Πόλεμος και αντιπόλεμος

Με τη σοβιετική κατάρρευση, οι προβλέψεις μιας διαρκούς ειρήνης ξανάκαναν την εμφάνισή τους και μια νέα θεωρία (στην πραγματικότητα, μια παλιά θεωρία με νέο περιτύλιγμα), έγινε ξαφνικά της μόδας. Ένας ολοένα και μεγαλύτερος αριθμός Δυτικών και ιδιαίτερα Αμερικανών διανοουμένων άρχισαν να υποστηρίζουν ότι η μορφή του αύριο θα προσδιοριζόταν τελικά από την οικονομική, και όχι τη στρατιωτική, ευημερία. Από το 1986 στο «The Rise of the Trading State», ο Ρίτσαρντ Ρόζενκρας του Κέντρου Διεθνών Σχέσεων του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια, του Λος Άντζελες, υποστήριζε ότι τα κράτη εξελίσσονταν σε τόσο πολύ αλληλοεξαρτώμενα οικονομικά, ώστε να εξουδετερώνεται η τάση τους να εμπλέκονται σε πολέμους μεταξύ τους. Το 1987 επίσης ο Πολ Κένεντι επιχείρησε μια ανάλογη αντιπαράθεση της οικονομικής και στρατιωτικής δύναμης στο «The Rise and Fall of the Great Powers». Ο Κένεντι υπογράμμισε τους κινδύνους της «στρατιωτικής επέκτασης»...