Επιδημία και λογοτεχνία στις χώρες του Εύξεινου Πόντου

Ήδη από την αρχαιότητα οι επιδημίες και οι πανδημίες υπήρξαν αγαπημένο θέμα στη λογοτεχνία, προσέφεραν νέες οπτικές θέασης και ανάλυσης του κόσμου, παρέχοντας σπουδαία ερμηνευτικά εργαλεία και τρόπους στοχασμού. Το ευρύ φάσμα των θεμάτων που καλύπτουν τα έργα της επιδημικής λογοτεχνίας εκτείνεται από την επεξεργασία τους ως ιστορικών τεκμηρίων μέχρι τη συμβολική και τη μεταφορική θεώρησή τους για την έκφραση ιδεολογικών, θεολογικών και ηθικών ιδεών και αξιών. Η γραμματεία που δομείται γύρω από τη θεματική αυτή αναπτύσσει μια σειρά από ιδιαίτερα χαρακτηριστικά και περιγράφει τους τρόπους με τους οποίους οι άνθρωποι σε διάφορες εποχές και τόπους αντιμετώπισαν τέτοιες περιόδους κρίσης. Αντικατοπτρίζει τις αλλαγές στη συνείδηση και στα πρότυπα συμπεριφοράς που προκλήθηκαν από τις επιδημίες/πανδημίες, οι οποίες συχνά οδήγησαν την ανθρωπότητα σε οριακές καταστάσεις, δίνοντας την ευκαιρία στους συγγραφείς να διερευνήσουν την condition humaine. Μας επιτρέπει επίσης να προσεγγίσουμε νηφάλια και δημιουργικά τα δύσκολα τελευταία χρόνια που βιώσαμε, να αναθεωρήσουμε συμπεριφορές και στάσεις.
Οι εργασίες του τόμου αναδεικνύουν ποικίλες όψεις του θέματος των επιδημιών/πανδημιών και γενικότερα των ασθενειών στις παρευξείνιες λογοτεχνίες. Η ποικιλομορφία των θεμάτων και των προοπτικών υπό τις οποίες εξετάζονται, καθιστούν δυνατό τον διαχωρισμό τριών ξεχωριστών θεματικών ενοτήτων. Οφείλουμε, ωστόσο, να τονίσουμε ότι η ένταξη των μελετών σε κάποια από τις ενότητες αυτές είναι ως ένα βαθμό συμβατική, καθώς τα θέματα και οι προσεγγίσεις, οι οπτικές θέασης και οι ερμηνείες δεν είναι ξεκάθαρα οριοθετημένες ούτε αυστηρά εστιασμένες σε ένα μόνο πρόβλημα. Το αντίθετο, στην πλειονότητα των εργασιών τα ζητήματα που θίγονται διερευνώνται συχνά από περισσότερες της μιας πλευρές, με τη συνδυαστική ανάλυση των πολυεπίπεδων λογοτεχνικών δομών.