Ο Ακαδημεικός σκεπτικισμός (Αρκεσίλαος-Καρνεάδης) και οι ορίζοντες του προσώπου

Αυτή η μελέτη ανήκει στον κλάδο της ιστορίας της φιλοσοφίας. Στρέφει το ερευνητικό ενδιαφέρον της στην άκρως γόνιμη περίοδο της πλατωνικής Ακαδημίας, σε αυτή του Σκεπτικισμού, ο οποίος ενεφανίσθη κατά τον τρίτο αιώνα π.Χ., με κύριους εκπροσώπους του αρχικά τον Αρκεσίλαο και μετέπειτα τον Καρνεάδη. Πρόκειται για διανοητές οι οποίοι θα μπορούσαν ιδιαιτέρως άνετα να προσλάβουν τον χαρακτηρισμό του ριζοσπάστη, όχι μόνο διότι επανέφεραν στο καθίδρυμα του Πλάτωνα τα περί γνωσιολογίας ενδιαφέροντα, αλλά και διότι τα προσήγγισαν με τρόπο ανανεούμενου κριτικού παροξυσμού. Και μάλιστα εισήγαγαν τέτοιας υφής αναγνώσεις σε μια ιστορική φάση κατά την οποία επικρατούν οι κοινωνικές παθογένειες, οι πολιτικοί αμοραλισμοί και οι οικονομικοί εκφυλισμοί, με συνέπεια η συμβολή τους στη διατήρηση της ανθρώπινης αξιοπρέπειας να προσλαμβάνει λειτουργίες ηρωισμού. Βρίσκονται δηλαδή σε αγεφύρωτη αντίθεση με ό,τι τεκταίνεται στην περιρρέουσα ατμόσφαιρα. Ο σκεπτικισμός τους θα αναμετρηθεί με το ενδεχόμενο του αγνωστικισμού και θα τηρήσει έναντι του ακραία ρεαλιστική και γόνιμη στάση, η οποία ορίζει τα ακόλουθα: η γνώση σε πλήρη και οριστικό βαθμό είναι ανέφικτη ή εγγράφεται στον ορίζοντα της όποιας εφικτής δυνατότητας, εάν τηρηθούν αυστηρές μεθοδολογικές και αναστοχαστικές προϋποθέσεις-διαδικασίες.