0
Your Καλαθι
Η κόρη του γιατρού
Περιγραφή
Μέσα σε θύμησες που αναδεύονται σαν αερικά, η Λου Λινγκ Γιανγκ αναζητά το όνομα της μητέρας της, θυγατέρας του Φημισμένου Γιατρού για τα Κόκαλα από το Στόμα του Βουνού. Παλεύοντας να περισώσει ό,τι μπορεί από το παρελθόν που μοιάζει να εξατμίζεται, αρχίζει να γράφει ό,τι θυμάται από τα παιδικά της χρόνια στην Κίνα. Στο μεταξύ, η κόρη της, η Ρουθ, που συνεργάζεται ως συγγραφέας-φάντασμα στη συγγραφή βιβλίων αυτοβοήθειας, αντιλαμβάνεται πως καμία από τις σοφές επαγγελματικές συμβουλές και θεωρίες της δεν αποδίδουν στην προσωπική της ζωή.
Όταν η Λου Λινγκ αρρωσταίνει, η Ρουθ αναλαμβάνει την φροντίδα της, μην έχοντας ποτέ πραγματικά συγχωρέσει την εριστική, ανικανοποίητη και προληπτική μητέρα της. Μόλις όμως ανακαλύπτει τα γραπτά της Λου Λινγκ, βλέπει να αναδύεται μέσα από την πολυσήμαντη μητρική της γλώσσα μια ιστορία μυστικών και μυστηρίων και αργότερα η αλήθεια.
ΚΡΙΤΙΚΗ
Το χάσμα ανάμεσα στον κινεζικό και στον δυτικό πολιτισμό εκτείνεται αγεφύρωτο στις κινεζικές παροικίες της Δύσης. Η σύγκρουση των κόσμων και των αντιλήψεων μπορεί να αποβεί λυτρωτική, ιδίως όταν τα δύο άκρα εκπροσωπούνται από μητέρα και κόρη μέσα στο ίδιο σπίτι. Αυτό συνέβη στην περίπτωση της Εϊμι Ταν, που έκανε τη ζωή της βιβλίο και μάλιστα μπεστ σέλερ. Η ηρωίδα του βιβλίου, κινέζα συγγραφέας και αυτή που γεννήθηκε στο Σαν Φρανσίσκο, παντρεύεται έναν αμερικανό γλωσσολόγο, διαζευγμένο, με δύο έφηβες κόρες, και ζουν επί δέκα χρόνια στο Σαν Φρανσίσκο κοντά στη μητέρα της, μια γυναίκα αγροτικής κινεζικής καταγωγής με την παράδοση και τα φαντάσματα του τόπου της αδιόρατα αποτυπωμένα επάνω της. Δύο Κινέζες, λοιπόν, μητέρα και κόρη, ζουν σε σύγχρονες κατοικίες στο Σαν Φρανσίσκο. Ουδέν περίεργο μέχρι στιγμής. Η μία όμως ανατράφηκε στα αμερικανικά πανεπιστήμια και η άλλη στην Κίνα με δασκάλα και παραμάνα μια γυναίκα με καμένο το μισό της πρόσωπο, την Ακριβή Θείτσα, όπως την αποκαλούσαν όλοι. Η Ακριβή Θείτσα είχε γεννηθεί στο ζώδιο του Πετεινού και ήταν κόρη του φημισμένου Γιατρού για τα Κόκαλα από το Στόμα του Βουνού. Αυτός μάζευε οστά δράκου σε μια σπηλιά, θεϊκά οστά που μπορούσαν να γιατρεύουν κάθε πόνο, εκτός από εκείνον της ραγισμένης καρδιάς.
