Το γαλλικό ενδιαφέρον για την Ελλάδα στην περίοδο του Καποδίστρια 1828-1831

Το γαλλικό ενδιαφέρον για την Ελλάδα δεν εκδηλώθηκε αμέσως με την έναρξη του απελευθερωτικού αγώνα. Το γαλλικό φιλελληνικό κίνημα των πρώτων ετών 1821-1823, που τροφοδοτούσε η φιλελεύθερη πολιτική δύναμη, η οποία περιλάμβανε αστούς, διανοούμενους, ιδιοκτήτες, γεωργούς και γενικότερα όσους διατηρούσαν τις αρχές του 1789 για κοινωνική ισότητα, πολιτική και οικονομική ελευθερία, ήταν συγκεχυμένο, με χαρακτήρα φιλανθρωπικό. Ενδεικτικό είναι ότι η πρώτη φιλελληνική οργάνωση, που ιδρύθηκε στο Παρίσι, ήταν απλώς υποεπιτροπή της "Societe de la Morale Chretienne", οργάνωσης καθαρά φιλανθρωπικής με στόχους την κατάργηση της δουλείας, της θανατικής ποινής, της χαρτοπαιξίας, τη βελτίωση των συνθηκών διαβίωσης των φυλακισμένων κλπ.! Ένδειξη ενδιαφέροντος αποτέλεσε η υπόθεση των Ιπποτών της Μάλτας, την οποία υποκίνησε (1823) η γαλλική κυβέρνηση, αποβλέποντας στην εξασφάλιση ελέγχου της Ανατ. Μεσογείου με τη δημιουργία βάσης στη Ρόδο ή στην Κρήτη. Η υπόθεση όμως αυτή αποτελεί γενικότερα σύμπτωμα αλλοίωσης του χαρακτήρα του φιλελληνικού κινήματος, το οποίο, εκ του αφανούς ενισχυόμενο από τις ενδιαφερόμενες κυβερνήσεις, υπηρέτησε το διπλωματικό ανταγωνισμό τους, ώστε πολλοί φιλέλληνες, συνειδητά ή ασυνείδητα, συμπεριφέρθηκαν ως όργανα της εξωτερικής πολιτικής της χώρας τους. Έτσι, η Γαλλία μετά το πέρας των περιπλοκών της με την υπόθεση της Ισπανίας (1823) και ενώ η πίεση της κοινής γνώμης, ανάλογης με τη διογκούμενη δύναμη των φιλελεύθερων, γινόταν μεγαλύτερη, επιδίωξε αφ' ενός την ανάμειξή της στο διπλωματικό παιγνίδι, για να μη δοθούν λύσεις στο ελληνικό ζήτημα εν απουσία της, αφ' ετέρου τη δραστηριοποίησή της για την ανάκτηση της επιρροής της στην Ανατ. Μεσόγειο. (...) Η φιλελληνική δραστηριοποίηση στη Γαλλία δεν ήταν άσχετη με ορισμένες ενέργειες στην Ελλάδα.[...]