Πενήντα χρόνια μετά τον εμφύλιο

Η περίπτωση του Εμφυλίου πολέμου, της πιο τραυματικής εμπειρίας της ελληνικής κοινωνίας του 20ού αιώνα, είναι αυτή που κυρίως δείχνει πόσες αποσιωπημένες διαστάσεις και πόσα κενά αναδεικνύονται καθώς η προσοχή των ερευνητών στρέφεται σε νέες κατευθύνσεις. Προφανώς η ιστορική λήθη οφείλεται στην έμμονη συλλογική προσπάθεια να ξεχαστούν οι τραυματικές εμπειρίες, όπως παρατηρεί ο καθηγητής Κωνσταντίνος Τσουκαλάς, παράλληλα έχουμε μια ρομαντική ανασκευή του παρελθόντος από την Αριστερά, όπως σημειώνει ο καθηγητής Γ.Θ. Μαυρογορδάτος. Σημασία έχει ότι οι νεότεροι σήμερα αγνοούν τι ακριβώς συνέβη και πώς αυτό επηρέασε όλη τη μετεμφυλιακή ιστορία της Ελλάδας. Οι μετέχοντες στη συνολική επισκόπηση του «Βήματος» δεν επιχειρούν να κρίνουν, ιστορικά και πολιτικά, τον Εμφύλιο, ούτε να απονείμουν μομφές και εύσημα ούτε να αποφασίσουν ποιος έφταιγε και ποιος νίκησε, αλλά να ερμηνεύσουν και να αποτιμήσουν τα γεγονότα. Γράφουν οι Ι.Κ. Πρετεντέρης, Μάριος Πλωρίτης, Αντώνης Λιάκος, Κωνσταντίνος Τσουκαλάς, Ν.Κ. Αλιβιζάτος, Γ.Θ. Μαυρογορδάτος, Γιώργος Μαργαρίτης, Ιωάννης Παπαθεοδώρου, Ι.Ο. Ιατρίδης, Ιωάννα Λαλιώτου, Βενετία Αποστολίδου, Χριστίνα Κουλούρη, Ευάγγελος Κωφός και Δ.Ν. Μαρωνίτης. Σε επίμετρο, ο δημοσιογράφος Χρήστος Καρανίκας έχει συγκεντρώσει μαρτυρίες ανθρώπων που πήραν μέρος στα δραματικά γεγονότα της εποχής εκείνης: των Λεωνίδα Κύρκου, Περικλή Παπαθανασίου, Μιχάλη Παπακωνσταντίνου, Γρηγόρη Φαράκου, Αντώνη Δροσογιάννη και Μαρίας Μπέικου.




ΜΑΙΡΗ ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΙΔΟΥ

ΤΟ ΒΗΜΑ, 17-12-2000