Η κόρη και η εγγονή αυτής της σεβάσμιας κινεζικής οικογένειας λοιπόν βρέθηκαν στο Σαν Φρανσίσκο. Οι αντιθέσεις, πέραν του διδύμου μητέρας και κόρης, εκδηλώνονται και στα πιο απλά περιστατικά στην καθημερινή ζωή της μεικτής οικογένειας. Το αγαπημένο γλυκό της Κινέζας Ρουθ, πικάντικα γογγύλια σε φέτες που τα έφτιαχνε η μητέρα της και τα καταβρόχθιζε με λαχτάρα η ίδια, για τις θυγατέρες του άντρα της είναι «λες και κάτι έκλασε μέσα στο ψυγείο». Η μητέρα της, χήρα από δύο συζύγους, παρ' ότι μακριά από τον τόπο της, είναι δραστήρια στο Σαν Φρανσίσκο και ξακουστή καλλιτέχνις στην καλλιγραφία. Θέλει να μάθει και στην κόρη της τα κινεζικά ιδεογράμματα, όπου κάθε χαρακτήρας είναι μια σκέψη, ένα συναίσθημα, σημασίες, ιστορία. Ολα ενωμένα σε ένα, τα άπειρα νοήματα των κινεζικών λέξεων. Η αλληλοκατανόηση, διστακτική και βραδυπορούσα στην αρχή, περνάει σε νέα φάση όταν η κόρη ανακαλύπτει μια στοίβα χαρτιά πιασμένα με συνδετήρα, σελίδες γραμμένες στα κινεζικά με τον γραφικό χαρακτήρα της μητέρας της. Από το σημείο αυτό αρχίζει η αποκρυπτογράφηση, η ανακάλυψη, η γνώση, η αποδοχή.
Παρακολουθούμε τρεις ζωές παράλληλα: τη Ρουθ στο μοντέρνο Σαν Φρανσίσκο να συνεχίζει στον κομπιούτερ τη δουλειά της, τη μητέρα της να αποκαλύπτει κομμάτι κομμάτι την παράξενη ζωή της και την ακόμη πιο παράξενη μοίρα της Ακριβής Θείτσας, της σοφής γυναίκας με το καμένο πρόσωπο. Το κεντρικό τμήμα του μυθιστορήματος εκτυλίσσεται στην Κίνα, σε μια απομακρυσμένη ορεινή περιοχή, όπου στο Στόμα του Βουνού ανακάλυψαν οι ανθρωπολόγοι τη δεκαετία του '20 τον Ανδρα του Πεκίνου. Μετά βέβαια ειπώθηκε ότι το κρανίο ήταν γυναίκας. Εκεί, στα μικροσκοπικά χωριουδάκια που ζούσαν μέσα στις προλήψεις και στους θρύλους, η Ακριβή Θείτσα ήξερε να γράφει το όνομα κάθε λουλουδιού, σπόρου και θάμνου, καθώς και τις φαρμακευτικές τους ιδιότητες. Την τελευταία ημέρα της ζωής της η μητέρα τής Ρουθ αποκάλυψε τα αληθινά ονόματα της οικογένειάς της, το δικό της και της μητέρας της.
Το βιβλίο έγινε μπεστ σέλερ στην Αμερική εντός μηνών και μεταφράστηκε σε 25 γλώσσες. Η περίπτωση θυμίζει την άλλη κινέζα συγγραφέα, τη Βρετανίδα Γιουνγκ Τσανγκ, που μεταφράστηκε σε 27 γλώσσες σε όλον τον κόσμο γράφοντας την ιστορία των γυναικών τριών γενεών της οικογένειάς της. Προφανώς οι ιστορίες των γυναικών της Κίνας είναι τόσο δραματικές και οι ίδιες οι Κινέζες τόσο ψύχραιμες όταν διηγούνται τα πάθη τους, που αρκεί να γράψει μια σύγχρονη Κινέζα όσα της εκμυστηρεύτηκε μια παλαιότερη, για να καθηλώσει το κοινό εφόσον βέβαια έχει συγγραφική φλέβα. Η Γιουνγκ Τσανγκ ήρθε αντιμέτωπη με τον δυτικό πολιτισμό όταν πήγε στο Λονδίνο ως σπουδάστρια στα 23 της, και τότε συνειδητοποίησε τι ζωή είχαν ζήσει η μαμά και η γιαγιά της. Η Εϊμι Ταν, Αμερικανίδα δεύτερης γενιάς, αγνοούσε την ιστορία της μητέρας της, ώσπου εκείνη λίγο προτού πεθάνει την παρότρυνε να διαβάσει τις σημειώσεις από τη ζωή της για να καταλάβει τα ακατανόητα. Το ταξίδι στο παρελθόν γίνεται ένα ταξίδι συμφιλίωσης.
