Παρανουαρικό

Είναι δύο παρά πέντε. Μπαίνω στην τράπεζα και πηγαίνω στον διευθυντή. Του λέω γέμισε την τσάντα και μην κάνεις καμιά μαλακία γιατί από το πρωί τα νεύρα μου τα έχετε κάνει κρόσσια. Πηγαίνει με την τσάντα προς τα ταμεία. Τη γεμίζει. Μου τη δίνει. Τον βλέπω να πατάει τον συναγερμό. Αγανακτώ. Τον πιάνω με το καλό. Βρε μουνιά του λέω. Σας λέω δεν θέλω να δουλέψω. Μου λέτε πρέπει.
Σας λέω οκ και μου λέτε πως δεν έχει δουλειές για μένα αυτήν την περίοδο και γενικώς είναι δύσκολα τα πράγματα. Τι φάση είναι αυτή; Θα σας παρακαλάω; Σας λέω αφού οι τράπεζες έχουν τόσα λεφτά. Τι θα τα κάνουν; Στον κώλο τους θα τα βάλουν; Να μου δώσετε λίγα από αυτά. Μου λέτε πως αν τολμήσω να προσπαθήσω θα με βάλετε φυλακή. Τι φάση δηλαδή; Όλες τις αντιφάσεις του καπιταλισμού εγώ θα τις πληρώσω;