Σύναψις 33

Στο πρώτο άρθρο του τεύχους, η θέση των εφήβων στις συνθήκες της σύγχρονης πολύπλευρης κρίσης μας, παρουσιάζεται μέσα από δύο «παραδείγματα» της αρχαίας ελληνικής τραγω-δίας: της Αντιγόνης και της Ισμήνης που βίωσαν κι αυτές καταστάσεις κρίσης και ακολούθησαν διαφορετικές διαδρομές. «Είναι άδικο, συμπεραίνει ο συγγραφέας, να ψάχνουμε για Αντιγόνες σε μια προηγμένη και ευνομούμενη κοινωνία και ακόμη περισσότερο άδικο, αφού δώσαμε στους έφηβους το ρόλο της Ισμήνης, να παραπονεθούμε στο μέλλον για μία ανερμάτιστη γενιά». Ακολουθούν δύο άρθρα για τη θέση των ψυχικά ασθενών στην κοινωνία. Το πρώτο παρουσιάζει εναλλακτικούς τρόπους διερεύνησης της έννοιας του στίγματος σε ομάδες εφήβων. Το δεύτερο αναφέρεται στην ευαισθητοποίηση των επαγγελματικών ομάδων για την υποστήριξη ψυχικών ασθενών στο χώρο εργασίας τους. Το επόμενο άρθρο εκθέτει ένα κλινικό περιστατικό με διαταραχές πρόσληψης τροφής και τον ρόλο μιας διεπιστημονικής ομάδας για τη θεραπεία της. Η «ερωτομανία» είναι ένα παλαιό νοσολογικό σημαίνον, σε συνεχή πάντα εξέλιξη, όπως την παρακολουθούμε στο σχετικό άρθρο που ανατρέχει τόσο στις παλαιές όσο και τις πιο σύγχρονες ψυχοπαθολογικές αντιλήψεις. Ακολουθεί το άρθρα με το οποίο εκτίθεται ο τρόπος με τον οποίο παρουσιάζεται ο γιατρός στη δραματουργία του 19ου αιώνα και το θεωρητικό άρθρο για τις σύγχρονες αντιλήψεις γύρω από την αναγωγιμότητα του ψυχισμού στον εγκέφαλο. Το τεύχος κλείνει με την 6η συνέχεια του Φακέλου Ψυχοπαθολογίας όπου παρουσιάζεται ο Adolf Meyer (1866-1950) και ο Ernst Kretschmer (1988-1964).