνήμα, με τα πένθη

και με τα χρόνια,



Τώρα στον ουρανό που τ' όνειρο είταν της ορμής μου

που, βλέπω, ρουφημένες φεύγουν απ' τη νύχτα, σάμπως

από του περασμένου το δρολάπι, ωραίες πόσες

χτυπητές ώρες,



Λέω τώρα: «Σήμερα θρίαμβος, κι αύριο τα πάντα ψέμμα».

Με αδράχνει η λύπη και γυρνώ και περπατώ στην άκρη

Του γιαλού εκεί προς τα βαθιά τα κύματα, σκυμμένος

ονειροπλέχτης...



...Όλα μου τ' άδειασαν και ζωή κι έρωτα, χαρά, ελπίδα,

Προσμένω, αποζητώ, ικετεύω τα λαγήνια μου όλα

τα γέρνω αράδα για να ιδώ μέσα τους καμιά στάλα

κι αν απομένη.



Πώς γειτονεύει η θύμηση με το που τρώει σαράκι!

Στο θρήνο πως μας ξαναφέρνουν όλα, και είσαι πόσο,

Θάνατε, της ανθρώπινης της πόρτας μαύρε σύρτη,

κρύος που σ' αγγίζω!



Και σκέπτομαι, τον άνεμο που, ακούω, πικροβογγάει,

που ξεδιπλώνει το κύμα αμέτρητο. Γελάει

το καλοκαίρι, ο σκόλυμπρος της αμμουδιάς, γαλάζιο,

λουλούδι, ανθίζει.




Μετάφραση: Κωστής Παλαμάς






Charls Baudelaire



Η ΡΑΪΣΜΕΝΗ ΚΑΜΠΑΝΑ



Γλυκόπικρο ν' ακούς, τις νύχτες τις χειμερινές,

Δίπλα στο τζάκι που σπιθοβολάει και που καπνίζει,

Οι αναμνήσεις νάρχονται αγάλια οι μακρυνές,

Τους ήχους της στην καταχνιά η καμπάνα ενώ σκορπίζει.



Μακάριο σήμαντρο, με τα γλωσίδια τα γερά,

Καλοστεκούμενο, ζωηρό, μ' όλα τα γέρατειά σου,

Που ίδιος γεροσκοπός, μπρος στη σκηνή του π' αγρυπνά,

Πιστά αναδίδεις τα θρησκευτικά ανακράσματά σου!



Εμέ η ψυχή μου εράγισε, κι αν κάποτε θελήσει,

Όταν πονεί, τον κρύον αέρα, το νυχτερινό,

Με τα τραγούδια της τα θλιβερά να τον γεμίσει,



Μοιάζ' η φωνή της πληγωμένου ρόγχο, η αποσταμένη,

Πλάι σ' ένα λάκκο αιματερό, μες σε νεκρούς σωρό,

Ασάλευτος, σ' ένα φριχτόν αγώνα οπού πεθαίνει.



Μετάφραση: Κλέων Β. Παράσχος




Jean Moreas



ΑΛΚΙΝΟΟΣ ΚΑΙ ΡΟΔΟΠΗ



Πώς ανεβαίνεις στα ψηλά, γλυκειά, λαμπρή ω σελήνη!

Η άνοιξη πάει, κι έχει το πικρό Φθινόπωρο απομείνει!

Το θέρος το φανταχτερό κ' η άνοιξη, η ανθισμένη

Περνούν και την αγάπη μου μαζί τους, που πεθαίνει!

Το χελιδόνι είναι μακρυά, τα φύλλα σκόρπια χάμου,

Ω έλα, Ροδόπη, ζύγωσε, σ' αποθυμώ κοντά μου.

Η αύρα, που ερωτικά φυσάει απ' το δικό σου στόμα,

μέρες του θέρους, ώμορφες, θα μου θυμίση ακόμα,

και θα πλανέσω τον καιρό και τον πικρό μου πόνο,

τα στήθεια σου, απ' τη νειότη τους μεστά, σαν καμαρώνω.



Μετάφραση: Τέλλος Άγρας






Paul Eluard



Τ' ΑΓΝΑ ΠΑΝΤΑ ΜΑΤΙΑ ΤΟΥΣ



Ημέρες αργές, ημέρες βροχής,

Ημέρες από ραγισμένους καθρέφτες κι από χαμένες βελόνες,

Από ώρες παρόμοιες, ημέρες αιχμαλωσίας,



Το πνεύμα μου που αχτιδοβολούσε ακόμα πάνω στα φύλλα

Και στα λουλούδια, το πνεύμα μου είναι γυμνό σαν τον έρωτα

Η αυγή που τη λησμονάει το κάνει να χαμηλώνει το κεφάλι

Και να θεωρεί το υπάκουο και μάταιο σώμα του.



Ως τότε είδα τα πιο όμορφα μάτια του κόσμου

Θεούς ασημένιους που βαστούσαν ζαφείρια στα χέρια τους

Θεούς αληθινούς, πουλιά μέσα στη γη

Και μέσα στο νερό, τα είδα.



