Αρχαία Μετεωρολογία

Στην αρχαιότητα η μετεωρολογία περιελάμβανε τη μελέτη του καιρού, καθώς και τη μελέτη γεωλογικών, σεισμολογικών και αστρονομικών φαινομένων, όπως οι σεισμοί και οι κομήτες.
Το βιβλίο Αρχαία Μετεωρολογία εξερευνά τις Ελληνικές και Ρωμαϊκές προσεγγίσεις και στάσεις σε σχέση με αυτό το ευρύ ζήτημα.
Δεδομένης της σημασίας που είχε η γεωργία για την αρχαία κοινωνία, δεν αποτελεί έκπληξη το ότι έχουν γραφεί τόσα πολλά σε σχέση με την πρόβλεψη και την επεξήγηση του καιρού και του τρόπου αντίδρασης στη σκληρότητα και στην καλοσύνη του. Όμως, η μετεωρολογία δεν αφορούσε μόνο τους αγρότες και δεν αποτελούσε μόνο πρακτικό ζήτημα. Ενδιέφερε και τους ποιητές, τους φιλοσόφους και τους φυσικούς και το θέμα χρησιμοποιήθηκε για να τεθούν σημαντικά ερωτήματα σε σχέση με τη φύση του κόσμου και του τρόπου με τον οποίον τον κατανοούμε, σε σχέση με την ενότητα και τον χαρακτήρα του κόσμου και σε σχέση με τη σύνδεση μεταξύ της μετεωρολογίας και του θείου.



Η Λίμπα Τάουμπ αναλύει την ποικιλία των αρχαίων κειμένων που μεταδίδουν μετεωρολογικές και επιστημονικές ιδέες, από τα Ομηρικά έπη και τη διδακτική ποίηση του Ησιόδου, του Αράτου και του Λουκρητίου, μέχρι έργα όπως τα Μετεωρολογικά του Αριστοτέλη, η ιατρική πραγματεία του Ιπποκράτη Περί Αέρων, Υδάτων και Τόπων και τα Φυσικά Ζητήματα του Σενέκα. Το εύρος και η ποικιλία αυτών των κειμένων υπογραμμίζουν ερωτήματα σε σχέση με την πνευματική αυθεντία στην αρχαιότητα και φανερώνουν την έντονη ενασχόληση των αρχαίων συγγραφέων με το έργο των προκατόχων τους.

Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου