Με στόχο ξανά την πλήρη απασχόληση

Στην πολιτική οικονομία οι επιλογές πολιτικής δεν μπορούν να περιβληθούν τον μανδύα της ουδετερότητας. Oι επιλογές που υιοθετεί μια κοινωνία μοιραία αντανακλούν προτεραιότητες που ωφελούν συγκεκριμένες κοινωνικές ομάδες και κατηγορίες. Ετσι δημιουργούνται φαινόμενα φτώχειας, ανεργίας και όξυνσης των κοινωνικών ανισοτήτων.
Η διεκδίκηση της πλήρους απασχόλησης σημαίνει ότι ο καθένας πρέπει να έχει μια κοινωνικά οργανωμένη πρόσβαση σε μια δραστηριότητα που αναγνωρίζεται ως κοινωνικά χρήσιμη, και η οποία προσφέρει τα μέσα για μια αξιοπρεπή ύπαρξη. Το καθήκον της οικονομικής πολιτικής είναι, μεταξύ άλλων, να εξασφαλίσει την πραγματοποίηση αυτού του στόχου.
ΕΠΙΜΕΤΡΟ: ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΙΔΗΣ Α.Δ.






ΚΡΙΤΙΚΗ




Το συλλογικό έργο «Με στόχο ξανά την πλήρη απασχόληση» είναι ένα μαχητικό βιβλίο, όπως και μια σειρά άλλων βιβλίων που κυκλοφόρησαν το τελευταίο διάστημα στη Γαλλία και αναφέρονται στην ενιαία σκέψη. Μαχητικά και συχνά υψηλής ποιότητας τα βιβλία αυτά κέρδισαν χιλιάδες αναγνώστες. Αναμφισβήτητα το έναυσμα το έδωσε η Βιβιάν Φορεστέ με την εξαιρετική της ανάλυση στο βιβλίο «Η οικονομική φρίκη» [ελληνική έκδοση Νέα Σύνορα και παρουσίαση στο «Βήμα» (Βιβλία) της 23ης Μαρτίου 1997]. Το βιβλίο της Βιβιάν Φορεστέ ξεπέρασε τις 400.000 αντίτυπα και μεταφράστηκε σε 18 γλώσσες. Ακολούθησαν πολλοί ειδικοί αναλυτές οι οποίοι προσπάθησαν με τις μελέτες τους να δώσουν απάντηση σε θεμελιώδη ερωτήματα που απασχολούν τους ευρωπαίους πολίτες. Αναφέρουμε ενδεικτικά μερικές από αυτές: Ζαν Πολ Φιτουσί «Η απαγορευμένη συζήτηση» (στα ελληνικά από τις Εκδόσεις Πόλις), Αλέν Λιπιέτς «La tentation Hexagonale», Αλέν Μενκ «La mondialisation Heureuse», Ερίκ Ιζραελεβίτς «Ce Monde qui nous attend» και Εμμανυέλ Τοντ «L' Euro-contre l' Europe».

Σ' αυτόν τον προβληματισμό εντάσσεται και το βιβλίο του πρώην πρωθυπουργού της Γαλλίας Μισέλ Ροκάρ, με το οποίο επιχειρείται να δοθεί απάντηση στο μείζον θέμα της αντιμετώπισης της ανεργίας που απασχολεί τις αναπτυγμένες κοινωνίες εδώ και είκοσι χρόνια.

«Η αποτυχία κάθε προσπάθειας για τη μείωση της ανεργίας οφείλεται στην παντελή έλλειψη κατανόησης των αιτίων που την προκάλεσαν και των αλλαγών που εκφράζονται μέσα από αυτήν. Η αύξηση της ανεργίας, που δεν μπορεί πλέον να συγκαλυφθεί με στατιστικά τεχνάσματα, εκφράζει την ανικανότητα της κοινωνίας μας να προσαρμοστεί στα νέα τεχνολογικά, κοινωνικά και οικονομικά δεδομένα. Προσυπογράφει την αδυναμία των κυρίαρχων ομάδων της να συνειδητοποιήσουν και να αναλύσουν αυτή τη νέα πραγματικότητα» σημειώνει πολύ εύστοχα ο Μισέλ Ροκάρ, ασκώντας και αυστηρή κριτική στην Αριστερά που δεν έχει κατανοήσει και αναλύσει όσο έπρεπε το συγκεκριμένο θέμα. Οσο για τις συντηρητικές δυνάμεις, αυτές ανέκαθεν αντιμετώπιζαν «την ανεργία ως αποτέλεσμα δυσλειτουργιών της αγοράς», γι' αυτές ήταν ένα δευτερεύον σύμπτωμα, τόσο δυσάρεστο όσο και αναπόφευκτο, και ανέθεταν την αντιμετώπισή του στη φιλανθρωπία, έστω κι αν αυτή ήταν συλλογικά οργανωμένη, σημειώνει ο συγγραφέας.

Σε μια περίοδο όπου μια «πραγματική πολιτισμική κρίση» πλήττει την εργασία, τη θέση της οικονομίας στην κοινωνία και την ίδια ακόμη την έννοια της δημοκρατίας, το βιβλίο του Μ. Ροκάρ συμβάλλει αποφασιστικά στο να κατανοήσουμε τα παράδοξα με τα οποία μας φέρνει αντιμέτωπους το κατώφλι του 21ου αιώνα.



Σωτήρης Ντάλης

ΤΟ ΒΗΜΑ, 09-08-1998