0
Your Καλαθι
Res Publica Τεύχος 3 Δεκέμβριος 2020
Περιοδικό ανθολόγιο
Σημειώσεις εκτός γραμμής για τη ριζική κοινωνική αλλαγή
Έκπτωση
20%
20%
Περιγραφή
Η υγειονομική κατάσταση έκτακτης ανάγκης που ταλαιπωρεί τον πλανήτη εδώ κι έναν περίπου χρόνο έφερε την Δύση αντιμέτωπη με μια πρωτόγνωρη κρίση: κρίση όχι μόνο ανθρωπιστική ή ηθική, αλλά και κρίση αυτογνωσίας.
Είναι το άγνωστο που, σε αυτή την υψηλής πυκνότητας ιστορική περίοδο, θέτει σε δοκιμασία όλα τα, μέχρι στιγμής, σταθερά σημεία αναφοράς του σύγχρονου δυτικού πολιτισμού που αναπτυσσόταν απρόσκοπτα σε όλο τον πλανήτη εδώ και τριάντα χρόνια: την παγκοσμιοποίηση του φιλελεύθερου οικονομικού μοντέλου, την εξάπλωση της εκκοσμικευμένης ανθρωπιστικής μετα-ηθικής και την κυριαρχία του τεχνικισμού.
Ο ιός δεν μόλυνε μόνο το ανοσοποιητικό σύστημα του οργανισμού, αλλά και το γνωσιολογικό σύστημα του ανθρώπινου λόγου, τον επιστημονικό ορθολογισμό. Μόλυνε επίσης έναν ήδη θρυμματισμένο κοινωνικό ιστό, επιβαρύνοντάς τον μ’ένα νέο διχασμό: αυτόν μεταξύ των πιστών της ορθόδοξης αφήγησης και των αιρετικών φωνών πάσης φύσεως.
Η Χάννα Άρεντ, στο έργο της Μεταξύ Παρελθόντος και Μέλλοντος, εντόπισε έναν κρίσιμο παράγοντα που επηρέασε ριζικά τον τρόπο με τον οποίο ο μοντέρνος άνθρωπος ερμηνεύει την ιστορία και τη μοίρα του: την αναγωγή της ανθρώπινης ζωής, της ζωής του κάθε ατόμου ξεχωριστά, από τον Χριστιανισμό σε κατεξοχήν ιερό επίκεντρο της Θείας Πρόνοιας και, άρα, μοναδικό αποδεκτό θεμέλιο της ηθικής.
Από τη στιγμή που το επίκεντρο της ενθαδικής, και όχι μόνο, ύπαρξης μεταφέρθηκε στη σωτηρία του κάθε ατόμου ξεχωριστά, ο Κόσμος έπαψε να γίνεται αντιληπτός ως κάτι το προφανές και το αυταπόδεικτο, έπαψε να είναι το γενικό εκείνο πλαίσιο εντός του οποίου ξεδιπλώνεται η ανθρώπινη ύπαρξη και το οποίο αποτελεί το αντικειμενικό μέτρο από όπου εκπορεύονταν ο Νόμος και η Δίκη. Τόσο η ομηρική αμεροληψία, όσο και η θουκιδίδεια αντικειμενικότητα, σχολιάζει η Άρεντ, έχουν καταστεί αδύνατες και δίχως ερείσματα στην πραγματική πολιτική ζωή, δίνοντας τη θέση τους στο κριτήριο του προσωπικού συμφέροντος.
Η σημερινή κοινωνία σπαράσσεται ακριβώς μεταξύ αυτών των δύο αντικρουόμενων αρχών: μεταξύ της θέλησής της να υπερασπιστεί το ιερό της ζωής -και το προσωπικό συμφέρον του καθενός- και της ανάγκης να κρίνει αντικειμενικά το παρόν, στο σύνολό του, και επομένως να σχεδιάσει με βελτιοδοξία ένα ανθρωποκεντρικό μέλλον, αντιστεκόμενη στον μηδενισμό και την έλλειψη νοήματος.
Το ανά χείρας τεύχος αποτελεί μια προσπάθεια χαρτογράφησης όχι μόνο του ομιχλώδους τοπίου στο οποίο δρουν, φανερά ή υπογείως, οι δυνάμεις εκείνες που κυοφορούν το μέλλον, αλλά και των τρόπων εκείνων με τους οποίους ο σύγχρονος άνθρωπος δύναται να στοχαστεί το μέλλον του, τις σχέσεις του με τον εαυτό του και το ίδιο του το σώμα… Flectar, non frangar!
Περιεχόμενα 3ου Τεύχους
1. Προοίμιο
2. Γιώργος Κουτσαντώνης – Το παγκόσμιο χωριό και η ειρωνεία της ιστορίας.
3. Θεόδωρος Ντρίνιας – Παγκοσμιοποιητική διαδικασία: τέλος, υποχώρηση ή μεσοβασιλεία;
4. Μιχάλης Θεοδοσιάδης – Η βελτιόδοξη και ανθρωποκεντρική ευκοσμία, η κοινή ευπρέπεια και ο λαϊκός οικουμενισμός.
5. Νίκος Σγουρομάλλης – Το σώμα πριν και μετά το τέλος του κόσμου.
