Ο Λακάν και η Επιστήμη

Σε αυτό το πνεύμα, οι συγγραφείς του ανά χείρας συλλογικού τόμου εξετάζουν τις πιθανές ιδέες που έχει να προσφέρει η ψυχανάλυση στα ερωτήματα της επιστήμης. Πιο συγκεκριμένα, επικεντρώνονται σε ένα ψυχαναλυτικό ρεύμα σκέψης που έτυχε εχθρικής υποδοχής από τους επιστήμονες: Την Λακανική Ψυχανάλυση

Στόχος του βιβλίου είναι να εξετάσει το ερώτημα της σχέσης επιστήμης και ψυχανάλυσης και κατά δεύτερον να συζητήσει το ενδεχόμενο της αναγκαίας αναδιαμόρφωσης της ίδιας της επιστήμης, ώστε να προσιδιάζει στα συγκεκριμένα προβλήματα που απορρέουν από τη μελέτη του ασυνειδήτου ως συστατικού της ανθρώπινης υποκειμενικότητας. Ίσως ήρθε η ώρα να λάβουμε σοβαρά υπ` όψιν την ιδέα ότι η επιστήμη, στην παραδοσιακή σύλληψή της, δεν διαθέτει επαρκή εφόδια για να επεξεργαστεί αποτελεσματικά εκείνα τα μέρη του νου που μας ενδιαφέρουν περισσότερο, όντας άνθρωποι οι οποίοι προβληματίζονται για το πώς θα διαβιώσουν με όσο το δυνατόν λιγότερο πόνο. Τα πράγματα δεν δείχνουν καλύτερα, όταν μας υπενθυμίζεται ότι οι σημερινοί εν ενεργεία επιστήμονες υπερέχουν αριθμητικά όλων των επιστημόνων που έζησαν από την αυγή της ιστορίας.

Οι συγγραφείς του τόμου εξετάζουν με κριτική ματιά, όχι μόνο τη σχέση ανάμεσα στη νεώτερη επιστήμη και την ψυχανάλυση αναφορικά με το ζήτημα του πόνου, αλλά και τον ρόλο και τη λογική της επιστημονικής πρακτικής εν γένει. Τα κείμενά τους διερευνούν τη σύλληψη της επιστήμης από τον Jacques Lacan, αλλά και τη σχέση της με την ψυχανάλυση. Αυτό περιλαμβάνει, την έρευνα για την «επιστημονικότητα της ψυχανάλυσης» και κατά δεύτερον, την εξέταση αυτού που θα μπορούσε να αποκληθεί ένα είδος «ψυχανάλυσης της επιστήμης».

Το κάθε κεφάλαιο του βιβλίου είναι αυτοτελές και μπορεί να διαβαστεί με τους δικούς του όρους. Παρόλα αυτά, χωρίς να ελαχιστοποιείται η σημασία των μεταξύ τους εντάσεων, πρέπει να σημειωθεί εμφατικά ότι τα επιμέρους κεφάλαια συνδέονται σε ένα κοινό ερευνητικό σχέδιο. Στα κεντρικά θέματα που οι συγγραφείς τους πραγματεύονται και επεξεργάζονται εκ νέου, από διαφορετικές οπτικές γωνίες,συμπεριλαμβάνεται η χρήση των μαθηματικών στη λακανική ψυχανάλυση, η σπουδαιότητα της γλωσσολογίας και των φροϋδικών κειμένων για την προσέγγιση του Lacan, καθώς και η σημασία που αποδίδεται στην ηθική και τον ρόλο του υποκειμένου.