Τα φτερά τους είναι τα δικά μου, τίποτ' άλλο δεν υπάρχει

Παρά η πτήση τους που αποτινάζει τη δυστυχία μου,

Η έναστρη και φωτεινή τους πτήση,

Ποτάμι, πεδιάδα, βράχος η πτήση τους,

Τα διάφανα κύματα των φτερών τους,

Η σκέψη μου που στηρίζεται απ' τη ζωή και το θάνατο.



Μετάφραση: Τάκης Βαρβιτσιώτης






Goethe



ΑΠΟ ΤΙΣ ΡΩΜΑΪΚΕΣ ΕΛΕΓΕΙΕΣ



Πείτε μου, πέτρες, μιλήστε, ψηλά εσείς παλάτια!

Δρόμοι, ένα λόγο! Και συ δεν ταράζεσαι, ω πνεύμα;

Ναι, στα ιερά σου τα τείχη, ψυχή έχουν τα πάντα,

Ρώμη αιωνία, και μόνο σε με δε μιλάνε.

Ω ποιός θα μου πη, σε ποιο θενά ιδώ παραθύρι,

Τ' όμορφο πλάσμα, χαρά στη ζωή μου που εσκόρπαε;

Μάντευα τάχα τους δρόμους που διάβαινα πάντα,

Για χάρη της χάνοντας τον πολύτιμο χρόνο;

Βλέπω ακόμα ναούς, κίονες, παλάτια κ' ερείπια,

Σαν ξένος που του ταξειδιού του περνάει τις ώρες.

Μα σε λίγο όλα θα πάνε κ' ένας μόνο θα μείνη

Ναός, της Αγάπης, τον εκλεχτό να προσμένη.

Είσαι ένας κόσμος, ω Ρώμη, μα δίχως αγάπη

Τίποτα ο κόσμος, και η Ρώμη δε θάτανε Ρώμη.



Μετάφραση: Λέων Κουκούλας






Federico Gurcia Lorka



ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΟΥ ΚΑΒΑΛΛΑΡΗ



Κόρντοβα

Μοναχική και μακρινή Κόρντοβα!



Μαύρη φοράδα, γεμάτο φεγγάρι

κ' ελιές μες στο δισάκι μου.

Αν και κατέχω το δρόμο

ποτέ δε θα φτάσω στην Κόρντοβα.



Μες στα χωράφια, μέσα στον άνεμο,

μαύρη φοράδα, κόκκινο φεγγάρι.

Ο θάνατος μ' αγναντεύει

από τους πύργους της Κόρντοβας.



Αϊμακρύς ο δρόμος που' ναι!

Αϊ γενναία μου φοράδα!

Αϊ και με καρτερεί ο θάνατος

πριν να φτάσω στην Κόρντοβα!

Κόρντοβα,

μοναχική και μακρινή Κόρντοβα!



Μετάφραση: Άρης Δικταίος






Federico Gurcia Lorka



ΤΟ ΠΩΣ ΞΕΨΥΧΗΣΕ Ο ΑΝΤΟΝΙΤΟ ΕΛ ΚΑΜΠΟΡΙΟ



Κραυγές θανάτου αντήχησαν

σιμά στον Γουαδαλκιβίρ

κραυγές αρχαίες ζώνοντας

κραυγήν αντρογαρούφαλλου.

ωσάν τ' αγριογούρουνο

έμπηγε δαγκωνιές

μες στα ποδήματά τους,

και μες στο πάλεμα έκανε

δελφινοαφροπηδήματα.

Η κρεμεζιά η γραβάτα του

μούσκεψεν αίμα αντίπαλο,

μα οι κάμες ήταν τέσσερις

δε μπόρειε πια ν' αντέξει.

Όταν τ' αστέρια μπήγουνε

κοντάρια στο θολό νερό,

και τα βωιδάκια τα μικρά

τις βιόλες ονειρεύουνται

γαροφαλλοντυμένες,

κραυγές θανάτου αντήχησαν

σιμά στον Γουαδαλκιβίρ...



Μετάφραση: Οδυσσέας Ελύτης




Alex. Serg. Pouchkine



ΤΟ ΑΗΔΟΝΙ



Του Μάη τις νύχτες, κελαηδεί, μες στους γαλήνιους κήπους,

το αηδόνι της ανατολής ανάμεσα στα ρόδα.

Το τρυφερό τριαντάφυλλο δε νιώθει ουδέ κι ακούει,

και κάτω από το ερωτικό τραγούδι αποκοιμάται.

Ποιητή, όταν την ψυχρή ομορφιά θα τραγουδήσεις, σκέψου

μόνο το αηδόνι, αληθινά, προς τι να μπεις στον κόπο;

Τους στίχους σου δε τους ακούει μήτε τους νιώθει Εκείνη!

Ανθίζει, για να φαίνεται, μα' ναι κουφή η καρδιά της.



Μετάφραση: Άρης Δικταίος