Οι εφευρέσεις μου

Νίκολα Τέσλα: Επιστήμονας, εφευρέτης, οραματιστής, ανθρωπιστής, εκκεντρικός, φιλόσοφος, προφήτης... Μια αινιγματική και παρεξηγημένη μορφή, που παραμένει ο μύθος και το αρχέτυπο όλων των επιστημόνων του 20ου αιώνα. Ο Τέσλα δεν ήταν μόνον ένας από τους σημαντικότερους επιστήμονες και εφευρέτες της εποχής του, ήταν στη κυριολεξία ο «Προμηθέας» του ηλεκτρισμού και ο άνθρωπος που «ανακάλυψε» τον 20ο αιώνα. Ήταν ένας πρωτοπόρος, που με την ευαισθησία ενός ποιητή ξεκλείδωσε τα μυστικά της Φύσης και τα χάρισε στην ανθρωπότητα. Ένας ονειροπόλος που τόλμησε με τη σκέψη του ν' αγγίξει τα άστρα.

Το βιβλίο που κρατάτε στα χέρια σας περιλαμβάνει την παράξενη αυτοβιογραφία του Νίκολα Τέσλα, με τίτλο Οι Εφευρέσεις Μου, καθώς και σημαντικά κείμενα του εφευρέτη, γραμμένα πριν από έναν αιώνα, στα οποία ο Τέσλα προέβλεπε τρόπους για την επίλυση του ενεργειακού προβλήματος της ανθρωπότητας. Τα χρόνια που έρχονται θα φωτίσουν ακόμη περισσότερο το ημιτελές έργο του Τέσλα κι ενδεχομένως θα επιβεβαιώσουν και πολλές από τις προβλέψεις του για το μέλλον της ανθρωπότητας. Όπως είπε άλλωστε και ο ίδιος ο Τέσλα: «Το παρόν είναι δικό τους, το μέλλον είναι δικό μου».

Διαβάστε τον πρόλογο του βιβλίου:

Οι ανακαλύψεις μου ευαγγελίζονται έναν κόσμο όπου η ανθρωπότητα θα είναι ενωμένη, οι πόλεμοι θα είναι αδύνατοι και όπου θα βασιλεύει η ειρήνη… Λέτε ότι αγαπάτε τους ανθρώπους. Εγώ δεν τους αγαπώ. Εκείνο που εγώ αγαπώ είναι η ανθρωπότητα.

Νίκολα Τέσλα

Νίκολα Τέσλα: Επιστήμονας, εφευρέτης, οραματιστής, ανθρωπιστής, εκκεντρικός, φιλόσοφος, προφήτης… Μια αινιγματική και παρεξηγημένη μορφή, που παραμένει ο μύθος και το αρχέτυπο όλων των επιστημόνων του 20ου αιώνα. Ο Τέσλα δεν ήταν μόνον ένας από τους σημαντικότερους επιστήμονες και εφευρέτες της εποχής του, ήταν στη κυριολεξία ο «Προμηθέας» του ηλεκτρισμού και ο άνθρωπος που «ανακάλυψε» τον 20ο αιώνα. Ήταν ένας πρωτοπόρος, που με την ευαισθησία ενός ποιητή ξεκλείδωσε τα μυστικά της Φύσης και τα χάρισε στην ανθρωπότητα. Ένας ονειροπόλος που τόλμησε με τη σκέψη του ν’ αγγίξει τα άστρα.

Ο Νίκολα Τέσλα γεννήθηκε τα μεσάνυχτα της 9ης Ιουλίου του 1856 στο χωριό Σμίλιαν της Λίκα, που αποτελούσε τότε τμήμα της λεγόμενης Vojna Krajina, δηλαδή της παραμεθόριας στρατιωτικής περιοχής της Αυστροουγγρικής Αυτοκρατορίας (σήμερα ανήκει στην Κροατία). Ήταν γιος του Μιλούτιν, του Σέρβου ορθόδοξου ιερέα του χωριού, και της Τζούκα Μάντιτς, που ήταν μια αγράμματη, αλλά ταλαντούχα αγρότισσα, προικισμένη το χάρισμα να μαθαίνει εύκολα ξένες γλώσσες. Ο πρόωρος θάνατος του μεγαλύτερου αδελφού του Ντάνε, που ήταν και το καμάρι της οικογένειας, του δημιούργησε τύψεις, καθώς και μια συνεχή προσπάθεια να ξεπεράσει τη μεγαλοφυΐα του χαμένου του αδελφού. Ο Νίκολα έγινε ένα πολύ ευαίσθητο παιδί και φιλάσθενο παιδί, που έπαιζε περισσότερο με τα ζώα παρά με τους ανθρώπους. Από μικρός επέδειξε μια ιδιοφυΐα και μια εφευρετικότητα, που τον έκανε να ξεχωρίζει. Είχε υποσχεθεί στον πατέρα ότι κάποτε θα τιθάσευε τους καταρράκτες του Νιαγάρα και, όπως ξέρουμε, τήρησε την υπόσχεσή του.

