Αθλητικές κακώσεις

Πρόλογος: Εμμανουήλ Δρετάκης.
γράφουν:M. A. Hutson, M. J. Allen, N. J. Barton, D. B. L. Finlay, J. L. Firth, N. R. Galloway, F. R. I. Middleton, W. A. Wallace
***
Η ειδικότητα της Αθλητιατρικής έχει προοδεύσει- αν και συμπτωματικά- σημαντικά κατά την τελευταία δεκαετία. Η ανάπτυξη της φυσιολογίας της άσκησης π.χ. ήταν τέτοια, ώστε υπάρχουν αρκετά εξαίρετα κείμενα χρήσιμα τόσο για τον φυσιολόγο όσο και για τον κλινικό των αθλημάτων που τους βοηθούν στην προσπάθεια τους για τη βασική κατανόηση της καλής φυσικής κατάστασης και της αντίδρασης του σώματος σε διάφορα δυναμικά αθλήματα και σε ασκήσεις αναψυχής. Ωστόσο, οι ανάγκες του ιατρού που ασχολείται βασικά με την αναγνώριση και την αντιμετώπιση της κάκωσης που προκύπτει στη διάρκεια ή ως αποτέλεσμα της άθλησης δεν έχουν αντιμετωπισθεί στον ίδιο βαθμό. Παρά την ανάγκη ενός ικανοποιητικού υπόβαθρου γνώσης των βασικών επιστημών, η γενική του επιδίωξη είναι μια καλύτερη εκτίμηση των προβλημάτων του αθλητή, ώστε να μπορεί να αναλάβει έναν κύριο και ταυτόχρονα συντονιστικό ρόλο. Μέρος αυτών των ευθυνών αποτελεί και η συνειδητοποίηση της σημασίας της έγκαιρης εκτίμησης της σοβαρότητας της παθολογικής διαδικασίας, ώστε να δοθεί η μέγιστη δυνατή συνδρομή στην ίαση, της σχέσης της κάκωσης με τις προσδοκίες του αθλητή για τη μελλοντική συμμετοχή του στο άθλημα και της αναγνώρισης των ωφελημάτων της ειδικής αποκατάστασης.

Το βιβλίο αυτό δεν είναι μια εγκυκλοπαίδεια παθολογικών καταστάσεων που συνδέονται με τα αθλήματα. Κυρίως, έχει γραφεί για τον κλινικό ιατρό, ο οποίος χρειάζεται μια μέθοδο εκμάθησης του κατάλληλου τρόπου προσπέλασης των προβλημάτων του μυοσκελετικού συστήματος που προκύπτουν στα αθλήματα. Η διάγνωση, η θεραπεία και η αποκατάσταση των πιο κοινών, αλλά συχνά ανεπαρκώς θεραπευόμενων, κακώσεων αναλύονται σε κάποιο βάθος. Δίνεται η πρέπουσα έμφαση σε αιτιολογικούς παράγοντες, ιδιαίτερα στις κακώσεις από υπέρ-χρήση που απαιτούν κάποια γνώση εμβιομηχανικής. Δίνονται οδηγίες για την έγκαιρη εξέταση του ασθενή από ειδικό και για το ρόλο του ειδικού σε ορισμένους εξειδικευμένους τομείς. Γίνεται προσπάθεια να καθοριστούν οι στόχοι του αθλητίατρου και να περιγραφούν σε γενικές γραμμές ορισμένες πλευρές της εκπαιδευτικής, της θεραπευτικής και συμβουλευτικής ευθύνης του προς την κοινωνία.

Επομένως, σκοπός αυτού του βιβλίου είναι να χρησιμεύσει κυρίως ως επικουρικό μέσο ανάπτυξης των πρακτικών εμπειριών που χρειάζονται στον γενικό ιατρό ο οποίος διαθέτει περιορισμένες διευκολύνσεις, στον τραυματολόγο του τμήματος ατυχημάτων του νοσοκομείου και στον ειδικευμένο αθλητίατρο ο οποίος χρειάζεται περισσότερες και λεπτομερέστερες πληροφορίες. Επειδή οι μελλοντικοί αθλητίατροι θα προέρχονται κυρίως από το χώρο των γενικών ιατρών και ακόμα γιατί τώρα έχουν καθιερωθεί τα μεταπτυχιακά εκπαιδευτικά μαθήματα στην Αθλητιατρική, είναι αυτονόητο ότι ο συγγραφέας έχει στη σκέψη του τους γενικούς ιατρούς. Αλλά, τόσο οι παθολόγοι, όσο και οι χειρουργοί που έχουν αποκτήσει εμπειρίες σε ειδικότητες όπως η Ορθοπαιδική Χειρουργική και η Ρευματολογία θα διαπιστώσουν ότι το βιβλίο παρέχει πληροφορίες για τα προβλήματα των μαλακών μορίων τα οποία δημιουργούνται κατά την άθληση που βρίσκονται εκτός του χώρου του ιδιαίτερου ενδιαφέροντος και της εμπειρίας τους. [...]

(από τον πρόλογο του M. A. Hutson)