Και μετά τα πενήντα τι;

- Στα 50 είδα το σώμα μου να καταρρέει και έπαθα σοκ...
- Πολύ λίγο με απασχολεί η ηλικία. Αλλά καταλαβαίνω ότι αλλάζουν πράγματα μέσα μου...
- Νιώθω πιο ανάλαφρη τώρα απ' ότι στα 35. Μου βγαίνει μια ζωντάνια που ποτέ μου δεν είχα...
- Νιώθω μεσήλικη από τότε που έφυγαν τα παιδιά μου από το σπίτι...
- Είναι από τα καλύτερα χρόνια, γιατί συνδυάζεις νιάτα και ωριμότητα. Το υλικό σώμα αδυνατεί κάπως, ενισχύεται το πνεύμα...
- Η λογική λέει ότι ανήκω στη μέση ηλικία, αλλά δεν το νιώθω, νιώθω πολύ νέα... Όμως ποτέ δε θα φλέρταρα...
- Βιώνω την ωραιότερη περίοδο της ζωής μου...

(από τις μαρτυρίες των γυναικών)

Το βιβλίο αυτό δεν αποτελεί μια κοινωνιολογική έρευνα ή συλλογή στατιστικών δεδομένων. Η επιδίωξη ήταν να αφουγκραστούμε διαφορετικές μαρτυρίες που θα απεικόνιζαν το πολυεπίπεδο πρόσωπο της σύγχρονης γυναίκας στην Ελλάδα. Εκείνης που ωρίμασε σε ένα συγκεκριμένο ιστορικό και κοινωνικό πλαίσιο, έχοντας μνήμες ακόμα από τη δεκαετία του '60. Φυσικά δεν υπάρχει ομοιομορφία στις απαντήσεις, όπως δεν υπάρχουν ενός είδους βιώματα, παρά ένα πλούσιο μωσαϊκό εμπειριών. Εκεί συχνά η κάθε γυναίκα καθρεφτίζεται στα λόγια των άλλων γυναικών που μιλούν για το πριν, το μετά και το παρόν της μέσης ηλικίας.

"Η αλλαγή είναι κομμάτι της πορείας μας, κάτι φυσικό, απελευθερωτικό, εμπλουτιστικό, και η Μέση Ηλικία μια μετάβαση, που στο χέρι μας είναι να τη φέρουμε στα δικά μας μέτρα."

Τασώ Γαϊτάνη (1954-2010)

"Μέση Ηλικία: δεν τη γνωρίζαμε βιωματικά αλλά τη βλέπαμε να καταφτάνει. Το ξέραμε από άλλες μεγαλύτερες ηλικίες απ' όπου λαμβάναμε σκόρπια σήματα για το τι μπορεί να σημαίνει, αλλά μέχρι τότε δεν μας αφορούσε. Όπως συμβαίνει όταν ξέρουμε θεωρητικά για διάφορες καταστάσεις στις οποίες μπορεί κάποτε να βρεθούμε αλλά τις αγνοούμε όσο δεν μας αφορούν προσωπικά, με τη σκέψη ότι υπάρχει περιθώριο χρόνου για μας. Όμως αυτός ακριβώς ο βιολογικός χρόνος κάποτε σημαίνει, για τον καθένα και την καθεμία από μας, μεσημέρι. Τότε μέσα στο άπλετο μεσημεριάτικο φως μάς δίνεται η ευκαιρία να κοιτάξουμε πίσω και εμπρός, το πριν, το τώρα και το μετά...
... Εμείς οι τέσσερις φίλες και συνοδοιπόροι από παλιά, άλλοτε λιγότερο και άλλοτε περισσότερο σε επικοινωνία μεταξύ μας, με ένα ενδιαφέρον ωστόσο ζωντανό η μια για την άλλη, αποφασίσαμε να ζήσουμε συντροφικά αυτή τη μετάβαση στο καταμεσήμερο της ατομικής μας ζωής, τη Μέση Ηλικία, και να τα πούμε όλα: τι σημαίνει για μας το πέρασμα του χρόνου, πόσο μας δυσκολεύει, τι φόβους ξεσηκώνει, ποια πλεονεκτήματα χαρίζει, και να μοιραστούμε τις μύχιες σκέψεις και τα συναισθήματά μας, κάνοντας έτσι αυτό το πέρασμα λιγότερο μοναχικό. Συμφωνήσαμε ωστόσο να διευρύνουμε τον κύκλο μας και με άλλες γυναίκες, όσες θα ήθελαν με τη σειρά τους να μπουν στη συντροφιά μας και να μιλήσουν. Με αυτόν τον τρόπο νιώθουμε πως συμμετέχοντας σε αυτή την κοινή μοίρα του να είσαι γυναίκα, χθες στην εφηβεία, σήμερα στην εμμηνόπαυση, αύριο στην Τρίτη Ηλικία, κάνουμε τα περάσματα αυτά από τη μια φάση στην άλλη πιο τρυφερά, πιο γιορτινά και αλληλέγγυα. Αναζητήσαμε λοιπόν κι άλλες γυναίκες, που πρόθυμα ανταποκρίθηκαν..."

(από τον πρόλογο του βιβλίου)

Θεματικές που ερευνήθηκαν:
- Η σχέση μας με το χρόνο
- Υγεία
- Εμμηνόπαυση
- Εμφάνιση
- Γυναίκα και Εργασία
- Σεξουαλικότητα και Συντροφικότητα
- Φιλία
- Οι σχέσεις μας με γονείς και παιδιά
- Η λεσβιακή εμπειρία