Πτυχές της αποκατάστασης των προσφύγων στην Ελλάδα, 1922-1930

Σταχυολογώντας τεκμήρια από την αποστολή Νάνσεν το 1922 έως τις παραμονές της διάλυσης της Επιτροπής Αποκαταστάσεως Προσφύγων (ΕΑΠ) το 1930, στο βιβλίο οριοθετείται ένας καμβάς που επιτρέπει την αναπαράσταση, σε αδρές γραμμές, της ιστορίας της προσφυγικής αποκατάστασης κατά τον Μεσοπόλεμο. Αποφεύγοντας αυτές καθαυτές τις δανειακές διαπραγματεύσεις, έμφαση δίνεται σε πτυχές που αφορούν το έργο των κρατικών υπηρεσιών, του Ταμείου Περιθάλψεως Προσφύγων και της ίδιας της ΕΑΠ. Επιπλέον, παρουσιάζονται οι συζητήσεις των ξένων εκπροσώπων της ΕΑΠ και της Ελληνικής Κυβέρνησης που προσέρχονται στη Γενεύη κάθε τρεις μήνες για να εκθέσουν την πρόοδο των εργασιών τους, με βάση τα εμπιστευτικά (τότε) πρακτικά από τις συνεδριάσεις της Δημοσιονομικής Επιτροπής της ΚτΕ. Με αυτόν τον τρόπο ανοίγει ένα παράθυρο στην εσωτερική λειτουργία ενός μηχανισμού εποπτείας ανάλογου όσων έχει δοκιμάσει η χώρα σε διάφορες περιόδους της ιστορίας της. Η ανάγνωση των στιχομυθιών μεταξύ των πρωταγωνιστών – με τις φιλοφρονήσεις, τις φλυαρίες, την γκρίνια ή τις ενστάσεις κάθε πλευράς – προσφέρουν μια πολύ πιο ζωντανή εικόνα των διαδικασιών από εκείνη που μαρτυρούν τα δημοσιευμένα συμπεράσματα των συνόδων.