Χαρτογραφώντας το ιδιώδημο

To βιβλίο «επικοινωνεί» τη συζήτηση ενός μεταπτυχιακού μαθήματος στη Σχολή Αρχιτεκτόνων του ΕΜΠ στο ευρύτερο αναγνωστικό κοινό υπό την ακαδημαϊκή καθοδήγηση και επιμέλεια του Κώστα Θεολόγου, επίκουρου καθηγητή ΕΜΠ.

Το μάθημα με τίτλο «Υλικός και άυλος δημόσιος χώρος στη Νεότερη Ελλάδα: Ιδιώδημο και Ιδιότητα του Πολίτη» επιδίωξε:

να παρουσιάσει τον δημόσιο αστικό χώρο στο ιστορικό πλαίσιό του,

να τον προσδιορίσει ως υλικό (απτό) και ως άυλο (δυνητικό)

να εξηγήσει μια νεοελληνική ιδιαιτερότητα: το ιδιώδημον.

Οι συγγραφείς εντάσσουν τον δημόσιο χώρο στο πλαίσιο μιας ρευστής νεοτερικότητας, τον προσεγγίζουν μέσα από μια ολιστική (και, συνεπώς, διευρυμένη) αντίληψη και τον ορίζουν ως «ιδιώδημο» [ιδιωτικόν+δημόσιον > ιδιώδημον ή priblic (< private + public)]. Αντιλαμβάνονται την παραβατική και άνομη σχέση ιδιωτικού και δημόσιου χώρου στη νεότερη Ελλάδα ως ιδιαιτερότητα και τη συσχετίζουν με την πλημμελή διαμόρφωση της ιδιότητας του πολίτη (της πολιτότητας, citizenship), προβάλλοντας αυτή την ιδιαιτερότητα ως ένα ιδιότροπο πολιτισμικό χαρακτηριστικό της ελληνικής κοινωνίας.