0
Your Καλαθι
Ανθολογία της ελληνικής ποίησης Δ 1970-2000 (20ός αιώνας)
Περιγραφή
«ΑΠΟ ΤΗ ΓΕΝΙΑ ΤΗΣ ΑΡΝΗΣΗΣ ΣΤΗ ΓΕΝΙΑ ΤΗΣ ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΗΣ ΜΟΝΑΞΙΑΣ
Τι ακριβώς συμβαίνει όταν καλούνται να δοκιμάσουν την τύχη τους στην τέχνη του ποιητικού λόγου όσοι κάνουν την πρώτη τους εμφάνιση στα γράμματα στις αρχές της δεκαετίας του 1970 ή και λίγο νωρίτερα; Οι προκάτοχοί τους, οι ποιητές της πρώτης και της δεύτερης μεταπολεμικής γενιάς, έχουν προλάβει να αφήσουν το στίγμα τους όταν πέφτει το καθεστώς των συνταγματαρχών. Θρεμμένοι από τις αγωνίες του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, της Κατοχής και του Εμφυλίου, καθώς και από την ταραγμένη περίοδο του 1950 και του 1960, οι πρώτοι και οι δεύτεροι μεταπολεμικοί, οι οποίοι σε πολλές περιπτώσεις συμπορεύονται τόσο από την άποψη του χρόνου εμφάνισης όσο και από την άποψη του θεματικού προσανατολισμού, ολοκληρώνουν στη μεταπολίτευση και ως το τέλος του αιώνα, περνώντας έτσι και στις ημέρες μας, μια πορεία που εκκινεί από την καρδιά του συλλογικού, για να σταθμεύσει συχνά και στην περίμετρό του, χωρίς να κατευθυνθεί, ωστόσο, ποτέ έξω από τα όριά του.
Αποθαρρυμένοι από την περίτρανη ήττα της ηθικής συνείδησης μετά τη δραματική εμπειρία του ναζισμού, ιδιαίτερα επιφυλακτικοί ως προς τη δυνατότητα της Αριστεράς να παίξει τον ρόλο μιας ριζικά ανανεωτικής και ζωογόνας δύναμης ικανής να αλλάξει όντως τον κόσμο και πρόθυμοι να μιλήσουν με μια χαμηλόφωνη και συγκρατημένα ελλειπτική γλώσσα, ταιριαστή με τις περιοριστικές συνθήκες τις οποίες νιώθουν σαν καυτή ανάσα στον σβέρκο τους, πολλοί από τους εκπροσώπους της πρώτης και της δεύτερης μεταπολεμικής γενιάς δεν θα διστάσουν να ταυτίσουν τη μοίρα της ποίησης με τη μοίρα μιας κοινωνίας που αδυνατεί να ξεφύγει από τη διάψευση, το συνεχές κατρακύλισμα των αξιών και, εντέλει, τη δια βίου ακύρωση των μελών της.
Παράλληλα, βέβαια, με αυτή την τροχιά θα διαμορφωθούν κι άλλες, αρκετά διαφορετικές και σαφώς πιο εσωτερικές τάσεις: από τις φωνές του μεταφυσικού, του υπαρξιακού και του ερωτικού άγχους και τον καθαρό, καταστατικού προορισμού λυρισμό ως την υποβλητική ατμόσφαιρα της κρυπτικής γραφής ή τις ποικίλες μεταϋπερρεαλιστικές δοκιμές και προσπάθειες. Οι έντονες, παρόλα αυτά, ανάγκες της δικτατορίας και των πρώτων ετών της μεταπολίτευσης για πολιτικές ανιχνεύσεις και αναγωγές θα φέρουν μέχρι και τα μέσα περίπου της δεκαετίας του 1980 στο επίκεντρο τη συλλογική διάσταση της ποίησης, τοποθετώντας σιωπηρά στο περιθώριο ομάδες οι οποίες δεν προσφέρονται για τέτοιου τύπου αξιοποίηση...»
(από την εισαγωγή του βιβλίου)
Τι ακριβώς συμβαίνει όταν καλούνται να δοκιμάσουν την τύχη τους στην τέχνη του ποιητικού λόγου όσοι κάνουν την πρώτη τους εμφάνιση στα γράμματα στις αρχές της δεκαετίας του 1970 ή και λίγο νωρίτερα; Οι προκάτοχοί τους, οι ποιητές της πρώτης και της δεύτερης μεταπολεμικής γενιάς, έχουν προλάβει να αφήσουν το στίγμα τους όταν πέφτει το καθεστώς των συνταγματαρχών. Θρεμμένοι από τις αγωνίες του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, της Κατοχής και του Εμφυλίου, καθώς και από την ταραγμένη περίοδο του 1950 και του 1960, οι πρώτοι και οι δεύτεροι μεταπολεμικοί, οι οποίοι σε πολλές περιπτώσεις συμπορεύονται τόσο από την άποψη του χρόνου εμφάνισης όσο και από την άποψη του θεματικού προσανατολισμού, ολοκληρώνουν στη μεταπολίτευση και ως το τέλος του αιώνα, περνώντας έτσι και στις ημέρες μας, μια πορεία που εκκινεί από την καρδιά του συλλογικού, για να σταθμεύσει συχνά και στην περίμετρό του, χωρίς να κατευθυνθεί, ωστόσο, ποτέ έξω από τα όριά του.
Αποθαρρυμένοι από την περίτρανη ήττα της ηθικής συνείδησης μετά τη δραματική εμπειρία του ναζισμού, ιδιαίτερα επιφυλακτικοί ως προς τη δυνατότητα της Αριστεράς να παίξει τον ρόλο μιας ριζικά ανανεωτικής και ζωογόνας δύναμης ικανής να αλλάξει όντως τον κόσμο και πρόθυμοι να μιλήσουν με μια χαμηλόφωνη και συγκρατημένα ελλειπτική γλώσσα, ταιριαστή με τις περιοριστικές συνθήκες τις οποίες νιώθουν σαν καυτή ανάσα στον σβέρκο τους, πολλοί από τους εκπροσώπους της πρώτης και της δεύτερης μεταπολεμικής γενιάς δεν θα διστάσουν να ταυτίσουν τη μοίρα της ποίησης με τη μοίρα μιας κοινωνίας που αδυνατεί να ξεφύγει από τη διάψευση, το συνεχές κατρακύλισμα των αξιών και, εντέλει, τη δια βίου ακύρωση των μελών της.
Παράλληλα, βέβαια, με αυτή την τροχιά θα διαμορφωθούν κι άλλες, αρκετά διαφορετικές και σαφώς πιο εσωτερικές τάσεις: από τις φωνές του μεταφυσικού, του υπαρξιακού και του ερωτικού άγχους και τον καθαρό, καταστατικού προορισμού λυρισμό ως την υποβλητική ατμόσφαιρα της κρυπτικής γραφής ή τις ποικίλες μεταϋπερρεαλιστικές δοκιμές και προσπάθειες. Οι έντονες, παρόλα αυτά, ανάγκες της δικτατορίας και των πρώτων ετών της μεταπολίτευσης για πολιτικές ανιχνεύσεις και αναγωγές θα φέρουν μέχρι και τα μέσα περίπου της δεκαετίας του 1980 στο επίκεντρο τη συλλογική διάσταση της ποίησης, τοποθετώντας σιωπηρά στο περιθώριο ομάδες οι οποίες δεν προσφέρονται για τέτοιου τύπου αξιοποίηση...»
(από την εισαγωγή του βιβλίου)
Κριτικές
Δεν βρέθηκαν δημοσιεύσεις
