Η είσοδος στην ανάλυση και το πέρασμα: Από τον Freud στον Lacan

Η είσοδος στην ανάλυση, που εν τέλει καθορίζει και τη δυνατότητα να υπάρξει πέρασμα, προϋποθέτει ότι το υποκείμενο θα αμφισβητήσει τη θέση του, προϋποθέτει την παρουσία, την τοποθέτηση και την ευθύνη του υποκειμένου. Ντετερμινισμός και ελευθερία, εκεί είναι που το υποκείμενο είναι πιο κοντά στο πραγματικό ή σε ένα μέρος του πραγματικού, για να είμαστε ακριβείς, ταπεινόφρονες και έντιμοι. Και όταν γίνει η είσοδος στην ανάλυση το υποκείμενο δεν μπορεί παρά να παραμείνει δια παντός πλέον εγγεγραμμένο στον αναλυτικό λόγο με τις απαιτήσεις του.

Η μετάδοση του ψυχαναλυτικού λόγου δεν είναι κάτι που έγκειται στην ιδιώτευση μεταξύ αναλυτή και αναλυόμενου, σύμπτωμα και αυτό της εποχής μας. Αντιθέτως, αφορά στην αναλυτική κοινότητα και στη δυνατότητα του αναλυόμενου να δώσει λόγο με την αριστοτελική έννοια γι' αυτό που τον οδήγησε στο πέρασμα από τη θέση του αναλυόμενου στη θέση του αναλυτή, υπερβαίνοντας τη μεταβιβαστική σχέση με τον αναλυτή του. Αυτή η δυνατότητα δίνεται μέσα από το πέρασμα· εκεί μπορεί να επιβεβαιωθεί από κάποιους άλλους ότι υπήρξε ανάλυση, με την έννοια ότι διαμορφώθηκαν oι συνθήκες γι' αυτό που αποτελεί τον κινητήρα της αναλυτικής διαδικασίας: την επιθυμία χου αναλυτή. Η διάταξη του περάσματος - επινόηση του Λακάν - προϋποθέτει το πέρασμα που έλαβε χώρα στην αναλυτική διαδικασία, αλλά και μια πράξη άλλης τάξης για εκείνον που αποφασίζει να παρουσιαστεί στη διαδικασία μαρτυρίας, εκεί που ανοίγει πραγματικά ο δημόσιος χώρος του αναλυτικού λόγου.

[...] Η ιδέα του Λακάν ήταν η σύνταξη ενός γραφήματος που το διέπει ένας νόμος ο οποίος, στοιχείο προς στοιχείο, είναι προϊόν μιας συλλογικής λογικής, δηλαδή μιας λογικής θεμελιωμένης στον διαγραμμένο Άλλο και όχι στην ταύτιση, όποια και αν είναι αυτή, με έναν συνεκτικό Άλλο. [...] Είναι εξάλλου αυτό στο οποίο ο Φρόιντ είχε ανοίξει τον δρόμο αποκαλύπτοντας δημόσια τα όνειρά του...


ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ:

Α. Η είσοδος στην ανάλυση
- Michele Benhaim, ""Με την προσφορά δημιούργησα τη ζήτηση": Για μια κλινική των άκρων"
- Claudine Casanova, "Από τη θυσία στη συγκατάθεση"
- Λίσσυ Κανελλοπούλου", "Η είσοδος στην ανάλυση και η επιθυμία του αναλυτή"
- Pascale Macary-Garipuy, "Κλινική με τοξικομανή υποκείμενα: Ποιες είναι οι τεχνικές δυσκολίες που προκύπτουν από τη συμπερίληψή της στη νεωτερικότητα;"
- Michel Mesclier, "To παιδί στο κατώφλι"
- Isabelle Morin, "Η είσοδος στην ανάλυση ιδωμένη από την πλευρά του περάσματος
- Πάνος Παπαθεοδώρου, "Ανάμεσα στην είσοδο και στο πέρασμα η άγνοια"
- Δημήτρης Σακελλαρίου, "Η αλλαγή στον λόγο"
- Ελένη Στάμου, "Πώς μια πράξη μπορεί να ανοίξει έναν τόπο ομιλίας στο πλαίσιο ενός ψυχιατρικού θεσμού;"
- Veronique Sidoit, "Προκαταρτικές συνεδρίες: To βήμα προς την είσοδο"
- Laure Thibaudeau, ""Πώς να κινήσω το ενδιαφέρον του αναλυτή σχετικά με το ερώτημά μου;":
Η αναλυτική συνάντηση από την πλευρά του αναλυόμενου
Η είσοδος στην ανάλυση και το πέρασμα: από τον Freud στον Lacan"

Β. To πέρασμα
- Pierre Bruno, "Η εμπειρία του περάσματος"
- Fabienne Guillen, "Ο ακρογωνιαίος λίθος του περάσματος"
- Patricia Leon-Lopez, "To πέρασμα"
- Pascale Macary-Garipuy, "Ποιητική του υποκειμένου, αλχημεία του λόγου"
- Isabelle Morin, "To πέρασμα και το πραγματικό"
- Πάνος Παπαθεοδώρου, "To μέλημα του passant"
- Elisabeth Rigal, "Κλινική του περάσματος"
- Marie-Jean Sauret, "No pasaran!"
- Chantal Thirion-Delambre, "Πέρασμα και πίστη"
- Laure Thibaudeau, "To πέρασμα μέσα στο πέρασμα"