0
Your Καλαθι
Η λεωφόρος
Περιγραφή
Η Λεωφόρος βρίσκεται στην καρδιά της κακόφημης συνοικίας του Μόντρεαλ. Οι σκοτεινοί δρόμοι της αντηχούν από φωνές σε μια ντουζίνα γλώσσες, από τα γρήγορα βήματα των κακοποιών και τους ψιθύρους που ανταλλάσσουν οι πόρνες. Οι άνθρωποι του υποκόσμου έρχονται σε επαφή με φτωχούς εργάτες και με τους νεοφερμένους μετανάστες που αναζητούν μια καλύτερη ζωή. Την τάξη, εδώ και τριάντα χρόνια, επιβάλλει ο υπαστυνόμος Κλωντ Λαπουάντ, που είναι ταυτοχρόνως δικαστής, εξομολόγος και άγγελος εξολοθρευτής. Η αστυνομία του Μόντρεαλ, όμως, έχει πια αρχίσει να αλλάζει. Τον Λαπουάντ συνοδεύει ένας νέος, μορφωμένος αστυνομικός, πιστός στους κανονισμούς, που βλέπει έκπληκτος τον Λαπουάντ να είναι, από τη μια, απολύτως ταγμένος στην υπηρεσία της δικαιοσύνης, χρησιμοποιώντας ωστόσο εντελώς ανορθόδοξες μεθόδους και, από την άλλη, να ενδιαφέρεται ειλικρινά για τη ζωή και τη μοίρα των αθλίων της πόλης του. Όταν ένας στυγερός δολοφόνος εισβάλλει στην επικράτεια του υπαστυνόμου, εκείνος αναγκάζεται να παλέψει με τους προσωπικούς του δαίμονες, να επανεξετάσει τις πεποιθήσεις του, να φέρει ξανά στην επιφάνεια παλιά μυστικά, να αντιμετωπίσει τη μοναξιά και τη θνητότητά του.
Ο Τρεβάνιαν υπογράφει ένα αστυνομικό μυθιστόρημα που υπερβαίνει τα όρια του είδους και καταλήγει σ’ έναν οξυδερκή στοχασμό για την ενοχή και το πέρασμα του χρόνου.
* * *
Η οξυμμένη αίσθηση των χαρακτήρων και του περιβάλλοντος, που διαθέτει ο Τρεβάνιαν, προσδίδει στο βιβλίο μια τέτοια ζωντάνια που μόνο η «σοβαρή», υψηλού επιπέδου λογοτεχνία μπορεί να έχει.
Washington Post
Ένα συγκλονιστικό αστυνομικό μυθιστόρημα με κέντρο δράσης και σημείο αναφοράς την πόλη του Μόντρεαλ, τη νυχτερινή και απειλητική όψη της οποίας γνωρίζουμε μέσα από έναν αστυνομικό σκυθρωπό και τσακισμένο.
Le Figaro Magazine
* * *
Το The Main, γραμμένο το 1979, είναι το τρίτο μυθιστόρημα του Τρεβάνιαν. Ο συγγραφέας ξαφνιάζει τον αναγνώστη του τοποθετώντας τη δράση στο Μόντρεαλ τη δεκαετία του ’70, μια πόλη καθόλου εξωτική και που, εν πάση περιπτώσει, ελάχιστα έχει απασχολήσει τους συγγραφείς της αστυνομικής λογοτεχνίας. Ο τίτλος, αρκετά επεξηγηματικός, επιτρέπει στον Τρεβάνιαν να μας οδηγήσει στην καρδιά του Μόντρεαλ, εκεί όπου αναμειγνύονται όλες οι κοινωνικές τάξεις.