Παρά τις αρχικές αντιρρήσεις του πατέρα του, που τον ήθελε να γίνει ιερέας ή στρατιωτικός, ο Τέσλα γράφτηκε στο Πολυτεχνικό Ινστιτούτο του Γκρατς της Αυστρίας κι έγινε αμέσως ένας αφοσιωμένος φοιτητής.

Εκεί ήρθε για πρώτη φορά πρόσωπο με πρόσωπο με ένα πρόβλημα, που θα τον βασάνιζε για έξι ολόκληρα χρόνια: το πρόβλημα της αξιοποίησης του εναλλασσόμενου ρεύματος, που βρισκόταν τότε ακόμη σε πειραματικό στάδιο. Συνέχισε αναζητώντας την απάντηση στο πρόβλημα, ακόμη και μετά το τέλος των σπουδών του στο Πανεπιστήμιο της Πράγας (1879-1880), όταν έπιασε δουλειά ως ηλεκτρονικός σε μια καινούργια τηλεφωνική εταιρεία στη Βουδαπέστη της Ουγγαρίας. Μια μέρα, περπατώντας σ’ ένα πάρκο της Βουδαπέστης κι απαγγέλλοντας στα γερμανικά στίχους από τον Φάουστ, ο Τέσλα συνέλαβε για πρώτη φορά την ιδέα του περιστρεφόμενου μαγνητικού πεδίου και του επαγωγικού κινητήρα, ο οποίος χρησιμοποιείται σήμερα σε κάθε ηλεκτρική συσκευή. Αρπάζοντας ένα μεγάλο μυστικό της Φύσης και χαρίζοντας το στους ανθρώπους, ο Τέσλα έγινε ένας σύγχρονος Προμηθέας που οδήγησε την ανθρωπότητα στην εποχή του ηλεκτρισμού.

Το 1884 ο 28χρονος Νίκολα Τέσλα κατέφθασε στο λιμάνι της Νέας Υόρκης, έχοντας μονάχα λίγα χρήματα στην τσέπη του, αλλά πολλά σχέδια και όνειρα που επιθυμούσε να υλοποιήσει. Είχε επίσης και μια συστατική επιστολή για τον Τόμας Έντισον, που θεωρούνταν εκείνη την εποχή ο αδιαμφισβήτητος «βασιλιάς του ηλεκτρισμού». Ο Έντισον διέκρινε αμέσως το ταλέντο του Τέσλα και τον προσέλαβε αμέσως στις επιχειρήσεις του. Ο Έντισον χρησιμοποιούσε τότε το συνεχές ρεύμα που ήταν ανεπαρκές τόσο για τον ηλεκτροφωτισμό, όσο και για την λειτουργία των κινητήρων. Ο Τέσλα είχε διαφορετική γνώμη, καθώς είχε ήδη καταφέρει πειραματικά να αξιοποιήσει το εναλλασσόμενο ρεύμα (Alternative Current ή AC). Έτσι οι δύο μεγάλοι εφευρέτες δεν άργησαν να έρθουν σε σύγκρουση. Ο Τέσλα παραιτήθηκε από τη δουλειά και αποφάσισε να ακολουθήσει τον δικό του δρόμο.

