Απανθίσματα

Η ποίηση είναι έρωτας, αγάπη, έκφραση ζωής όπως η λογοτεχνία και η έρευνα, κρυμμένη στα βάθια του εαυτού μας. Εμφανίζεται άλλοτε από νεαρή ηλικία και άλλοτε αργά με μία παρόρμηση αληθινή και μοναδική.
Στην περίπτωση αυτή ανήκει και ο Ευθύμιος Ταλάντης. Δοκιμασμένος συγγραφέας, λογοτέχνης βραβευμένος από την ένωση λογοτεχνών, ερευνητής εξαίρετος με εμπειρία εισηγήσεων σε πολλά συνέδρια δοκιμάζει τώρα τον εαυτό του κάνοντας τα πρώτα του βήματα στην ποίηση. Δειλά-δειλά γράφει έμμετρους στίχους και δίνει τα πρώτα δείγματα. Θέμα του η καθημερινότητα, η απλή καθημερινότητα δοσμένη με ευαισθησία, η γυναικεία παρουσία, ο έρωτας.
Με την πρώτη ανάγνωση οι στίχοι φαίνονται συνηθισμένοι, περνούν γρήγορα στη ματιά του αναγνώστη. Αν όμως αυτός τους διαβάσει προσεκτικά και μπεί μέσα στην «ιδέα» του ποιητή Ταλάντη, τότε αντιλαμβάνεται το καθαρό νόημα των ποιημάτων.
Λιτοί οι στίχοι, έμμετροι, λέξεις σύνθετες (αστραφτοαποσπερίτες, κοτινοστεφανωμένους) δικές του, προσπαθούν να αποδώσουν τον εσωτερικό του κόσμο, αλλά φοβούνται, διστάζουν να απλώσουν τον χείμαρρο που κρύβεται. Ο Ταλάντης τον Θεό τον βλέπει στη φύση, στο χιόνι, στη βροχή, στα λουλούδια, στα ζώα, στην ίδια την ημέρα του που ξεκινάει και ανοίγει την αγκαλιά του.
Χαρακτηριστικά τα ποιήματα «θεοδώρητο Στολίδι», «Προσευχή», «Το Δοξαστικό», «Άνοιξη» που είναι ύμνος στη γυναικεία παρουσία, στη φύση και στην Πίστη. Μέσα από τους στίχους εκφράζονται μεγάλες ΙΔΕΕΣ του ποιητή: η ευαισθησία, η θρησκευτικότητα, η συντροφικότητα, ο πλούσιος εσωτερικός ψυχισμός του με λίγες λέξεις, απλές μα δυνατές, συνταιριασμένες στον σκοπό του.
Εντονότερα εκφράζονται τα συναισθήματά του στους στίχους που δεν έχουν ρίμα και παρουσιάζονται μεταφορι¬κα τα νοήματα και «ο ίσκιος έπαψε τον Οίκο να σκεπάζει».
Η εναλλαγή ποιημάτων με ομοιοκαταληξία και χω¬ρις κάνει τον αναγνώστη να μετεωρίζεται σε αυτό που βλέπει και σε αυτό που περιμένει. Ωστόσο κυριαρχεί η ομοιοκαταληξία και ο αναγνώστης συνηθίζει να διαβάζει στίχους άλλης εποχής, άλλου περιεχομένου, άλλης νοοτροπίας! Ενδιαφέρον παρουσιάζει η γλώσσα του και η χρήση του πολυτονικού συστήματος που χρησιμοποιεί, κάτι που έχει λείψει τα τελευταία χρόνια….
«Εν Αμφίσση 2020….» Πόσο ωραία διαβάζεται…
Ο Θύμιος Ταλάντης, ο συγγραφέας, ο ερευνητής δοκιμάζει τον εαυτό του. Κάνει την αρχή και τολμά χωρίς να φοβηθεί να αγγίξει το άγνωστο πεδίο της ποίησης. Δυνατό¬τητες έχει…. αλλά ας μείνει στη λογοτεχνία όπου έχει αποδεδειγμένα «πεδίο νίκης λαμπρό…» και όταν θέλει να ξεφύγει ας γράφει και ποίηση… Ίσως τελικά αυτή τον κερδίσει…