Τα κορόμηλα δεν θέλουν ζέσταμα

Ακόμα και η πιο σκοτεινή ή σιβυλλική φράση, που με δυσκολία θα αποκρυπτογραφούσες το περιεχόμενό της, ενώ όταν εκστομίστηκε ως λόγος προφορικός δεν χρειαζόταν κανενός είδους εξήγηση για όσους έτυχε να την ακούσουν, μπορεί να σταθεί μια θαυμάσια αφορμή για να γραφούν κείμενα ενδιαφέροντα και εμπνευσμένα που την περιέχουν και την ολοκληρώνουν άλλοτε έμμεσα και άλλοτε άμεσα. Όπως ακριβώς και η φράση «Τα κορόμηλα δεν θέλουν ζέσταμα».

Μένει έκπληκτος κανείς διαβάζοντας τα κείμενα του βιβλίου αυτού, γιατί μια φράση που θα έμενε μετέωρη και μόνη μέσα στον κόσμο λειτούργησε όπως η πέτρα που ρίχνουμε στο νερό, προκαλώντας επάλληλα κύματα ενός λόγου αποκαλυπτικού, ώστε να συμπεραίνουμε πως όσο αυθαίρετη και αν μοιάζει μια σκέψη, το αποτέλεσμά της είναι πάντα κάτι το συντεταγμένο και κυρίως το λογοτεχνικά υγιές.

Και επιπλέον ότι η αφορμή προκειμένου να γραφεί ένα κείμενο μπορεί να λειτουργήσει και ως πρόκληση για να διαβαστεί με μεγάλο ενδιαφέρον.

συγγραφείς:
Δημήτρης Αγγελής, Γιώργος Γκόζης, Γιάννης Δούκας, Μάνος Ελευθερίου, Μαρίνα Καραγάτση, Θωμάς Κοροβίνης, Σπύρος Μαντζαβίνος, Μιχάλης Μοδινός, Θανάσης Θ. Νιάρχος, Βασίλης Παπαβασιλείου, Βαγγέλης Προβιάς, Γιώργος Σκαμπαρδώνης, Σωτήρης Σόρογκας, Βαγγέλης Χρόνης / Vaggelis Chronis, Χρήστος Χωμενίδης