Η συμβολή της κοινοτικής έννομης τάξης στην ενοποίηση του οικογενειακού διεθνούς δικαίου

Πρόκειται για μονογραφικού χαρακτήρα έργο, που έχει ως αντικείμενο την επέκταση του κοινοτικού νομοθέτη στο χώρο του οικογενειακού δικαίου, και δη στο ι.δ.δ., των οικογενειακών σχέσεων και κύριο σημείο αναφοράς τον κανονισμό 1347/2000 για τη διεθνή δικαιοδοσία και την αναγνώριση/εκτέλεση αποφάσεων σε υποθέσεις λύσης του συζυγικού δεσμού (διαζύγιο, δικαστικό χωρισμό, ακύρωση γάμου) και γονικής μέριμνας, που είναι η πρώτη οικογενειακού δικαίου πράξη στην ιστορία των Κοινοτήτων.

Το πρώτο μέρος έχει γενικότερο χαρακτήρα και αναφέρεται στην ιστορία και θεσμικά προβλήματα των σχέσεων κοινοτικού και οικογενειακού δικαίου, από τα στεγανά που υπήρχαν επί δεκαετίες μεταξύ των δύο αυτών δικαιικών κλάδων, μέχρι τη σύναψη της λεγόμενης σύμβασης Βρυξελλών ΙΙ το 1998 και την έναρξη ισχύος της συνθήκης του Άμστερνταμ, που οδήγησε σε αντικατάσταση της σύμβασης αυτής με τον κανονισμό 1347/2000.

Το ειδικότερο περιεχόμενο του κανονισμού 1347/2000 αποτελεί αντικείμενο του δεύτερου μέρους. Εξετάζονται κατά σειρά το πεδίο εφαρμογής του κανονισμού, οι κανόνες διεθνούς δικαιοδοσίας, το σύστημα αναγνώρισης/εκτέλεσης και οι συνήθεις γενικές και τελικές διατάξεις, με την έμφαση να δίδεται πάντοτε στις ρυθμίσεις εκείνες -και είναι πολλές- που καινοτομούν σε σχέση με τα ισχύοντα στο πλαίσιο της Σύμβασης των Βρυξελλών, η οποία αναπόφευκτα είχε αποτελέσει το πρότυπο για την κατάρτιση της σύμβασης του 1998 και του κανονισμού 1347/2000.