Η φιλοσοφία επί σκηνής

Η σκηνή μπορεί όντως να γίνει ο κοινός και κεντρικός τοπολογικός όρος τόσο της φιλοσοφίας, όσο και του θεάτρου, ένα ενδιάμεσο δυναμικό πεδίο της εφαρμοσμένης φιλοσοφίας και του στοχαστικού θεάτρου (λες και υπάρχει γνήσιο θέατρο που δεν στοχάζεται).
Η ελληνική θεατρολογία δεν μπορεί πλέον να λησμονεί την ισχυρή φιλοσοφική παράδοση που στρέφεται, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, προς το θέατρο από τα χρόνια του Διαφωτισμού και εντεύθεν, ούτε να παραβλέπει τις εξίσου ισχυρές τάσεις της σύγχρονης βιβλιογραφίας και της αντίστοιχης έρευνας κατά τις οποίες το θέατρο και η φιλοσοφία ενεργοποιούνται όλο και πιο συχνά σε ένα πεδίο αλληλουχίας και διάδρασης.
Είναι πλέον καιρός αφ' ενός να μελετήσει σε βάθος και να αφομοιώσει τις μεγάλες συμβολές των σύγχρονων φιλοσοφικών "σχολών" (λ.χ. του μεταδομισμού και της φαινομενολογίας) ή των "ανεξάρτητων" φιλοσόφων στον θεατροφιλοσοφικό στοχασμό και αφ' ετέρου να συμπορευτεί με τα σύγχρονα ερευνητικά δίκτυα που ειδικεύονται στη διερεύνηση των σχέσεων της φιλοσοφίας με το θέατρο και την performance.
Η Φιλοσοφία επί σκηνής είναι ένα συλλογικό έργο που παρουσιάζει με πολυφωνικό τρόπο ένα τμήμα του έμψυχου δυναμικού που μπορεί να κινητοποιηθεί, τη δεξαμενή ιδεών που μπορεί να συγκροτηθεί και τις ερευνητικές δυνατότητες και προοπτικές που μπορούν να διανοιχθούν για το δυναμικό, όσο και γοητευτικό πεδίο της θεατροφιλοσοφίας. Για τον λόγο αυτόν συγκεντρώνει και συστεγάζει τριάντα μία μελέτες ερευνητών και πανεπιστημιακών καθηγητών, οι οποίοι προέρχονται από εννέα Πανεπιστήμια της Ελλάδας και τρία του εξωτερικού.
Το αρχικό ερώτημα ήταν απλό στη διατύπωσή του, αλλά αρκετά σύνθετο ώστε να απαντηθεί με ενιαίο τρόπο: δοθέντος ότι στην Ελλάδα υπάρχουν θεατρολόγοι που ενδιαφέρονται για τη φιλοσοφία και φιλόσοφοι που μελετούν (ή και εργάζονται ως συγγραφείς, σκηνοθέτες, μεταφραστές και ηθοποιοί για) το θέατρο, πώς είναι δυνατόν να συναντηθούν οι στοχεύσεις τους και κυρίως πώς οι εργασίες τους μπορούν να παρουσιάσουν συνάφειες και αμοιβαιότητες, συνυφάνσεις και αλληλουχίες; Η Φιλοσοφία επί σκηνής φιλοδοξεί να προσφέρει ορισμένες μόνο δυνητικές απαντήσεις στα ερωτήματα αυτά, απαντήσεις που θα μπορούσαν να λειτουργήσουν ως αφετηρίες για μια συστηματική έρευνα του πεδίου.

κείμενα: Έλση Σακελλαρίδου, Βάλτερ Πούχνερ, Καίτη Διαμαντάκου - Αγάθου, Γεράσιμος Κακολύρης, Μυρτώ Ρήγου, Ευάγγελος Πρωτοπαπαδάκης, Νίκος Ερηνάκης, Θόδωρος Γραμματάς, Θωμάς Συμεωνίδης, Ιορδάνης Κουμασίδης, Γιώργος Βέλτσος, Θεοδούλη Αλεξιάδου, Αύρα Σιδηροπούλου, Γιώργος Π. Πεφάνης, Νικόλαος Γ. Χαραλαμπόπουλος, Γιώργος Στείρης, Άννα Ταμπάκη, Βασιλική Τσακίρη, Κωνσταντίνος Καβουλάκος, Άγγελος Μουζακίτης, Γκόλφω Μαγγίνη, Θεοφάνης Τάσης, Σάββας Πατσαλίδης, Γιώργος Αραμπατζής, Μάνος Στεφανίδης, Κλειώ Φανουράκη, Εύη Προύσαλη, κ.ά.