Το φως που ελευθερώνει

Το Μυστήριο της μετάνοιας και εξομολόγησης κατέχει μια ιδιότυπη θέση ανάμεσα στα Μυστήρια της Εκκλησίας. Είναι η μόνη ιεροπραξία για την οποία (εκτός από τις εισαγωγικές προσευχές) δεν υπάρχει καθορισμένο κείμενο, το Μυστήριο στο οποίο το πρόσωπο του πιστού ξεδιπλώνει στον μεγαλύτερο βαθμό την ελευθερία και αυθεντικότητά του. Αρχίζοντας να τελεσιουργείται στα άδυτα της καρδιάς ως μετάνοια, ολοκληρώνεται ως εξαγόρευση και άφεση, για να φέρει εις πέρας μέσα από μια αργή διαδικασία την εξυγίανση της προαίρεσης και τον αγιασμό της, για να καταυγάσει μέσα στα όποια στεγανά της ψυχής το Φως της Χάριτος το οποίο ελευθερώνει.
Ίσως, ακριβώς στον υψηλό βαθμό ελευθερίας την οποία η τέλεσή του παρουσιάζει, να οφείλεται και η τόσο εντυπωσιακή αποτυχία μας. Σαν να αποδεικνύεται πως, όταν ο άνθρωπος βγεί έξω από τις φόρμες της λατρείας, τα χάνει και αρχίζει να σφάλλει. Σαν να μην αντέχει την εμπιστοσύνη με την οποία η Εκκλησία τον περιβάλλει κατά την εξατομικευμένη διεξαγωγή του Μυστηρίου αυτού.

Αλλιώς δεν εξηγείται τόση στρέβλωση. Μας παραδόθηκε μια μνημειώδης πρωτοβουλία της μανικής αγάπης του Θεού και την μετατρέψαμε σε βραχνά και πηγή άγχους. Μας κληροδοτήθηκε μια δωρεά με αναγεννητική δύναμη και την εκφυλίσαμε σε νομική διεργασία καταλογισμού. Μας διδάχθηκε μια πράξη βαθειάς απελευθέρωσης και την εκμεταλλευθήκαμε ως ευκαιρία εξουσίας.

Στο Μυστήριο της μετάνοιας και εξομολόγησης συγκλίνουν οντολογικά, υπαρξιακά, και διαπροσωπικά πεδία, γι’ αυτό και στο βιβλίο αυτό συμμετέχουν εκλεκτοί συγγραφείς διαφορετικών ειδικοτήτων. Ευχόμαστε η έκδοση αυτού του τόμου να ωφελήσει τους αναγνώστες, κληρικούς και λαικούς, ιδιαίτερα δε να «εκπαιδεύσει» όλους μας προς μια άλλη λογική και σε μια ανανέωση στον τρόπο αντίληψης του Μυστηρίου.
ΓΡΑΦΟΥΝ: Επίσκοπος Ιωάννης Αμπντάλλα, π. Αδαμάντιος Αυγουστίδης, π. Ευάγγελος Γκανάς, π. Νικόλαος Δουληγέρης, π. Ζαχαρίας Ζαχάρου, Δημήτρης Καραγιάννης, π. Παναγιώτης Παπαγεωργίου, π. Γρηγόριος Παπαθωμάς, Αριστοτέλης Παπανικολάου, π. Αθανάσιος Παραβάντσος,