Η Ελλάδα στη δεκαετία Ι 1940-1950

Η κατάσταση ενός έθνους είναι συνέπεια της μακροπρόθεσμης θεσμικής ανάπτυξης και συλλογικών εμπειριών των οποίων η αρχή συχνά ανάγεται στο παρελθόν. Η ιστορία ενός έθνους, κατά συνέπεια, πρέπει να γίνει αντιληπτή ως η συρροή συνεχών και συσσωρευτικών διαδικασιών διαμέσου των οποίων ό,τι συνέβη στο παρελθόν συνιστά το προσκήνιο για το παρόν και προσδιορίζει την προοπτική για το μέλλον. Αυτή καθαυτή η εκτίμηση της σημαντικής συγκεκριμένων γεγονότων, θεαματικών τη χρονική στιγμή που επισυμβαίνουν, απαιτεί μια προοπτική η οποία μόνο με την πάροδο του χρόνου εξασφαλίζεται. Έτσι, η εξέταση της πρόσφατης ιστορίας μέσα από στενές και φαινομενικά διακεκριμένες χρονικές οριοθετήσεις μπορεί να αποβεί αποπρασανατολιστική και διαστρεβλωτική. Θα μπορούσε να δημιουργήσει την εντύπωση ότι σημαντικές ιστορικές εξελίξεις επισυμβαίνουν ξαφνικά, χωρίς σύνδεση με το παρελθόν, και ότι μπορούν, ως εκ τούτου, να μελετηθούν μεμονωμένα.
Πάντως, παρά το ισχυρό στοιχείο της συνέχειας στη ζωή ενός έθνους, ορισμένες περίοδοι διακρίνονται ως ξεχωριστές ιστορικές ενότητες ακριβώς γιατί περιλαμβάνουν πληθώρα από στιγμιαία γεγονότα. Μολονότι αντιπροσωπεύουν τη συσσώρευση πιέσεων που ενδυναμώνονται με βραδύ ρυθμό κατά την πάροδο του χρόνου, οι περίοδοι αυτές φέρνουν στην επιφάνεια και αποδεσμεύουν δυνάμεις ώς τώρα πραγνωρισμένες ή καταπιεσμένες, αποκαλύπτοντας έτσι την πραγματική κατάσταση του έθνους. Τοποθετημένες στην ιστορική τους διάταξη, αποτελούν τα ορόσημα τα οποία μας πληροφορούν τόσο για το παρελθόν όσο και για το μέλλον.[...]

Από την εισαγωγή