Μετά το σκοτάδι... το φως

"Εγώ γεννήθηκα ολόκληρη", μου είπε, και τα λόγια της λες και βρήκαν στόχο στην καρδιά μου! Μια ζωή πάλευα να κλειστώ, να δοθώ σε μια αγκαλιά ασφάλειας και ας ήταν αγκάθινο στεφάνι. "Άντρας είναι" έλεγε η μάνα, "θα πιει και ένα ποτήρι παραπάνω, θα πει και μια κουβέντα παραπάνω", θα μου χαρίσει και μια πληγή παραπάνω... Τι κι αν μεγάλωσα κι αν σπούδασα, οι πληγές θέριεψαν, όρνια γίναν, μου κατασπάραζαν τα σωθικά. "Βοήθεια" φώναζα, μα ποιος ήταν εκεί να με ακούσει! Όλοι απασχολημένοι στις υπέροχες ζωές του. Μόνο το αίμα τους τρομάζει, όλα τα άλλα είναι απλά, καθημερινά. Τόσο απλά που η ζωή μου ναυαγούσε, τόσο καθημερινά που δεν ήθελα ούτε στάλα περίσσειας ζωής.

Κι όμως! Τολμώ να φωνάξω, να τρέξω και να βγω από τον ανεμοστρόβιλό του. Δεν χρειάζομαι κανέναν παρά μόνο εμένα.

Ε. λπίζω να Λ.υτρωθώ, να Α.γαπηθώ! (Ε.Λ.Α.).

Μια πρωτοβουλία κοινωνικής μέριμνας και ευαισθητοποίησης του Ομίλου για την UNESCO Πειραιώς & Νήσων - Διεύθυνση Ψυχικής Υγείας.