D. Solomos

Η ΚΑΠΑ Εκδοτική, σε συνεργασία με το Φεστιβάλ Φιλίππων, παρουσιάζει το βιβλίο «Solomos» που κυκλοφορεί στη Σειρά «Σύγχρονο Ελληνικό Θέατρο» και συγκεντρώνει σε έναν τόμο 3 θεατρικά κείμενα που γράφτηκαν για το 64ο Φεστιβάλ Φιλίππων στο πλαίσιο του αφιερώματος της διοργάνωσης του 2021 για τα 200 χρόνια από την Ελληνική Επανάσταση με τίτλο «Διονύσιος Σολωμός-Ύμνος εις την Ελευθερίαν».

3 σημαντικοί Έλληνες συγγραφείς, ο Άκης Δήμου, ο Χάρης Μιχαλόπουλος και η Γλυκερία Μπασδέκη, «υπογράφουν» ισάριθμα θεατρικά κείμενα που γράφτηκαν «κατά παραγγελία» του Φεστιβάλ Φιλίππων και «σκύβουν» επάνω στο έργο του εθνικού μας ποιητή· αφήνουν τη δική τους «παρακαταθήκη» στο Φεστιβάλ Φιλίππων και τους εθνικούς εορτασμούς για τη σημαντική επέτειο και μέσα από τον Λόγο τους «γράφουν» μια παράλληλη «ιστορία» ενός από τους σημαντικότερους θεσμούς πολιτισμού της Ελλάδας.

Το εξώφυλλο του βιβλίου «κοσμεί» το πορτρέτο του Διονυσίου Σολωμού όπως το ζωγράφισε ψηφιακά, ειδικά για το 64ο Φεστιβάλ Φιλίππων, ο σκιτσογράφος Δημήτρης Χαντζόπουλος.

Την έκδοση προλογίζει ο Καλλιτεχνικός Διευθυντής του Φεστιβάλ Φιλίππων Θοδωρής Γκόνης. Μετά Τα κείμενα των Φιλίππων [Κάπα Εκδοτική, 2015] «επανερχόμαστε το 2021 -μια χρονιά σημαδιακή- με τρία σπουδαία θεατρικά κείμενα, σε μια νέα έκδοση. Γιατί πιστεύουμε πως με τον τρόπο αυτό συνεχίζεται η σκηνική ζωή και η λογοτεχνική αυτονομία τους, γιατί ίσως έτσι να κερδίζουμε ένα πλεονέκτημα στο παιχνίδι με τον χρόνο», σημειώνει μεταξύ άλλων στον πρόλογό του.

Η έκδοση περιλαμβάνει τα κείμενα:

Άκης Δήμου

Ανθή, Ανθούλα, Μόνικα

Μια νέα γυναίκα, σε μια επαρχιακή πόλη, καθρεφτίζεται στο ποτάμι της σολωμικής ποίησης. Μοναχική, στερημένη, στοιχειωμένη από τον άδοξο έρωτά της για τον φιλόλογο των σχολικών της χρόνων, η Ανθή Διαμαντούρου, ακροβατεί ανάμεσα στην πραγματικότητα και την υπέρβασή της ανασύροντας απ` τις σκιές του ύπνου της τα πολλαπλά της πρόσωπα. Ερασιτέχνης συγγραφέας, συνεχώς αιωρούμενη μεταξύ δυο εποχών, επινοεί τον εαυτό της λέξη λέξη ξέροντας, κατά βάθος, ότι «όταν το στόμα πεινάει για φιλί καμιά λέξη δεν μπορεί να το χορτάσει».-

Χάρης Μιχαλόπουλος

Κανείς ποτέ δεν το ’μαθε…

Στις 9 Φεβρουαρίου 1857 ο κόντες Διονύσιος Σολωμός έκλεισε για τελευταία φορά τα μάτια του στον μάταιο τούτο κόσμο. Αμέσως ξεκίνησε ένας λυσσώδης αγώνας για την ανεύρεση των χειρογράφων του. Χαρτιά γεμάτα μουτζούρες, πρόχειρες σημειώσεις γραμμένες ανάκατα σε ιταλικά και ελληνικά. Σπαραγμένοι στίχοι, λογαριασμοί με νούμερα, διαγραφές και διορθώσεις. Αδιάψευστοι μάρτυρες της μανίας του Σολωμού για κοπιώδη, εξαντλητική, αιματώδη επεξεργασία της αρχικής έμπνευσης με στόχο το τέλειο ποίημα.

Κάποια από τα χειρόγραφα αυτά βρέθηκαν, κάποια χάθηκαν (;) για πάντα. Είναι αλήθεια πως λίγες μόνο στιγμές μετά το ξεψύχισμα του ποιητή ο Γιακουμάκης Κάνδηλας, ο περίφημος εκείνος υπηρέτης του αλλά και μανιώδης χαρτοπαίχτης, αφαίρεσε χαρτιά από το γραφείο του Σολωμού, προσβλέποντας σε οικονομικό κέρδος από την πώλησή τους; Ή μήπως ευθύνεται ο Δημήτριος, ο αδελφός του ποιητή, για την καταστροφή τους;

Τι περιείχε το πάντα κλειδωμένο συρτάρι στο γραφείο του ποιητή;

Και ποια ήταν η Μάρθα του χαμένου σχεδιαγράμματος των Ελεύθερων Πολιορκημένων που διέσωσε από μνήμης ο Πολυλάς; Ποια η σχέση της με τη μυστηριώδη «γυναίκα με το μαγνάδι» των ιταλικών πεζών του Σολωμού;

Μια γυναίκα μόνη, ένας ποιητής νεκρός, ένα σπίτι άδειο, ένας μονόλογος οριστικά και αμετάκλητα… αποσπασματικός.

Γλυκερία Μπασδέκη

Μικρός Προφήτης

[ Περίπατος για ένα παιδί, έναν εθνικό ποιητή και έξι αισθήσεις ]

Ο Μικρός Προφήτης διασχίζει τη σολωμική ποίηση με όλες του τις αισθήσεις. Βλέπει τα τοπία, τους ανθρώπους, τις σκιές. Κοντοστέκεται στα ωραία περιβολάκια και κουνάει το μαντηλάκι του στην Ξανθούλα. Ακούει τις καμπάνες στον Λάμπρο, τ’ αστροπελέκια στον Κρητικό και το έρμο ντουφέκι του Σουλιώτη στους Ελεύθερους Πολιορκημένους. Μυρίζει τη γαλάζια πεταλούδα στη λίμνη με τα άγρια κρίνα και γεύεται του λαγού το αίμα.

Ο Μικρός Προφήτης έρχεται από το πριν και το μετά κάνοντας μια στάση στο τώρα. Με μια ορθάνοιχτη καρδιά, που μόνον τα παιδιά κι οι ποιητές μπορούν να έχουν, ψελλίζει με τα λόγια του Διονύσιου Σολωμού την εθνική ιστορία όλων μας. Λόγια ορατά και λόγια αόρατα, όπως οφείλουν να είναι οι προφητείες.