Η 49χρονη Εϊμι Ταν, απόγονος του Γιατρού για τα Κόκαλα, ζει σήμερα στο Σαν Φρανσίσκο και στη Νέα Υόρκη με τον άνδρα της, τον γάτο τους και δύο σκυλιά τεριέ. Στράφηκε στη συγγραφή βιβλίων το 1985 όταν, σύμφωνα με το βιογραφικό της στο Internet, πήγε για ψυχανάλυση για να θεραπεύσει την εργασιομανία της και ο ψυχαναλυτής της για τρίτη φορά στην ίδια συνεδρία έγειρε πλευρό και αποκοιμήθηκε. Τότε αποφάσισε να αφήσει την ψυχανάλυση και να γράψει βιβλία. Το 1989 το πρώτο της βιβλίο με τίτλο The Joy Luck Club ήταν πάνω από 40 βδομάδες στη λίστα των μπεστ σέλερ των «New York Times». Ακολούθησε το The Kitchen God's Wife το 1991 και το The Hundred Secret Senses το 1995. Η κόρη του Γιατρού για τα Κόκαλα είναι το τέταρτο βιβλίο της, εκδόθηκε τον Φεβρουάριο του 2001 και ευτύχησε να έχει άμεσα μια καλή μετάφραση στα ελληνικά. Βραχύς αλλά γόνιμος ο συγγραφικός βίος της Εϊμι Ταν. Μέσα σε δέκα χρόνια τα μυθιστορήματά της, όλα σχετικά με τη δυναμική ανάμεσα στους Αμερικανούς δεύτερης γενιάς και στους μετανάστες προγόνους τους, έχουν ενταχθεί στη διδακτέα ύλη στο πολυπολιτιστικό πρόγραμμα λυκείων και κολεγίων στην Αμερική.
ΜΑΙΡΗ ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΙΔΟΥ
ΤΟ ΒΗΜΑ, 11-11-2001
Διαβάζοντας το μυθιστόρημα της Εϊμι Ταν «Η κόρη του γιατρού» (μετάφραση Χριστιάννα Σακελλαροπούλου, εκδόσεις «Νέα Σύνορα») είναι σαν να ανοίγει κάποιος μία από εκείνες τις παλιές ρώσικες κούκλες: η κάθε μια είναι καμωμένη με διαφορετικό σχέδιο, αλλά όλες έχουν το ίδιο περίγραμμα. Η κεντρική ηρωίδα είναι η Ρουθ Γιανγκ, μια Αμερικανοκινέζα (όπως και η συγγραφέας), που βλέπει τη δεκάχρονη σχέση της με τον άνδρα που αγαπά να διαλύεται, χωρίς να καταλαβαίνει τους λόγους. Οταν η μητέρα της αρχίζει να βουλιάζει στην άνοια, η Ρουθ συνειδητοποιεί ξαφνικά ότι η απώλεια της μητρικής μνήμης την αποσυνδέει από τη δυνατότητα κατανόησης του εαυτού της αλλά και του κόσμου από τον οποίο προέρχεται. Ομως η μητέρα δεν αφήνει την κόρη χωρίς τις πολύτιμες ιστορίες της: της παραδίδει έμμεσα τις αναμνήσεις της, μόνο και μόνο για να την αφήσει να αναρωτιέται πώς να αξιοποιήσει τη γνώση που κέρδισε. Η Ταν χρησιμοποιεί κι εδώ την οικεία της τεχνική της πολλαπλής εστίασης, για να μιλήσει για τη μνήμη, για τα όσα διατηρεί και όσα αποσιωπά, για την ανάγκη των ανθρώπων να δώσουν φωνή στα φαντάσματα του παρελθόντος τους, ώστε να μην τους στοιχειώσουν, για την αίσθηση της ιστορίας, για τα συστατικά της ταυτότητας. Μια υποβλητική ιστορία που μοιάζει να υπενθυμίζει αδιάκοπα ότι το παρελθόν δεν είναι παρά μονάχα όσα επιλέγουμε να θυμόμαστε.
ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΣΧΙΝΑ
ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ - 30/11/2001
Όταν η Λου Λινγκ αρρωσταίνει, η Ρουθ αναλαμβάνει την φροντίδα της, μην έχοντας ποτέ πραγματικά συγχωρέσει την εριστική, ανικανοποίητη και προληπτική μητέρα της. Μόλις όμως ανακαλύπτει τα γραπτά της Λου Λινγκ, βλέπει να αναδύεται μέσα από την πολυσήμαντη μητρική της γλώσσα μια ιστορία μυστικών και μυστηρίων και αργότερα η αλήθεια.
ΚΡΙΤΙΚΗ
Το χάσμα ανάμεσα στον κινεζικό και στον δυτικό πολιτισμό εκτείνεται αγεφύρωτο στις κινεζικές παροικίες της Δύσης. Η σύγκρουση των κόσμων και των αντιλήψεων μπορεί να αποβεί λυτρωτική, ιδίως όταν τα δύο άκρα εκπροσωπούνται από μητέρα και κόρη μέσα στο ίδιο σπίτι. Αυτό συνέβη στην περίπτωση της Εϊμι Ταν, που έκανε τη ζωή της βιβλίο και μάλιστα μπεστ σέλερ. Η ηρωίδα του βιβλίου, κινέζα συγγραφέας και αυτή που γεννήθηκε στο Σαν Φρανσίσκο, παντρεύεται έναν αμερικανό γλωσσολόγο, διαζευγμένο, με δύο έφηβες κόρες, και ζουν επί δέκα χρόνια στο Σαν Φρανσίσκο κοντά στη μητέρα της, μια γυναίκα αγροτικής κινεζικής καταγωγής με την παράδοση και τα φαντάσματα του τόπου της αδιόρατα αποτυπωμένα επάνω της. Δύο Κινέζες, λοιπόν, μητέρα και κόρη, ζουν σε σύγχρονες κατοικίες στο Σαν Φρανσίσκο. Ουδέν περίεργο μέχρι στιγμής. Η μία όμως ανατράφηκε στα αμερικανικά πανεπιστήμια και η άλλη στην Κίνα με δασκάλα και παραμάνα μια γυναίκα με καμένο το μισό της πρόσωπο, την Ακριβή Θείτσα, όπως την αποκαλούσαν όλοι. Η Ακριβή Θείτσα είχε γεννηθεί στο ζώδιο του Πετεινού και ήταν κόρη του φημισμένου Γιατρού για τα Κόκαλα από το Στόμα του Βουνού. Αυτός μάζευε οστά δράκου σε μια σπηλιά, θεϊκά οστά που μπορούσαν να γιατρεύουν κάθε πόνο, εκτός από εκείνον της ραγισμένης καρδιάς.
Η κόρη και η εγγονή αυτής της σεβάσμιας κινεζικής οικογένειας λοιπόν βρέθηκαν στο Σαν Φρανσίσκο. Οι αντιθέσεις, πέραν του διδύμου μητέρας και κόρης, εκδηλώνονται και στα πιο απλά περιστατικά στην καθημερινή ζωή της μεικτής οικογένειας. Το αγαπημένο γλυκό της Κινέζας Ρουθ, πικάντικα γογγύλια σε φέτες που τα έφτιαχνε η μητέρα της και τα καταβρόχθιζε με λαχτάρα η ίδια, για τις θυγατέρες του άντρα της είναι «λες και κάτι έκλασε μέσα στο ψυγείο». Η μητέρα της, χήρα από δύο συζύγους, παρ' ότι μακριά από τον τόπο της, είναι δραστήρια στο Σαν Φρανσίσκο και ξακουστή καλλιτέχνις στην καλλιγραφία. Θέλει να μάθει και στην κόρη της τα κινεζικά ιδεογράμματα, όπου κάθε χαρακτήρας είναι μια σκέψη, ένα συναίσθημα, σημασίες, ιστορία. Ολα ενωμένα σε ένα, τα άπειρα νοήματα των κινεζικών λέξεων. Η αλληλοκατανόηση, διστακτική και βραδυπορούσα στην αρχή, περνάει σε νέα φάση όταν η κόρη ανακαλύπτει μια στοίβα χαρτιά πιασμένα με συνδετήρα, σελίδες γραμμένες στα κινεζικά με τον γραφικό χαρακτήρα της μητέρας της. Από το σημείο αυτό αρχίζει η αποκρυπτογράφηση, η ανακάλυψη, η γνώση, η αποδοχή.
