Ιδεογράμματα (1980-2008) Ideogrammes

Τί θαυμάσιο θέαμα μας προσφέρει πράγματι η ατέλειωτη ποικιλία του
κόσμου με την αυξάνουσα πολυπλοκότητά της. Άραγε πώς θα ήταν
ο κόσμος μας αν δεν υπήρχε η πολυμορφία των ειδών από τον άνθρωπο
μέχρι το μικρό πετραδάκι; Ποια θα ήταν η εικόνα του χωρίς την ποικιλία
των φυτών και την ανανέωσή τους;
Έτσι και οι δημιουργοί σε όλους τους χώρους της Τέχνης αναζητούν δια-
φορετικούς τρόπους έκφρασης, που αποκαλύπτουν μια διαφορετική αι-
σθητική και ανανεώνουν αδιάκοπα στα μάτια των ανθρώπων την όψη του
κόσμου.
Στον χώρο της ποίησης οι ποιητές προσπαθούν να εκφράσουν τις ιδέες τους με τη γλώσσα, με την αισθητική δίψα της φαντασίας και της αντικειμενικής λογικής.
Στην αναζήτησή μου για νέους τρόπους έκφρασης, πιο τολμηρούς από τους παραδοσιακούς που αποκαλύπτουν μια διαφορετική ποιητική αίσθηση, εκφράστηκα με το Σχηματικό Ποίημα, το ιδεόγραμμα που είναι αρχαιοελληνικός ποιητικός τρόπος γραφής. «Τεχνοπαίγνια» τα έλεγαν οι αρχαίοι Έλληνες. Πιστεύω πως και η ποίηση εξελίσσεται, όπως όλες οι τέχνες άλλωστε.
Στη Σχηματική Ποίηση οι συντακτικοί και ποιητικοί κανόνες ξεπερνιούνται, το σχήμα μπαίνει στην υπηρεσία του ποιητή, εναρμονίζεται με το λόγο, μας μεταδίδει αισθητικές πληροφορίες, δημιουργώντας μια οπτική πραγματικότητα. Αυτή η εναρμόνιση του σχήματος και του λόγου ακτινοβολεί δίνοντας συγχρόνως στην ποίηση πρωτοτυπία και πλούτο εικόνων που προκαλούν τη συγκίνηση και τη χαρά να βρίσκεσαι μπροστά σε
κάτι καινούργιο, ανακαλύπτοντας τη λυρική τόλμη, χωρίς φραγμούς και περιορισμούς, δημιουργώντας μία ατμόσφαιρα απελευθέρωσης.
Τα «Calligrammes» του Apollinaire ήταν για μένα μια πρόκληση, τα «Καλλιγραφήματα» του Σεφέρη μια παρότρυνση. Έτσι λοιπόν σκέψεις και αισθήματα, κάποιες στιγμές μοναχικότητας, εικόνες από την καθημερινή ζωή και την πραγματικότητα των καιρών μας, έγιναν αφορμή για δημιουργία, αφορμή για την «Πολλοί-Κατοικία», τους «Μικρούς Χτιστάδες», τον «Σαλίγκαρο», τα «Σημεία της Στίξης» κ.ά. (Από την παρουσίαση της
έκδοσης)