Ντίνος χριστιανόπουλος μικρό πορτραίτο

Τριάντα χρόνια της ζωής μας είναι μια μεγάλη διαδρομή, που γίνεται ακόμη μεγαλύτερη όταν υπάρχει ένα σημαντικό έργο. Τα τριαντάχρονα της "Διαγωνίου", που γιορτάστηκαν τον Νοέμβριο του 1986 στο Βαφοπούλειο Πνευματικό Κέντρο, ήταν για όλους εμάς που επισκεφθήκαμε την έκθεση μια αποκάλυψη ενός έργου ζωής. Ενός έργου που, όπως παρουσιάστηκε μπρος στα μάτια μας συγκεντρωμένο, ταξινομημένο, εύγλωττο, εξέφραζε σε όλη του την έκταση τον κόσμο του Ντίνου Χριστιανόπουλου, που επί τριάντα χρόνια τον έκτιζε με ασκητική δημιουργική διάθεση.
Λίγο αργότερα, μια ραδιοφωνική συνέντευξη που είχα με τον Ντίνο για τα τριαντάχρονα της "Διαγωνίου", στάθηκε ακόμη πιο αποκαλυπτική για τη δημιουργική του πορεία: δεν αφορούσε μόνο την έκδοση τον περιοδικού "Διαγώνιος" αλλά και τις "Εκδόσεις Διαγωνίου" και τη Μικρή Πινακοθήκη, καθώς και το ήθος και τη δημιουργική σχέση του Χριστιανόπουλου με τους συνεργάτες του, και γενικά τον τρόπο ζωής ενός πνευματικού ανθρώπου που γράφει ιστορία στα γράμματα και τις τέχνες της πόλης μας και του τόπου μας γενικότερα.
Τόσο η έκθεση στο Βαφοπούλειο, όσο και η ραδιοφωνική συνέντευξη με βοήθησαν να συνειδητοποιήσω την έκταση και την ποιότητα της προσφοράς του Χριστιανόπουλου. Και τότε σκέφτηκα να κάνω ένα μικρό πορτραίτο του, αφού το πορτραίτο της "Διαγωνίου" το είχε κάνει ήδη μόνος του στη λαμπρή έκδοση τον καταλόγου της έκθεσης. Καταλαβαίνοντας όμως πόσο δύσκολη, πόσο ακατόρθωτη θα ήταν μια τέτοια απόπειρα που θα προσέγγιζε σε όλες της τις εκφάνσεις τη ζωή και το έργο ενός ανθρώπου με τόση πολλαπλότητα και ιδιαιτερότητα, αποφάσισα να απευθυνθώ στους ιδιαίτερους συνεργάτες του -που όλοι τους ανταποκρίθηκαν αμέσως, παρόλο που κι αυτοί αντιμετώπιζαν τις ίδιες δυσκολίες με μένα. Έτσι ο αναγνώστης, αντί για μια δική μου φτωχική σκιαγράφηση, θα έχει τώρα να χαρεί ένα ολόκληρο ψηφιδωτό, που η κάθε ψηφίδα του προέρχεται από αυτούς που έζησαν από κοντά τον άνθρωπο και τον ποιητή, αυτούς που έδωσαν και πήραν από τη ζωή του για τη ζωή τους, και πορεύτηκαν μαζί του σε μια δημιουργική πορεία.
Στο μικρό αυτό πορτραίτο πήραν μέρος τελικά οι εξής φίλοι: ο Κάρολος Τσίζεκ και ο Νίκος Νικολαΐδης, οι δυο στενότεροι συνεργάτες του Χριστιανόπουλου επί τριάντα χρόνια ο Γ. Θ. Βαφόπουλος, ο Νίκος Γαβριήλ Πεντζίκης και ο Κλείτος Κύρου, που η συνεργασία τους με τη "Διαγώνιο" συνέδεσε την προσπάθειά της με την προσπάθεια των παλαιότερων περιοδικών ("Μακεδονικές Ημέρες", "Κοχλίας", "Ξεκίνημα")· οι στενοί συνεργάτες και πνευματικά δημιουργήματα τον Χριστιανόπουλου Τόλης Καζαντζής, Σάκης Παπαδημητρίου και Περικλής Σφυρίδης· τέλος, δυο καλλιτέχνες που ξεπήδησαν από τη Μικρή Πινακοθήκη, ο Πάνος Παπανάκος και ο Φώνης Ζογλοπίτης. Όλους αυτούς τους καλούς φίλους τους ευχαριστώ θερμά που ανταποκρίθηκαν στην πρόσκλησή μου για τη δημιουργία του μικρού αυτού πορτραίτου, που βλέπει το φως της δημοσιότητας παρά την επίμονη αντίδραση του ίδιου του Χριστιανόπουλου.
(Θεσσαλονίκη, Ιούνιος 1987, Ελένη Μ. ΛΑΖΑΡΙΔΟΥ, από την παρουσίαση της έκδοσης)