Αρχαία Ελλάδα γένους θηλυκού

Σύμφωνα με τον Περικλή, η υπέρτατη αρετή για μια καθωσπρέπει γυναίκα ήταν να μιλά ο κόσμος όσο το δυνατό λιγότερο για το πρόσωπό της, και οι αρχαίοι Έλληνες σεβάστηκαν σχολαστικά την αρχή αυτή αδιαφορώντας για τις γυναίκες ή εκτοπίζοντάς τες σε περιθωριακούς χώρους της λογοτεχνικής παραγωγής. Τότε πώς είναι δυνατό να συγγράψει κανείς βιογραφίες αρχαίων Ελληνίδων;
Το βιβλίο αυτό ξεκινά από αυτή την ερεθιστική πρόκληση και κερδίζει το στοίχημα: μπροστά στα μάτια του αναγνώστη ξεδιπλώνονται βίοι όπου πρωταγωνιστούν ποιήτριες, ιέρειες, φιλόσοφοι και εταίρες, και οι οποίοι προκύπτουν από την υπομονετική συναρμογή των λιγοστών στοιχείων που οι αρχαίοι έλληνες συγγραφείς -οι άντρες δηλαδή- είχαν συμπεριλάβει στα έργα τους. Αποτέλεσμα είναι μια σειρά από γοητευτικά γυναικεία πορτρέτα: Μέλισσα, Σαπφώ, Θεανώ, Γοργώ, Ασπασία, Λυσιμάχη, Νέαιρα, Αρχίππη. Μέσα από τα πορτρέτα αυτά οι συγγραφείς των δοκιμίων προσπαθούν να ρίξουν φως και στις χιλιάδες συζύγους, θυγατέρες και μητέρες της αρχαίας Ελλάδας για τις οποίες δεν μίλησε ποτέ κανείς.

Οι συγγραφείς του συλλογικού αυτού τόμου είναι από τις σημαντικότερες σύγχρονες φιλοσόφους: Nicole Loraux, Annalisa Paradiso, Claudia Montepaone, Στέλλα γεωργούδη, Claude Mosse, Ivana Savalli-Lestrade.