Οι σκλάβοι στα δεσμά τους

Φανερά κοινωνικά ενδιαφέροντα και προεκτάσεις έχει η πεζογραφία του Κωνσταντίνου Θεοτόκη (1872-1923). Από αριστοκρατική οικογένεια της Κέρκυρας, ευτύχησε να ανατραφεί μέσα στο ιδεολογικό περιβάλλον του νησιού του (έχει στενό φιλικό δεσμό με τον λ. Μαβίλη), να ποκτήσει μια γερή μόρφωση και να πλουτίσει την εμπειρία του με διαβάσματα και ταξίδια. Γύρω στα 1900, όπως πολλοί από τους συγχρόνους του, τον δυναστεύει η ισχυρή επίδραση του Νίτσε, αλλά αργότερα, στη Γερμανία, θα προσχωρήσει κι αυτός στις σοσιαλιστικές ιδέες και θα δώσει στην πεζογραφία του έντονο χρώμα κοινωνιστικό […]

…λίγο πιο ύστερα [από το 1914] αρχίζει να συνθέτει ένα μεγάλο μυθιστόρημα, που θα το επεξεργάζεται ως το τέλος της ζωής του, τους «Σκλάβους στα δεσμά τους» (1922). Η δράση έχει τοποθετηθεί στην Κέρκυρα, στην πόλη, σε μια εποχή ανακατατάξεων μέσα στην κοινωνική ζωή: η παλιά αριστοκρατική τάξη προσπαθεί να διατηρήσει ένα σχήμα ζωής ξεπερασμένο πια και αδικαίωτο, η αστική τάξη είναι κι αυτή ξεπερασμένη, ενώ αριβίστες από τη λαϊκή τάξη εκβιάζουν με το χρήμα τους για να «φτάσουν» κοινωνικά –όλοι «σκλάβοι στα δες,ά» της μοίρας τους και της ανάγκης που την κυβερνά το χρήμα.
Λίνος Πολίτης




... Αξαφνα έσπρωξε οπίσω του μ' όλη του τη δύναμη την πολυθρόνα του κι εβρέθηκε ορθός. Κάποια ιδέα, που δεν την ομολογούσε στον εαυτό του, είχε φέξει αυτήν τη στιγμή στο σκοτεινό μυαλό του. Χωρίς να καταλαβαίνει καλά τι έκανε, έβγαλε το τρίπαλιοι πανωφόρι του, εφόρεσε την τριμμένη ρεδιγκότα του, επήρε το καπέλο του κι εβρέθηκε στο δρόμο. Ήταν ωχρός, κουρασμένος και λαχανιασμένος. Και εκρύωνε.
Τα βήματά του τον έφεραν στη μεγάλη δεντροφυτεμένη πλατεία. Εξάλλαξε καμπόσα χαιρέτια με κάποιους γνώριμούς του που εσεργιάνιζαν αυτήν την ώρα στη χειμωνιάτικη ακόμη λιακάδα, μα η ανησυχία του δεν εσταματούσε...