Παρακολουθούμε τρεις ζωές παράλληλα: τη Ρουθ στο μοντέρνο Σαν Φρανσίσκο να συνεχίζει στον κομπιούτερ τη δουλειά της, τη μητέρα της να αποκαλύπτει κομμάτι κομμάτι την παράξενη ζωή της και την ακόμη πιο παράξενη μοίρα της Ακριβής Θείτσας, της σοφής γυναίκας με το καμένο πρόσωπο. Το κεντρικό τμήμα του μυθιστορήματος εκτυλίσσεται στην Κίνα, σε μια απομακρυσμένη ορεινή περιοχή, όπου στο Στόμα του Βουνού ανακάλυψαν οι ανθρωπολόγοι τη δεκαετία του '20 τον Ανδρα του Πεκίνου. Μετά βέβαια ειπώθηκε ότι το κρανίο ήταν γυναίκας. Εκεί, στα μικροσκοπικά χωριουδάκια που ζούσαν μέσα στις προλήψεις και στους θρύλους, η Ακριβή Θείτσα ήξερε να γράφει το όνομα κάθε λουλουδιού, σπόρου και θάμνου, καθώς και τις φαρμακευτικές τους ιδιότητες. Την τελευταία ημέρα της ζωής της η μητέρα τής Ρουθ αποκάλυψε τα αληθινά ονόματα της οικογένειάς της, το δικό της και της μητέρας της.
Το βιβλίο έγινε μπεστ σέλερ στην Αμερική εντός μηνών και μεταφράστηκε σε 25 γλώσσες. Η περίπτωση θυμίζει την άλλη κινέζα συγγραφέα, τη Βρετανίδα Γιουνγκ Τσανγκ, που μεταφράστηκε σε 27 γλώσσες σε όλον τον κόσμο γράφοντας την ιστορία των γυναικών τριών γενεών της οικογένειάς της. Προφανώς οι ιστορίες των γυναικών της Κίνας είναι τόσο δραματικές και οι ίδιες οι Κινέζες τόσο ψύχραιμες όταν διηγούνται τα πάθη τους, που αρκεί να γράψει μια σύγχρονη Κινέζα όσα της εκμυστηρεύτηκε μια παλαιότερη, για να καθηλώσει το κοινό εφόσον βέβαια έχει συγγραφική φλέβα. Η Γιουνγκ Τσανγκ ήρθε αντιμέτωπη με τον δυτικό πολιτισμό όταν πήγε στο Λονδίνο ως σπουδάστρια στα 23 της, και τότε συνειδητοποίησε τι ζωή είχαν ζήσει η μαμά και η γιαγιά της. Η Εϊμι Ταν, Αμερικανίδα δεύτερης γενιάς, αγνοούσε την ιστορία της μητέρας της, ώσπου εκείνη λίγο προτού πεθάνει την παρότρυνε να διαβάσει τις σημειώσεις από τη ζωή της για να καταλάβει τα ακατανόητα. Το ταξίδι στο παρελθόν γίνεται ένα ταξίδι συμφιλίωσης.