Το 1885 ο Τέσλα κατάφερε, με τη βοήθεια κάποιων μικροεπενδυτών, να δημιουργήσει την εταιρεία Tesla Arc Light Company, αλλά αναγκάστηκε να την κλείσει εξ αιτίας της οικονομικής κρίσης του 1886. Το 1888, ο Τέσλα, έχοντας ήδη κατοχυρώσει 13 ευρεσιτεχνίες του που αφορούσαν γεννήτριες, κινητήρες, μετασχηματιστές κ.α., έδωσε μια εντυπωσιακή διάλεξη στο Αμερικανικό Ινστιτούτο των Ηλεκτρολόγων Μηχανολόγων. Εκεί γνώρισε τον 42χρονο επιχειρηματία George Westinghouse, ο οποίος αποφάσισε να συνεργαστεί μαζί του και να επενδύσει στα φιλόδοξα σχέδια του Τέσλα. Ο Τέσλα συμφώνησε κι έτσι η μεγαλύτερη ανακάλυψη στο χώρο του ηλεκτρισμού, που αφορούσε τη χρήση του εναλλασσόμενου ρεύματος, άρχισε να αναπτύσσεται με σκοπό να βγει στο εμπόριο. Ο θρίαμβος του εναλλασσόμενου ρεύματος και του Τέσλα προσωπικά ήρθε το 1893, όταν η Παγκόσμια Έκθεση του Σικάγου ηλεκτροφωτίστηκε με το σύστημα του. Ακολούθησαν χρόνια δόξας αλλά και μεγάλων ανακαλύψεων. Άρχισε να πειραματίζεται πάνω στις ραδιεκπομπές, κατάφερε να φωτογραφίσει για πρώτη φορά στην ιστορία τα εσωτερικά όργανα του ανθρώπινου σώματος (Τεσλόγραμμα), να κάνει πειράματα τηλεγεωδυναμικής (telegeodynamics) και δημιουργήσει μοντέλα ραδιοαυτόματων συσκευών (teleautomaton). Το 1897 ο εφευρέτης κατόρθωσε να εκπέμψει ραδιοσήματα σε απόσταση 40 χιλιομέτρων, τρία χρόνια πριν ο Μαρκόνι κατασκευάσει το πρώτο ραδιόφωνο.

Από τον Μάιο του 1899 μέχρι τις αρχές του 1900 ο Τέσλα πραγματοποίησε μια σειρά από εντυπωσιακά πειράματα στο Κολοράντο Σπρινγκς. Εκεί διαπίστωσε πως, τόσο το έδαφος όσο και η ατμόσφαιρα της Γης, ήταν καλοί αγωγοί του ηλεκτρισμού κι έθεσε τις βάσεις για το σχέδιο της Ασύρματης Μεταφοράς Ενέργειας(Wireless Transmission of Energy). Στο Κολοράντο Σπρινγκς ο Τέσλα αφουγκράστηκε για πρώτη φορά τα σήματα των άστρων, συνέλαβε ηλεκτρομαγνητικά σήματα προερχόμενα εκτός του πλανήτη μας και είχε την εντύπωση πως ήταν ο πρώτος άνθρωπος που άκουσε μηνύματα από άλλο κόσμο.

Επιστρέφοντας στη Νέα Υόρκη το 1900, ο Τέσλα δημοσίευσε ένα πρωτοποριακό δοκίμιο με τίτλο Το Πρόβλημα της Αυξανόμενης Ανθρώπινης Ενέργειας, το οποίο και φιλοξενείται στο παρόν βιβλίο και στο οποίο ο εφευρέτης προέβλεψε τρόπους για την επίλυση του ενεργειακού προβλήματος της ανθρωπότητας. Κατόπιν άρχισε, με χρηματοδότηση του μεγαλοτραπεζίτη Τζ. Πίερποντ Μόργκαν (J. Pierpont Morgan), να κατασκευάζει στο Λονγκ Άιλαντ έναν πύργο για τη μετάδοση σημάτων με ασύρματο τρόπο σε ολόκληρο τον κόσμο. Ο Τέσλα δεν φιλοδοξούσε μόνον να εγκαταστήσει ένα παγκόσμιο σύστημα επικοινωνίας, το οποίο θα μπορούσε να στέλνει με ασύρματο τρόπο μηνύματα, εικόνες, ήχους, νέα για τον καιρό και ειδήσεις σε ολόκληρο τον κόσμο. Φιλοδοξούσε το ίδιο το σύστημα να χρησιμοποιηθεί και για την ασύρματη μεταφορά ενέργειας προς κάθε κατεύθυνση. Ωστόσο το σχέδιο εγκαταλείφθηκε λίγα χρόνια αργότερα εξαιτίας διαφόρων προβλημάτων, αλλά κυρίως επειδή ο Μόργκαν απέσυρε την οικονομική υποστήριξή του. Σύντομα ο εφευρέτης οδηγήθηκε στην οικονομική καταστροφή. Παρά τις κακοτυχίες και παρά το γεγονός πως βρισκόταν για χρόνια στα πρόθυρα της χρεοκοπίας ο Τέσλα δεν πτοήθηκε. Οι δυσκολίες όχι μόνο δεν τον λύγιζαν, αλλά αντίθετα τον ενθάρρυναν να συνεχίσει. Συνέχισε λοιπόν μέχρι το τέλος της ζωής του να σχεδιάζει, να κατασκευάζει και να οραματίζεται διάφορα χρήσιμα επιτεύγματα. Άρχισε να ασχολείται με την κατασκευή νέων προωθητικών κινητήρων, που βασίζονταν σε νέες μηχανικές αρχές, και εφηύρε το ταχύμετρο. Το 1912 σχεδίασε το πρώτο αεροπλάνο καθέτου από/προσγείωσης. Στην αρχή του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου ο Τέσλα σχεδίασε τηλεκατευθυνόμενες τορπίλες και λίγο αργότερα, το ραντάρ.