Σε αυτή την πολυπολιτισμική και υποβαθμισμένη γειτονιά βασιλεύει ο υπαστυνόμος Λαπουάντ, Γαλλοκαναδός, με ινδιάνικο αίμα στις φλέβες του. Ζωντανό αλλά γερασμένο σύμβολο της αστυνομίας, κυβερνά με σιδερένια πυγμή ναρκομανείς, πόρνες, κλοσάρ, κλεφτρόνια, αλλά και τους έντιμους κατοίκους αυτής της πολυσύνθετης γειτονιάς. Όταν ένας άγνωστος νεαρός δολοφονείται, ο Λαπουάντ είναι ο πρώτος και ίσως ο μόνος που σηκώνει τα μανίκια για να απονείμει δικαιοσύνη, στο όνομα των ανωνύμων. Μια πρώτη διαπίστωση, εγγύηση ποιότητας εξάλλου: υπάρχουν αναλογίες μεταξύ Τρεβάνιαν και Σιμενόν, ως προς τη σημασία της πλοκής στο αστυνομικό μυθιστόρημα. Ο καμβάς είναι απλός, τόσο σε ό,τι αφορά την πλοκή, όσο και σε σχέση με τις πολιτικο-οικονομικές αναφορές. Η πλοκή χρησιμοποιείται ως ο αναγκαίος μοχλός για μια ιστορία με διαφορετικούς στόχους. Όπως στον πατέρα του επιθεωρητή Μαιγκρέ, έτσι κι εδώ η μελέτη της γειτονιάς προσεγγίζει τη ματιά του κοινωνιολόγου, κυρίως μέσω των λεπτομερών περιγραφών αυτού του ετερόκλητου πλήθους, των ηθών και των εθίμων του. Η δουλειά του Τρεβάνιαν είναι, αν όχι μνημειώδης, τουλάχιστον υποδειγματική, καθώς αυτή η γωνιά του Μόντρεαλ ζωντανεύει ρεαλιστικά. Μάλιστα, ο Τρεβάνιαν, προφητικά, αντιστέκεται στην αναβάθμιση αυτών των περιοχών και καταδικάζει την εισβολή ανθρώπων «που δεν ζουν στη Λεωφόρο, αλλά παριστάνουν ότι ζουν».
Πέραν, όμως, της περιγραφής της γειτονιάς, το μυθιστόρημα είναι ελκυστικό και μέσω της περιγραφής του άλλου σταρ του, του υπαστυνόμου Λαπουάντ.
Μια πρόχειρη ιστορική έρευνα των αστυνομικών πρωταγωνιστών μάς δείχνει ότι ο ήρωας του Τρεβάνιαν είναι σύγχρονος ενός άλλου χαρακτήρα που σαρώνει στις οθόνες από το 1971, του περίφημου Κάλαχαν που τον ενσαρκώνει ο Κλιντ Ίστγουντ. Χωρίς να προβούμε σε υποθέσεις για την επίδραση που άσκησε ο Βρώμικος Χάρι στον Τρεβάνιαν, μπορούμε να πούμε ότι και στους δύο οφείλουμε έναν ορισμένο αριθμό κωδίκων, που τότε ανανέωσαν το είδος, για να καταλήξουν κλασικοί. Με έναν χαρακτήρα «bad ass», που αντιστέκεται σε κάθε μορφής εξουσία εκτός από τη δική του, που νομιμοποιεί τη χρήση βίας, και στα πόδια του οποίου μπερδεύουν έναν ιδεαλιστή ασκούμενο νεαρό, ο Τρεβάνιαν μεταφέρει με χιούμορ και μια κάποια απόλαυση τη Διαμάχη των Αρχαίων και των Νεοτέρων στην κλίμακα της αστυνομίας. Ο τρόπος που περιγράφεται ο χαρακτήρας του Λαπουάντ είναι, στην αρχή, στερεοτυπικός: σκιαγραφείται ένας γερο-δεινόσαυρος που δεν ξεκολλά από την περιοχή του, ενώ οι αποπάνω του το μόνο που θέλουν είναι να τον ξεφορτωθούν. Στη συνέχεια, ο Λαπουάντ αποκτά ελκυστικά στοιχεία: είναι επιρρεπής στις τύψεις, κουβαλάει αγιάτρευτες πληγές, τρέφει ανομολόγητες επιθυμίες? και, στο τέλος, καθίσταται ιδιαίτερα ανθρώπινος και αξιαγάπητος, γιατί δεν παύει να δείχνει εμπιστοσύνη στους ανθρώπους που το αξίζουν, ακόμα κι αν τον χωρίζουν από αυτούς οι διαφορετικές αντιλήψεις και νοοτροπίες τους. Μια σειρά ψυχολογικών και συμβολικών ανατροπών εμφανίζεται: ο άξεστος μετατρέπεται σε σωτήρα, ο αξιολύπητος μεταβάλλεται σε αξιοθαύμαστο και ο άκακος σε βασικό παίκτη.
