Ερμηνεία κώδικα ιατρικής δεοντολογίας (Ν3418/2005)

Το έργο αποτελεί μία σύγχρονη κατ΄ άρθρο ερμηνεία του ισχύοντος Κώδικα Ιατρικής Δεοντολογίας (N 3418/2005, ΦΕΚ Α΄ 287/28.11.2005). Η Ερμηνεία Κώδικα Ιατρικής Δεοντολογίας συνιστά αποτέλεσμα συλλογικής εργασίας ομάδας επιστημόνων του χώρου και συγκεκριμένα των: Ε. Βλάχου, Χ. Βούλτσου, Z. Δουγαλή, Δ. Ζαφειροπούλου, Μ. Κανελλοπούλου - Μπότη, Α. Κορτσιδάκη, Τ. Κουτσοπούλου, Ε. Λασκαρίδη, Χ. Λάτσιου, Φ. Μηλιώνη, Φ. Παναγοπούλου - Κουτνατζή, Α. Παπαδόπουλου, Β. Πετρόπουλου, Θ. Πλεύρη, Γ. Τζεφεράκου, Ρ. Τριβυζά, Ε. Τρούλη, Δ. Τσαραπατσάνη, Δ. Τσίρου, Α. Τσιρωνά και Ε. Φραγκουδάκη. Όλοι τους, ως νομικοί, ιατροί ή οικονομολόγοι της υγείας γίνονται καθημερινά αποδέκτες και καλούνται να επιλύσουν ερωτήματα ασθενών, συγγενών αυτών, ιατρών, αλλά και ιδιωτικών και δημοσίων φορέων εμπλεκομένων με τον χώρο της υγείας. Η Ερμηνεία Κώδικα Ιατρικής Δεοντολογίας συγκεντρώνει την εμπειρία και γνώση τους με την ελπίδα ότι αυτές μπορούν να επιδράσουν ευεργετικά στον χώρο της υγείας. Εκφράσεις της παθογένειας, που ο χώρος αυτός αντιμετωπίζει, αποτελούν η αύξηση των μηνύσεων κατά ιατρών, η κατακόρυφη άνοδος των ιατρικών αγωγών από το 1999 με την παράλληλη κάθετη μείωση των πειθαρχικών ποινών από τη δεκαετία του 1980. Η επιείκεια των ιατρικών πειθαρχικών συμβουλίων και αποφυγή δημοσιότητας των αποφάσεών τους δεν επιλύει, αλλ΄ επιτείνει την παθογένεια αυτή. Ο ασθενής αναζητά κατ΄ αποτέλεσμα πιο πρόσφορους τρόπους δικαίωσης ενώπιον των πολιτικών και ποινικών δικαστηρίων με αποτέλεσμα την απρόσκοπτη διαπόμπευση των ιατρών εκτός των ιατρικών συλλόγων τους. Η Ερμηνεία Κώδικα Ιατρικής Δεοντολογίας έρχεται να υπενθυμίσει ότι δεν μπορεί να υπάρξει αποτελεσματικό σύστημα υγείας χωρίς ένα υγιές σύστημα ιατρικής ευθύνης. Το κέντρο βάρους της Ερμηνείας Κώδικα Ιατρικής Δεοντολογίας δίδεται εκεί που οργανωμένα, συντονισμένα και με μακροπρόθεσμο σχεδιασμό πρέπει να το αποδώσει η Πολιτεία μας: στην εκπαίδευση, την ενημέρωση, την πρόληψη και συνεπή τιμωρία των αντιδεοντολογικών ιατρικών συμπεριφορών. Η συγγραφή των κειμένων κινήθηκε γύρω από τρεις άξονες: α) τη χρήση κατ΄ αρχήν ελληνικού ερευνητικού υλικού, β) την υιοθέτηση απόψεων και πορισμάτων ξένων εννόμων τάξεων σε θέματα που δεν απασχόλησαν ακόμη την ελληνική έννομη τάξη και στο μέτρο που ανταποκρίνονται στις ελληνικές κοινωνικές συνθήκες και ανάγκες και γ) την τήρηση συντομίας, ενότητας και ομοιογένειας των κειμένων με αποφυγή επίλυσης καθαρά δογματικών προβλημάτων. Χάριν της συντομίας και λιτότητας στον όγκο της Ερμηνείας Κώδικα Ιατρικής Δεοντολογίας απεφεύχθη η εκτενής αναφορά σε όλες τις αντικρουόμενες θέσεις, οι οποίες δεν παρουσιάζουν ενδιαφέρον για τον ασθενή, ιατρό ή άλλους φορείς υγείας. Η εκούσια αυτή παράλειψη αποκαθίσταται εν μέρει με την αναφορά κάτω από το νομοθετικό κείμενο του κάθε άρθρου του Κώδικα Ιατρικής Δεοντολογίας των πιο σημαντικών σχετικών νομοθετικών κειμένων, υπουργικών αποφάσεων και εγκυκλίων που το αφορούν (υπό τον τίτλο «Σχετικές διατάξεις»), αλλά και της ειδικής βιβλιογραφίας, η οποία υποδεικνύει στον ερευνητή τις πηγές, μέσω των οποίων μπορεί να εμβαθύνει σε ειδικότερα θέματα επί του οικείου άρθρου. Η ερμηνεία κάθε άρθρου του Κώδικα Ιατρικής Δεοντολογίας ξεκινά με μερικά παραδείγματα φανταστικά, βιβλιογραφικά ή αρυόμενα από τη νομολογία των δικαστηρίων, πειθαρχικών συμβουλίων και ανεξαρτήτων αρχών, ώστε να γίνεται κατανοητό στον αναγνώστη το πρακτικό πρόβλημα που καλείται να επιλύσει το εκάστοτε άρθρο. Η Ερμηνεία Κώδικα Ιατρικής Δεοντολογίας συμπληρώνεται από κατάλογο γενικής βιβλιογραφίας και αναλυτικό αλφαβητικό ευρετήριο ελληνικών και ξενόγλωσσων όρων καθώς επίσης και ευρετήριο διατάξεων των άρθρων του Κώδικα Ιατρικής Δεοντολογίας.