Το 1912, όπως άλλωστε και το 1937, ο Τέσλα προτάθηκε για το βραβείο Νόμπελ. Μολονότι αντιμετώπιζε τότε σοβαρά οικονομικά προβλήματα ο Τέσλα αρνήθηκε αυτή την προσφορά λέγοντας: «Σε χίλια χρόνια θα υπάρχουν αρκετοί που θα έχουν πάρει το Βραβείο Νόμπελ. Κι εγώ έχω αρκετές δεκάδες έγγραφα που αναφέρουν το όνομα μου στην τεχνική βιβλιογραφία… Για το καθένα από αυτά θα έδινα όλα τα Βραβεία Νόμπελ που θα δοθούν στα επόμενα χιλιάδες χρόνια…»

Από το Φεβρουάριο μέχρι τον Οκτώβριο του 1919 ο Τέσλα δημοσίευσε μια σειρά από αυτοβιογραφικά κείμενα στο περιοδικό Electrical Experimenter, με τον τίτλο Οι Εφευρέσεις μου (My Inventions), που είδε την κυκλοφορία του να εκτοξεύεται. Τα κείμενα αυτά τα αναδημοσιεύουμε στο πρώτο μέρος αυτού του βιβλίου. Το 1924 οι αμερικανικές εφημερίδες αφιέρωσαν πολλά άρθρα τους στην περιβόητη «ακτίνα θανάτου» (Death Ray), στην οποία ενέπλεξαν και το όνομα του Τέσλα.

Το 1936, με αφορμή τα ογδοηκοστά του γενέθλια, ιδρύθηκε στο Βελιγράδι ένα ινστιτούτο με το όνομα του. Το γιουγκοσλαβικό κράτος του απένειμε τιμητική σύνταξη της τάξεως των 7.200 δολαρίων το χρόνο, την οποία και έπαιρνε μέχρι το τέλος της ζωής του. Αυτή η τιμητική σύνταξη, που του απένειμε η ιδιαίτερη πατρίδα του, ήταν και η μόνη οικονομική βοήθεια που δέχθηκε να πάρει ο Τέσλα, καθώς είχε αρνηθεί να λάβει πολύ μεγαλύτερα ποσά ως βοήθεια από πλούσιους επιχειρηματίες φίλους του.

Ο Τέσλα είχε αδυναμία στα περιστέρια. Αν κάποιο από τα περιστέρια που συναντούσε στους περιπάτους του ήταν τραυματισμένο ο στοργικός Τέσλα το έπαιρνε στο δωμάτιο του ξενοδοχείου του για να το περιποιηθεί. Προς το τέλος τη ζωή του συνδέθηκε μ’ ένα λευκό περιστέρι, που συμβόλιζε στα μάτια του το αιώνιο συμπαντικό πνεύμα. Όταν αυτό το λευκό περιστέρι ήρθε και ξεψύχησε ανάμεσα στα δάκτυλά του ο Τέσλα κατάλαβε πως και το δικό του τέλος ήταν κοντά.

