Ύμνοι εναντίον γυναικών

Διασκεδαστικά πεζογραφήματα σε μικρό σχήμα και ανάλογο μέγεθος.
Μικρό το σχήμα γιατί πρόκειται σχεδόν για βιβλίο τσέπης και μικρό το μέγεθος διότι πολλά από τα κείμενα δεν ξεπερνούν τη μία, άντε μιάμιση, σελίδα. Πέρα από αυτές τις πρώτες παρατηρήσεις να σημειωθεί ο οξύμωρος τίτλος « Ύμνοι εναντίον γυναικών» - ίδιον του εκκεντρικού συγγραφέα – μια και είναι αρκετά δύσκολο να φανταστούμε κάποιον ύμνο που να μην…υμνεί, αλλά να στρέφεται εναντίον εκείνου που αναφέρει! Να πούμε, επίσης, ότι ενώ ο υπότιτλος του βιβλίου μιλά για διηγήματα ελάχιστα από τα κείμενα έχουν τη θεματολογία και την πλοκή διηγήματος. Στη συντριπτική τους πλειοψηφία ( αφού στις 320 σελίδες του βιβλίου υπάρχουν κοντά στα 80 κείμενα σύντομα, πιο σύντομα και λιγότερο σύντομα!) είναι αφηγήματα με πηγή έμπνευσης την προσωπική ζωή του συγγραφέα και περασμένα όλα από το φίλτρο της ιδιόμορφης και σπανίζουσας λογοτεχνικής του φλέβας. Τα περισσότερα αφορούν το γυναικείο φύλο και τη σχέση του με το γράφοντα αλλά υπάρχουν και άλλα με διαφορετική θεματική. Στο σύνολό τους αποτελούν θραύσματα μνήμης με αρκετούς νεολογισμούς και λεξη-πλασίες ( αν είναι δόκιμος ο όρος!) ενώ όλα ανεξαιρέτως αποπνέουν ένα πνεύμα σουρεαλισμού, τέτοιο, ώστε κάποια φορά γίνονται ακατάληπτα. Αυτό άλλωστε θεωρώ και το μόνο μελανό σημάδι στα πολύ ενδιαφέροντα και ξεχωριστά για το ύφος και την ποιότητα της γραφής μικρά αυτά κείμενα. Πέντε αστέρια για μια ακόμη φορά - παρά την προηγούμενη παρατήρηση - στον «ζαντόν» Π. Θεοδωρίδη με την ευχή να μας χαρίσει και άλλα ταξίδια στο ιδιαίτερο και πολύ οξυδερκές λογοτεχνικό του σύμπαν…