Άνθρωπος και ανάπτυξη

Δισεκατομμύρια ανθρώπων διαβιούν κάτω από τα όρια της απόλυτης εξαθλίωσης. Δισεκατομμύρια άνθρωποι δεν έχουν πρόσβαση σε πόσιμο νερό. Πάνω από ένα δισεκατομμύριο ανθρώπων κοιμούνται καθημερινά πεινασμένοι. Κάθε λίγα δευτερόλεπτα πεθαίνει και ένα βρέφος από την ασιτία. Αυτά όλα δεν είναι ιστορικές διαπιστώσεις κάποιου μακρινού Μεσαίωνα. Συμβαίνουν σήμερα στη διπλανή πόρτα. Συμβαίνουν στην εποχή της διαστημικής τεχνολογίας και των οπτικών ινών. Αυτό είναι το αποτέλεσμα της μετα-βιομηχανικής εποχής. Στον καιρό της βιομηχανικής εποχής η δουλειά περίσσευε και το μεγάλο πρόβλημα των εργαζομένων ήταν η εκμετάλλευσή τους από την πλευρά των εργοδοτών. Σήμερα φτάσαμε στο σημείο ν' αναζητούμε "εκμεταλλευτές" και να μην βρίσκουμε. Κάποτε οι άνθρωποι ζητούσαν το δικαίωμα στην "τεμπελιά" και σήμερα ζητούν το δικαίωμα στην εργασία.

Βαδίζουμε ολοταχώς προς ένα νέο Μεσαίωνα, πολύ χειρότερο από τον προηγούμενο. Ένα Μεσαίωνα, όπου οι λίγοι θα έχουν τα πάντα στον απόλυτο βαθμό και οι πολλοί δεν θα έχουν τίποτε στον ίδιο απόλυτο βαθμό. Ιδιωτικοποιήθηκε στην κυριολεξία το σύνολο του Πλανήτη. Μερικές χιλιάδες ιδιωτών ελέγχουν πλέον το σύνολο του παγκόσμιου κεφαλαίου. Μερικές χιλιάδες ιδιωτών καθημερινά αποφασίζουν για τη ζωή και το θάνατο δισεκατομμυρίων ανθρώπων. Η μόνη ιδιομορφία της σύγχρονης μεσαιωνικής εποχής είναι ότι υπάρχει αντιστροφή των όρων σε σχέση με τα όσα συνέβαιναν στον ιστορικό Μεσαίωνα. Κάποτε η γνώση δεν έφτανε και οι λαοί έβγαιναν στους δρόμους για ν' αγωνιστούν, χωρίς να έχουν εφόδια. Σήμερα, που υποτίθεται περισσεύουν οι γνώσεις, οι λαοί περιμένουν από τον καναπέ, για να τους σώσουν άλλοι. Κάποτε οι λαοί πετούσαν το μπαλάκι στον πνευματικό κόσμο, για να τους βρει εκείνος λύσεις. Σήμερα ο πνευματικός κόσμος έχει τις λύσεις και άρα το μπαλάκι είναι πλέον στη μεριά των λαών. Έχουν οι λαοί το σθένος να απαιτήσουν την εφαρμογή αυτών των λύσεων;