Ο Τέσλα πέθανε σε ηλικία 87 ετών, φτωχός και ξεχασμένος, σ’ ένα ταπεινό δωμάτιο που βρισκόταν στον 33ο όροφο του ξενοδοχείου New Yorker. Ήταν 7 Ιανουαρίου του 1943, ημέρα των σέρβικων Χριστουγέννων. Μετά τον θάνατο του οι σημειώσεις και τα προσωπικά αντικείμενα του Τέσλα μεταφέρθηκαν από τον ανιψιό του Σάβα Κοσάνοβιτς στο Βελιγράδι, όπου από το 1956 λειτουργεί το Μουσείο Νίκολα Τέσλα. Το 1960, ως μια ελάχιστη πράξη αναγνώρισης, η Διεθνής Ένωση Φυσικών έδωσε στη μονάδα μέτρησης της μαγνητικής επαγωγής το όνομα του Τέσλα.

ΜΙΑ ΣΗΜΑΝΤΙΚΗ ΕΠΕΤΕΙΟΣ

Στις 10 Ιουλίου του 2006 συμπληρώθηκαν 150 χρόνια από τη γέννηση του Νίκολα Τέσλα. Ήταν μια επέτειος που οι άνθρωποι οι οποίοι εκτιμούν και υπερασπίζονται το έργο και τις ιδέες του Τέσλα δεν άφησαν να περάσει απαρατήρητη. Πολλές εκδηλώσεις πραγματοποιήθηκαν προς τιμήν του Τέσλα σε πολλές χώρες του κόσμου, κυρίως στις ΗΠΑ και στη Σερβία, την ιδιαίτερη πατρίδα του εφευρέτη. Στη χώρα μας η Πρεσβεία της Σερβίας στην Αθήνα οργάνωσε εκδήλωση και δεξίωση για να τιμήσει το ενδοξότερο τέκνο της: σύμφωνα με ένα γκάλοπ που έγινε στη Σερβία την περίοδο 2005-2006 οι Σέρβοι θεωρούν τον Τέσλα ως τον μεγαλύτερο Σέρβο όλων των εποχών! Στην ίδια χώρα το 2005 το αεροδρόμιο του Βελιγραδίου μετονομάστηκε επίσημα σε «Αεροδρόμιο Νίκολα Τέσλα».

Ένας από τους τρεις καλεσμένους που θα μιλούσαν για τον Τέσλα στην αίθουσα τελετών της Σέρβικης Πρεσβείας ήμουν κι εγώ. Η εκδήλωση πραγματοποιήθηκε το βράδυ της Δευτέρας 10 Ιουλίου του 2006 στην αίθουσα τελετών της Πρεσβείας, που ήταν διακοσμημένη με εικόνες του Τέσλα και των πιο διάσημων εφευρέσεων του. Όταν τελικά πήρα τον λόγο υπενθύμισα στο πολυεθνικό μου ακροατήριο, που αποτελούνταν από Έλληνες, Σέρβους και πρέσβεις διαφόρων χωρών στις οποίες έζησε ο Τέσλα (Κροατία, Αυστρία, Τσεχία, Ουγγαρία κ.α.) –ήταν κραυγαλέα η απουσία του Αμερικανού πρέσβη– πως η επέτειος των 150 χρόνων από τη γέννηση του Τέσλα, είναι πολύ σημαντική, όχι μόνο επειδή τιμούμε τη μνήμη του μεγάλου Σερβουαμερικανού εφευρέτη, αλλά κι επειδή ο Τέσλα επιστρέφει, οι ιδέες του και το έργο του ξαναγίνονται επίκαιρες και εμπνέουν όλους εκείνους που πασχίζουν ανιδιοτελώς για την πρόοδο της ανθρωπότητας.

Δεν το κρύβω πως η ενασχόληση με τη μελέτη της ζωής και του έργου του Τέσλα αποτέλεσε για μένα πηγή έμπνευσης αλλά και ενθουσιασμού σχετικά με τη δύναμη του ανθρώπινου πνεύματος, που βρίσκει πάντα τρόπους για να ξεπερνά εμπόδια και απαράδεκτες σταθερές. Είμαι συγγραφέας και το πρώτο μου βιβλίο, το οποίο έγραψα πριν από εννιά χρόνια (1999), ήταν και η πρώτη στην ελληνική γλώσσα βιογραφία του Νίκολα Τέσλα (Νίκολα Τέσλα: Ο Προφήτης του 21ου Αιώνα). Χρειάστηκα πολλά χρόνια έρευνας για να συγκεντρώσω το σχετικό υλικό, εφόσον εκείνη την εποχή στην Ελλάδα το όνομα του Τέσλα ήταν σχεδόν άγνωστο, διαγραμμένο από τις λεωφόρους της γνώσης. Στη προσπάθεια μου αυτή πολύτιμη υπήρξε και η συνεισφορά της Σερβίδας φιλόλογου-συγγραφέα (και μακρινής συγγενής του Τέσλα) Μίλιτσα Κοσάνοβιτς.

