Ο μόνος δρόμος είναι ο δεύτερος δρόμος: Ευρώ ή δραχμή;

Η πορεία που ακολουθεί η χώρα μας εδώ και δεκαετίες και κατέληξε στα Μνημόνια, με τη σκληρή λιτότητα, τις απολύσεις, την καλπάζουσα ανεργία, τη φτώχεια, τα μαγαζιά και τις μικροεπιχειρήσεις που βάζουν λουκέτο, τα σχολειά, τα πανεπιστήμια και τα νοσοκομεία που κλείνουν, την εκποίηση της δημόσιας περιουσίας, την κατάργηση των εργασιακών και δημοκρατικών δικαιωμάτων, όλα όσα επιβάλλονται από τις κυβερνήσεις δεσποτικά, βίαια στην κοινωνική πλειονότητα, δεν είναι μοίρα ούτε μονόδρομος. Είναι το σχέδιο των μεγάλων συμφερόντων -του κεφαλαίου-, των πολιτικών κομμάτων που συνδέονται μ' αυτά, της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του ΔΝΤ. Είναι το σχέδιο που φορτώνει τα βάρη της δικής τους κρίσης στους εργαζόμενους. Υπάρχει όμως ο άλλος δρόμος. Αυτός που μπορεί να οδηγήσει στο να βρουν δουλειά οι άνεργοι, να ξεφύγουμε από την εξαθλίωση, να ζήσουν με αξιοπρέπεια οι συνταξιούχοι, να βγει από το τέλμα η νεολαία, να μη χάσουν τα σπίτια τους οι εργαζόμενες οικογένειες, να έχουμε πλήρη, δημόσια και ποιοτική εκπαίδευση, περίθαλψη και ασφάλιση, να αναπτυχθούν οι παραγωγικές δυνατότητες του τόπου μας. Είναι το Σχέδιο Β. Αυτός ο δρόμος περιέχει την άμεση έξοδο από την Ευρωζώνη, για να ανακτηθεί ο έλεγχος της οικονομικής και νομισματικής πολιτικής. Τη διαγραφή του ληστρικού χρέους. Το πέρασμα στη δημόσια ιδιοκτησία, με λαϊκό έλεγχο, των τραπεζών και των επιχειρήσεων στρατηγικής σημασίας για μια αυτοδύναμη ανάπτυξη, που θα λειτουργεί υπέρ της κοινωνικής πλειονότητας και όχι υπέρ των τραπεζιτών και των μονοπωλιακών ομίλων. Την αναδιανομή του πλούτου προς όφελος αυτών που τον παράγουν. Τη ρήξη με την Ευρωπαϊκή Ένωση και την ανατροπή κάθε εμποδίου που αυτή βάζει στην ανασυγκρότηση της χώρας μας, στην άσκηση των λαϊκών δημοκρατικών δικαιωμάτων και στην ευημερία του κόσμου της εργασίας. Σε πείσμα όσων λένε, σαν σύγχρονοι αυτοκρατορίσκοι, "μετά από το ευρώ η καταστροφή", η πραγματικότητα απαντά ότι δεν υπάρχει μεγαλύτερη καταστροφή από την παραμονή στην Ευρωπαϊκή Ένωση και στο ευρώ των Μνημονίων, την εξάρτηση από τις δανειακές "δόσεις", την ασφυκτική λαβή της τρόικας.

συλλογικό:
Αλαβάνος, Αλέκος | Βασσάλος, Γιώργος | Βατικιώτης, Λεωνίδας | Κατσούλας, Χρήστος | Μπελαντής, Δημήτριος | Παπακωνσταντίνου, Πέτρος | Παπουλής, Κώστας | Πατέλης, Δημήτρης Σ. | Σωτήρης, Παναγιώτης | Λαπαβίτσας, Κώστας | Μαριόλης, Θεόδωρος | Τσουλφίδης, Λευτέρης