Δεν έχω πατρίδα, έχω τον τόπο μου

Τα βαθιά σημάδια που άφησε η απαγόρευση της μητρικής τους γλώσσας στον δημόσιο χώρο...

Η θλίψη του να θεωρούνται «ξένοι» στην πόλη όπου έζησαν επί γενεές γενεών...

Η μελαγχολία του να μην είσαι «ούτε από εδώ ούτε από εκεί»...

Το βιβλίο αυτό, καρπός πολυετούς μελέτης της ελληνικής κοινότητας της Πόλης από την κοινωνική ανθρωπολόγο Νουρντάν Τουρκέρ, φωτίζει τον κόσμο των αντιλήψεων και των συναισθημάτων των Ελλήνων της Κωσταντινούπολης. Περιγράφει τον ρόλο που παίζει γι’ αυτούς το γεγονός ότι ζουν ή έζησαν στην Πόλη αλλά και τον ρόλο της ίδιας της Πόλης στο χτίσιμο της ταυτότητάς τους. Διηγείται από το στόμα των ανθρώπων της ελληνορθόδοξης κοινότητας πώς αναπαράγεται η ταυτότητα στον χώρο, στους μύθους, στις τελετουργίες και μέσα στη μνήμη. Η ιστορία αυτού του βιβλίου αναπόφευκτα μιλάει και για τη φθορά που υπέστη η πολίτικη ταυτότητα με τις αλλεπάλληλες εθνικιστικές κακοποιήσεις, με την αγριότητα των Σεπτεμβριανών του 1955, τις εξορίες και άλλα. Ακόμη, είναι η ιστορία των αλλαγών που πέρασε και περνάει η Ιστανμπούλ και η ταυτότητα της Πολίτισσας και του Πολίτη.