Το βιβλίο μου τελικά κυκλοφόρησε τον Μάρτιο του 1999, συμπτωματικά δύο εβδομάδες προτού ξεκινήσουν οι διάρκειας 78 ημερών βομβαρδισμοί κατά της Σερβίας, της μητέρας-πατρίδας του Τέσλα. Η επιτυχία του ήταν, ακόμη και για μένα, απρόσμενη, καθώς το βιβλίο έκανε πολλές επανεκδόσεις (πάνω από επτά), σε μια χώρα που γενικώς οι βιογραφίες «δεν πουλάνε». Το 2004 αποφάσισα να συμπληρώσω τη συγγραφική μου συνεισφορά στη διάδοση των ιδεών και του έργου του Τέσλα με το βιβλίο Ο Θαυμαστός Κόσμος του Τέσλα (εκδ. Άγνωστο), το οποίο και ολοκλήρωσε την παρουσίαση του «φαινομένου Τέσλα» στο ελληνικό κοινό. Τα λέω όλα αυτά όχι για να περιαυτολογήσω, αλλά για να επισημάνω ότι η σχέση μου με τον Τέσλα είναι βαθιά, ένα είδος «αποστολής» και χαίρομαι που η αποστολή αυτή έχει πετύχει και στη πατρίδα μου, την Ελλάδα, το όνομα του Τέσλα δεν είναι πλέον άγνωστο, καθώς όλο και περισσότεροι άνθρωποι, κυρίως φοιτητές και πανεπιστημιακοί, ενδιαφέρονται για το έργο και τις ιδέες αυτού του μεγάλου Σερβοαμερικανού επιστήμονα.



ΜΙΑ ΑΝΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΤΗ ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΑ ΜΑΣ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙ…

Συνοψίζοντας, η προσφορά του Νίκολα Τέσλα στην πρόοδο και στον εξηλεκτρισμό της ανθρωπότητας είναι τεράστια. Χωρίς αυτόν το μεγάλο επιστήμονα κι εφευρέτη δεν θα υπήρχε εναλλασσόμενο ρεύμα στο σπίτι σας, το φως της λάμπας δεν θα είχε νικήσει το σκοτάδι και δεν θα λειτουργούσαν ο υπολογιστής, η καφετιέρα και όλες οι οικιακές συσκευές σας. Του χρωστάμε περισσότερες από 700 εφευρέσεις, ορισμένες εκ των οποίων έθεσαν τα θεμέλια του σύγχρονου κόσμου: Εναλλασσόμενο ρεύμα, επαγωγικοί κινητήρες, πολυφασικό σύστημα, ρεύματα υψηλής συχνότητας, ηλεκτρικός ταλαντωτής, πηνίο Τέσλα, λάμπες φθορισμού, ακτινογραφία (Τεσλόγραμμα), ηλεκτροθεραπεία, τηλεκατεύθυνση, αυτοματισμός, ραδιόφωνο, ασύρματη μεταφορά ενέργειας, τηλεγεωδυναμική, προωθητικοί κινητήρες, ραντάρ, ηλεκτρομαγνητική προστασία…

Εκτός από εφευρέτης και επιστήμονας ο Τέσλα ήταν κι ένας ανθρωπιστής και οραματιστής φιλόσοφος, που βυθίζονταν σε ατελείωτους πυρετώδεις στοχασμούς σχετικά με το μέλλον της ανθρωπότητας. Ήταν επίσης ένας εκκεντρικός, παράξενος και ιδιαίτερος άνθρωπος, που ακολουθούσε ένα εντελώς δικό του μοντέλο ζωής, χάρη στο οποίο μπορούσε να εστιάζει όλη την πνευματική και σωματική του ενέργεια στην ανακάλυψη μέσων που θα βελτίωναν τη ζωή του ανθρώπου.