6. Rene Guenon – Προς την αποσύνθεση.
7. Niklas Luhmann – Περιγράφοντας το μέλλον.
8. Αλέξανδρος Μπριασούλης – Το ατέρμονο τέλος της μετανεωτερικής κοινωνίας.
9. Θεόδωρος Παπαϊωάννου – Το 2020 ο Προμηθέας παραμένει δεσμώτης.
Είναι το άγνωστο που, σε αυτή την υψηλής πυκνότητας ιστορική περίοδο, θέτει σε δοκιμασία όλα τα, μέχρι στιγμής, σταθερά σημεία αναφοράς του σύγχρονου δυτικού πολιτισμού που αναπτυσσόταν απρόσκοπτα σε όλο τον πλανήτη εδώ και τριάντα χρόνια: την παγκοσμιοποίηση του φιλελεύθερου οικονομικού μοντέλου, την εξάπλωση της εκκοσμικευμένης ανθρωπιστικής μετα-ηθικής και την κυριαρχία του τεχνικισμού.
Ο ιός δεν μόλυνε μόνο το ανοσοποιητικό σύστημα του οργανισμού, αλλά και το γνωσιολογικό σύστημα του ανθρώπινου λόγου, τον επιστημονικό ορθολογισμό. Μόλυνε επίσης έναν ήδη θρυμματισμένο κοινωνικό ιστό, επιβαρύνοντάς τον μ’ένα νέο διχασμό: αυτόν μεταξύ των πιστών της ορθόδοξης αφήγησης και των αιρετικών φωνών πάσης φύσεως.
Η Χάννα Άρεντ, στο έργο της Μεταξύ Παρελθόντος και Μέλλοντος, εντόπισε έναν κρίσιμο παράγοντα που επηρέασε ριζικά τον τρόπο με τον οποίο ο μοντέρνος άνθρωπος ερμηνεύει την ιστορία και τη μοίρα του: την αναγωγή της ανθρώπινης ζωής, της ζωής του κάθε ατόμου ξεχωριστά, από τον Χριστιανισμό σε κατεξοχήν ιερό επίκεντρο της Θείας Πρόνοιας και, άρα, μοναδικό αποδεκτό θεμέλιο της ηθικής.
Από τη στιγμή που το επίκεντρο της ενθαδικής, και όχι μόνο, ύπαρξης μεταφέρθηκε στη σωτηρία του κάθε ατόμου ξεχωριστά, ο Κόσμος έπαψε να γίνεται αντιληπτός ως κάτι το προφανές και το αυταπόδεικτο, έπαψε να είναι το γενικό εκείνο πλαίσιο εντός του οποίου ξεδιπλώνεται η ανθρώπινη ύπαρξη και το οποίο αποτελεί το αντικειμενικό μέτρο από όπου εκπορεύονταν ο Νόμος και η Δίκη. Τόσο η ομηρική αμεροληψία, όσο και η θουκιδίδεια αντικειμενικότητα, σχολιάζει η Άρεντ, έχουν καταστεί αδύνατες και δίχως ερείσματα στην πραγματική πολιτική ζωή, δίνοντας τη θέση τους στο κριτήριο του προσωπικού συμφέροντος.
Η σημερινή κοινωνία σπαράσσεται ακριβώς μεταξύ αυτών των δύο αντικρουόμενων αρχών: μεταξύ της θέλησής της να υπερασπιστεί το ιερό της ζωής -και το προσωπικό συμφέρον του καθενός- και της ανάγκης να κρίνει αντικειμενικά το παρόν, στο σύνολό του, και επομένως να σχεδιάσει με βελτιοδοξία ένα ανθρωποκεντρικό μέλλον, αντιστεκόμενη στον μηδενισμό και την έλλειψη νοήματος.
Το ανά χείρας τεύχος αποτελεί μια προσπάθεια χαρτογράφησης όχι μόνο του ομιχλώδους τοπίου στο οποίο δρουν, φανερά ή υπογείως, οι δυνάμεις εκείνες που κυοφορούν το μέλλον, αλλά και των τρόπων εκείνων με τους οποίους ο σύγχρονος άνθρωπος δύναται να στοχαστεί το μέλλον του, τις σχέσεις του με τον εαυτό του και το ίδιο του το σώμα… Flectar, non frangar!
Περιεχόμενα 3ου Τεύχους
1. Προοίμιο
2. Γιώργος Κουτσαντώνης – Το παγκόσμιο χωριό και η ειρωνεία της ιστορίας.
3. Θεόδωρος Ντρίνιας – Παγκοσμιοποιητική διαδικασία: τέλος, υποχώρηση ή μεσοβασιλεία;
4. Μιχάλης Θεοδοσιάδης – Η βελτιόδοξη και ανθρωποκεντρική ευκοσμία, η κοινή ευπρέπεια και ο λαϊκός οικουμενισμός.
5. Νίκος Σγουρομάλλης – Το σώμα πριν και μετά το τέλος του κόσμου.
6. Rene Guenon – Προς την αποσύνθεση.
7. Niklas Luhmann – Περιγράφοντας το μέλλον.
8. Αλέξανδρος Μπριασούλης – Το ατέρμονο τέλος της μετανεωτερικής κοινωνίας.
9. Θεόδωρος Παπαϊωάννου – Το 2020 ο Προμηθέας παραμένει δεσμώτης.
Κριτικές
Δεν βρέθηκαν δημοσιεύσεις
