Εις επίγνωσιν αληθείας

Ο ιερέας μέσα στην ζωή του έχει να παλέψει σ' έναν διπλό χώρο και τόπο, στην πνευματική ζωή της καρδιάς του, αλλά και στην ιερατική του διακονία. Ο απόστολος Παύλος περιγράφοντας την ιερατική του καρδιά και τον αγώνα του έλεγε ότι "ουδεμίαν έσχηκεν άνεσιν", αλλά ότι ζούσε μόνιμα σ' έναν διπλό πειρασμό "έξωθεν μάχαι, έσωθεν φόβοι". Φόβους εννοεί την πνευματική αγωνία για τον εαυτό του και την πορεία του. Αγωνιούσε μήπως "άλλοις κηρύξας αυτός αδόκιμος γένωμαι". Με τραγικότητα περιγράφει τον πνευματικό θάνατο που σκορπίζει μέσα του το ευάλωτο σαρκίο του, ομολογώντας ότι ζει μία απρόβλεπτη κατάσταση από την εντός του "οικούσα αμαρτία", που ενώ πάει να κάνει το καλό, πέφτει στο κακό. Και αναφωνεί με αγωνία "Ταλαίπωρος εγώ άνθρωπος! τις με ρύσεται εκ του σώματος του θανάτου τούτου;".
Από την άλλη με την λέξη μάχαι εννοεί τον πόλεμο που δέχεται στην αποστολή του. Πρέπει να μένει αμετακίνητος και εδραίος στην ακριβή και αληθινή διακονία του Ευαγγελίου, χωρίς να επηρεάζεται από τον διωγμό που του εξασκεί ο αντίδικος διάβολος.
Ομολογεί ότι αυτή είναι η αποστολή του, να σηκώνει δηλ. το βάρος όλων των διωγμών και να δουλεύει με ακρίβεια και με αλήθεια. [...]