Φάρμακον

Από τον Ηράκλειτο, τον Επίκτητο και τον Μάρκο Αυρήλιο στον Pascal, τον Schopenhauer και τον Kierkegaard μέχρι τον Nietzche και τον Wittgenstein ο αφορισμός κατέχει ξεχωριστή θέση στην ιστορία της φιλοσοφίας. Ο αφορισμός διασώζει τον φιλόσοφο από την σοβαροφάνεια, την οίηση και την μελαγχολία. Αναζητά την αλήθεια ερωτοτροπώντας με την αβεβαιότητα, ενώ συμφιλιώνεται με την απορία αγκαλιάζοντας το παράδοξο. Ο αφορισμός θεραπεύει, ωστόσο δηλητηριάζει σε υπερβολική δόση ή μακροχρόνια χρήση. Αντιστέκεται με παιχνιδιάρικη διάθεση στην βαρύτητα επιλέγοντας την ελαφρύτητα. Ακροβατεί στην κόψη του ξυραφιού μεταξύ κοινοτοπίας και ερμητικότητας απαιτώντας θάρρος από τον συγγραφέα και κουράγιο από τον αναγνώστη. Προκλητικός, αινιγματικός, αντιφατικός, ο αφορισμός αφυπνίζει και παρηγορεί καλώντας μας να συναντηθούμε με τον εαυτό μας δηλ. τον άλλο.