Αρχιτεκτονική του ερέβους

Η Αρχιτεκτονική του Ερέβους είναι ένα πεζό ποίημα σε τρία μέρη. Μια αποτύπωση ενός νεκρικού τόπου. Μνήμα – Έρως – Θάνατος. Ο ποιητής από ένα ερμητικά κλεισμένο δωμάτιο αναδύεται στα άστρα, βυθίζεται στον γνόφο της θαλάσσης, και από κεί στο όνειρο, στο ποθούμενο πρόσωπο, με έναν πόθο που τον παρασύρει στην μέθη του βυθού... και μοιραία στον πνιγμό.

"Καταβασίες σε νεκρικούς τόπους της μνήμης. Νύχτα μόνος στο δωμάτιο. Ακινησία αέναη. Εικόνα μόνιμα εντυπωμένη μια κλειστή πόρτα. Τα σύνορα ως την απέναντι όχθη απροσπέλαστα στην γη του κρεββατιού. Γη,που φυτρώνει ένα αγκάθι στην σάρκα. Γη, χούς και μνήμα.Φωνή ανθρώπου απούσα. Ουράνιος θόλος ένα συνεχές staccato στο ταβάνι των νυχιών του απάνω σκύλου και ο πολυέλαιος που αιωρείται επικίνδυνα πάνω από το κεφάλι μου. Δίπλα μου, δεν κείτεται μια λύκαινα νεκρή. Δεν κείτεται κανείς. Δεν υπάρχει χρόνος, δεν υπάρχει διαφορά φωτός σκότους πείνας δίψας. Παρουσίας, απουσίας. Η μνήμη ψιθυρίζει τον δικό της σκοπό, χωρίς να υπακούει στο μυαλό." [...]