Έχουν περάσει αρκετές δεκαετίες από το θάνατο του Τέσλα και το ημιτελές έργο του μεγάλου Σερβοαμερικάνου εφευρέτη συνεχίζει ν’ απασχολεί δεκάδες επιστήμονες κι ερευνητές ανά τον κόσμο. Ο κύριος λόγος που ακόμη και επιφανή μέλη της επιστημονικής κοινότητας σκύβουν σήμερα μ’ ενδιαφέρον πάνω στο έργο του, είναι οι ανάγκες της επιστημονικής και τεχνολογικής εξέλιξης, που έπειτα από κάποιες δεκαετίες άνετου «περιπάτου» πάνω σε γνωστά μονοπάτια, βρέθηκε και πάλι σε αδιέξοδο. Το σύγχρονο ενεργοβόρο μοντέλο ανάπτυξης, που λεηλατεί απερίσκεπτα τους μη ανανεώσιμους φυσικούς πόρους του πλανήτη μας, φαίνεται πλέον ξεκάθαρα ότι δεν έχει κανένα μέλλον. Και πως μπορεί άραγε να προχωρήσει η επιστημονική πρόοδος όταν συνεχίζει να καταναλώνει τα δύο τρίτα του δυναμισμού της πάνω στη θεραπεία των παρενεργειών της; Έτσι, το όνειρο της Ελεύθερης Ενέργειας, το οποίο τον είχε συνεπάρει πριν από έναν αιώνα, συνεχίζει να θεωρείται «απαγορευμένος καρπός» για τον κόσμο των αρχών του 21ου αιώνα.

Η ανεκμετάλλευτη κληρονομιά του Νίκολα Τέσλα αποτελεί πάντα ένα μεγάλο μυστήριο, τα πέπλα του οποίου μας συνδέουν με το μέλλον. Δεν είναι περίεργο λοιπόν που λίγοι άνθρωποι στον κόσμο καταλαβαίνουν τις πραγματικές διαστάσεις των ιδεών και των οραμάτων του Τέσλα και ακόμη λιγότεροι είναι εκείνοι που γνωρίζουν κάποια από τα συναρπαστικά μυστικά που συνέλαβε ο διαμαντένιος νους του. Τα χρόνια που έρχονται θα φωτίσουν ακόμη περισσότερο το ημιτελές έργο του κι ενδεχομένως θα επιβεβαιώσουν και πολλές από τις προβλέψεις του για το μέλλον της ανθρωπότητας.

Ευτυχώς λοιπόν για μας που ο Τέσλα επιστρέφει! Το επαναστατικό ηλεκτροκίνητο Tesla Roadster (κατασκευασμένο από την εταιρεία Tesla Motors), που πιάνει τα 100 χιλιόμετρα ταχύτητα μέσα σε 4 μόλις δευτερόλεπτα, διασχίζει ήδη τους δρόμους της Σάντα Μόνικα αφήνοντας πίσω του μηδενικούς ρύπους… Η κινηματογραφική βιομηχανία του Χόλιγουντ ασχολήθηκε με το φαινόμενο Τέσλα στην ταινία μυστηρίου The Prestige του Κρίστοφερ Νόλαν, όπου ο Τέσλα παίζει το ρόλο του «πραγματικού μάγου», δηλαδή του επιστήμονα που είναι πολύ μπροστά από την εποχή του, που ασχολείται με προωθημένη επιστήμη την οποία η ανθρωπότητα δεν είναι ακόμη έτοιμη να δεχθεί. Το αεροδρόμιο του Βελιγραδίου μετονομάστηκε σε «Αεροδρόμιο Νίκολα Τέσλα»… Στις 10 Ιουλίου του 2006 Σέρβοι και Κροάτες έβαλαν κατά μέρος τις εθνικιστικές του διαφορές για να τιμήσουν από κοινού την επέτειο των 150 χρόνων από τη γέννηση του Τέσλα… Ολοένα και περισσότεροι σοβαροί ερευνητές μιλούν πλέον για την Ελεύθερη Ενέργεια και την ασύρματη μεταφορά ενέργειας, προσπαθώντας να αξιοποιήσουν πειραματικά τις ιδέες του Τέσλα… Ο θρύλος του Τεσλα επιστρέφει και μαζί του η εναλλακτική επιστήμη αρχίζει να επανακτά το χαμένο της έδαφος. Ο κόσμος που έρχεται δεν θα είναι πια ο ίδιος…