Η 49χρονη Εϊμι Ταν, απόγονος του Γιατρού για τα Κόκαλα, ζει σήμερα στο Σαν Φρανσίσκο και στη Νέα Υόρκη με τον άνδρα της, τον γάτο τους και δύο σκυλιά τεριέ. Στράφηκε στη συγγραφή βιβλίων το 1985 όταν, σύμφωνα με το βιογραφικό της στο Internet, πήγε για ψυχανάλυση για να θεραπεύσει την εργασιομανία της και ο ψυχαναλυτής της για τρίτη φορά στην ίδια συνεδρία έγειρε πλευρό και αποκοιμήθηκε. Τότε αποφάσισε να αφήσει την ψυχανάλυση και να γράψει βιβλία. Το 1989 το πρώτο της βιβλίο με τίτλο The Joy Luck Club ήταν πάνω από 40 βδομάδες στη λίστα των μπεστ σέλερ των «New York Times». Ακολούθησε το The Kitchen God's Wife το 1991 και το The Hundred Secret Senses το 1995. Η κόρη του Γιατρού για τα Κόκαλα είναι το τέταρτο βιβλίο της, εκδόθηκε τον Φεβρουάριο του 2001 και ευτύχησε να έχει άμεσα μια καλή μετάφραση στα ελληνικά. Βραχύς αλλά γόνιμος ο συγγραφικός βίος της Εϊμι Ταν. Μέσα σε δέκα χρόνια τα μυθιστορήματά της, όλα σχετικά με τη δυναμική ανάμεσα στους Αμερικανούς δεύτερης γενιάς και στους μετανάστες προγόνους τους, έχουν ενταχθεί στη διδακτέα ύλη στο πολυπολιτιστικό πρόγραμμα λυκείων και κολεγίων στην Αμερική.
ΜΑΙΡΗ ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΙΔΟΥ
ΤΟ ΒΗΜΑ, 11-11-2001
Διαβάζοντας το μυθιστόρημα της Εϊμι Ταν «Η κόρη του γιατρού» (μετάφραση Χριστιάννα Σακελλαροπούλου, εκδόσεις «Νέα Σύνορα») είναι σαν να ανοίγει κάποιος μία από εκείνες τις παλιές ρώσικες κούκλες: η κάθε μια είναι καμωμένη με διαφορετικό σχέδιο, αλλά όλες έχουν το ίδιο περίγραμμα. Η κεντρική ηρωίδα είναι η Ρουθ Γιανγκ, μια Αμερικανοκινέζα (όπως και η συγγραφέας), που βλέπει τη δεκάχρονη σχέση της με τον άνδρα που αγαπά να διαλύεται, χωρίς να καταλαβαίνει τους λόγους. Οταν η μητέρα της αρχίζει να βουλιάζει στην άνοια, η Ρουθ συνειδητοποιεί ξαφνικά ότι η απώλεια της μητρικής μνήμης την αποσυνδέει από τη δυνατότητα κατανόησης του εαυτού της αλλά και του κόσμου από τον οποίο προέρχεται. Ομως η μητέρα δεν αφήνει την κόρη χωρίς τις πολύτιμες ιστορίες της: της παραδίδει έμμεσα τις αναμνήσεις της, μόνο και μόνο για να την αφήσει να αναρωτιέται πώς να αξιοποιήσει τη γνώση που κέρδισε. Η Ταν χρησιμοποιεί κι εδώ την οικεία της τεχνική της πολλαπλής εστίασης, για να μιλήσει για τη μνήμη, για τα όσα διατηρεί και όσα αποσιωπά, για την ανάγκη των ανθρώπων να δώσουν φωνή στα φαντάσματα του παρελθόντος τους, ώστε να μην τους στοιχειώσουν, για την αίσθηση της ιστορίας, για τα συστατικά της ταυτότητας. Μια υποβλητική ιστορία που μοιάζει να υπενθυμίζει αδιάκοπα ότι το παρελθόν δεν είναι παρά μονάχα όσα επιλέγουμε να θυμόμαστε.
ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΣΧΙΝΑ
ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ - 30/11/2001
Κριτικές
Δεν βρέθηκαν δημοσιεύσεις
