Βίοι ακατάλληλοι

Τί είναι το "τίς ο Λαλών", τί είναι οι Βίοι Ακατάλληλοι; Μπορούν να ονομαστούν διηγήματα; Να μπουν στην κατηγορία των αφηγήσεων του Παπαδιαμάντη, του Κονδυλάκη, του Βιζυηνού, ή και των πιο σύγχρονων ελλήνων διηγηματογράφων; Του Τακόπουλου τα διηγήματα, -ας τα πούμε έτσι προς το παρόν- είναι περισσότερο σατιρικές ή χιουμοριστικές πολλές φορές ποιητικές "πικρές" μικρές ιστορίες, έλκουσαι την καταγωγή τους από τις λεγόμενες αγγλικά και αμερικανικά "short stories", ένα είδος με κάποιους κανόνες, ο αυστηρότερος των οποίων είναι, εκτός από την ύπαρξη χιούμορ, η συντομία και η απουσία παντός περιττού, δηλαδή μια απόλυτος οικονομία της γραφής, η οποία και αποτελεί το κυριότερο Κεφάλαιό της, όπως δεν θα έλεγε ο Άνταμ Σμιθ ή ο επίσης πολυγραφότατος Καρλ Μαρξ· και έχουν την τύχη να συνοδεύονται από τα σχέδια της Σοφίας Ζαραμπούκα, τόσο ταιριαστά όσο και τα σχέδια του James Thurber για τα δικά του short stories. Όπως δε θα μπορούσαμε ποτέ να ισχυριστούμε στα αγγλικά ότι ο Παπαδιαμάντης και ο Ντοστογιέφσκυ έγραφαν short stories, δεν είναι δυνατόν και να χαρακτηρίσουμε στα ελληνικά σαν διηγήματα τα short stories του Henry James, του James Thurber, ή της Ντόροθυ Πάρκερ και του Πάρι Τακόπουλου. [...] Βέβαια η τέχνη του λιβελογράφου είναι κι αυτό ένα άλλο σπάνιο είδος γραφής, γιατί χρειάζεται μια άλλη γλώσσα-φωτιά όπως είναι η γραφή του Ρένου, αν και έχει χρησιμοποιηθεί και από πολύ πνευματώδεις συγγραφείς όπως ο Τζόναθαν Σουίφτ και ο Bernard Shaw. Εγώ όμως προτιμώ το ανατιναχτικό χιούμορ του Τζέιμς Τζόυς του Λούις Κάρολ και του Πάρι Τακόπουλου από κάθε άλλο, μετά πυρηνικής εκρήξεως, πεζογράφημα. Ιδιαίτερα, όταν συνοδεύεται από εξ ίσου ανατινακτικά σχέδια, όπως είναι τα "λαλίστατα" και "ακατάλληλα", με πολύ χιούμορ σχέδια της Σοφίας Ζαραμπούκα. Ένα δυνατό γέλιο είναι ισχυρότερο -όπως και το ίδιο το γέλιο του Π.Τ.- και αποτελεσματικότερο από μιαν οποιαδήποτε ανατίναξη, γιατί, στο πάνω-πάνω της γραφής, έτσι και η ζωή συνεχίζεται.