Ο Τρεβάνιαν, για μία ακόμα φορά, πετυχαίνει διάνα. Η πένα του δεν έχει αποκτήσει ούτε μία ρυτίδα και καθιστά το μυθιστόρημα βαθύτατα καίριο. Από τις πρώτες κιόλας σελίδες, η μαγεία επιδρά και ο συγγραφέας κατορθώνει να εμφυσήσει ζωή στη γειτονιά και τους χαρακτήρες του, με αποτέλεσμα ο αναγνώστης να αφήνει με λύπη το βιβλίο, μόλις το τελειώσει. Ευφυές, ευαίσθητο, εύθυμο και συγκινητικό, τι άλλο να ζητήσει κανείς από ένα βιβλίο που ήδη αγγίζει την τελειότητα;
Adrien Battini, La Cause Litteraire
Αστυνομικό μυθιστόρημα μαγευτικό, που αντιστέκεται στις ταξινομήσεις.
R.T.L.
Ο Τρεβάνιαν διαπρέπει στο να αγκαλιάζει ένα λογοτεχνικό είδος προκειμένου να το αποδομήσει καλύτερα, και στο να στήνει μια ατμόσφαιρα προκειμένου να ταξιδέψει τον αναγνώστη μακριά της.
L’Express
Ο Τρεβάνιαν υπογράφει ένα αστυνομικό μυθιστόρημα που υπερβαίνει τα όρια του είδους και καταλήγει σ’ έναν οξυδερκή στοχασμό για την ενοχή και το πέρασμα του χρόνου.
* * *
Η οξυμμένη αίσθηση των χαρακτήρων και του περιβάλλοντος, που διαθέτει ο Τρεβάνιαν, προσδίδει στο βιβλίο μια τέτοια ζωντάνια που μόνο η «σοβαρή», υψηλού επιπέδου λογοτεχνία μπορεί να έχει.
Washington Post
Ένα συγκλονιστικό αστυνομικό μυθιστόρημα με κέντρο δράσης και σημείο αναφοράς την πόλη του Μόντρεαλ, τη νυχτερινή και απειλητική όψη της οποίας γνωρίζουμε μέσα από έναν αστυνομικό σκυθρωπό και τσακισμένο.
Le Figaro Magazine
* * *
Το The Main, γραμμένο το 1979, είναι το τρίτο μυθιστόρημα του Τρεβάνιαν. Ο συγγραφέας ξαφνιάζει τον αναγνώστη του τοποθετώντας τη δράση στο Μόντρεαλ τη δεκαετία του ’70, μια πόλη καθόλου εξωτική και που, εν πάση περιπτώσει, ελάχιστα έχει απασχολήσει τους συγγραφείς της αστυνομικής λογοτεχνίας. Ο τίτλος, αρκετά επεξηγηματικός, επιτρέπει στον Τρεβάνιαν να μας οδηγήσει στην καρδιά του Μόντρεαλ, εκεί όπου αναμειγνύονται όλες οι κοινωνικές τάξεις.
Σε αυτή την πολυπολιτισμική και υποβαθμισμένη γειτονιά βασιλεύει ο υπαστυνόμος Λαπουάντ, Γαλλοκαναδός, με ινδιάνικο αίμα στις φλέβες του. Ζωντανό αλλά γερασμένο σύμβολο της αστυνομίας, κυβερνά με σιδερένια πυγμή ναρκομανείς, πόρνες, κλοσάρ, κλεφτρόνια, αλλά και τους έντιμους κατοίκους αυτής της πολυσύνθετης γειτονιάς. Όταν ένας άγνωστος νεαρός δολοφονείται, ο Λαπουάντ είναι ο πρώτος και ίσως ο μόνος που σηκώνει τα μανίκια για να απονείμει δικαιοσύνη, στο όνομα των ανωνύμων. Μια πρώτη διαπίστωση, εγγύηση ποιότητας εξάλλου: υπάρχουν αναλογίες μεταξύ Τρεβάνιαν και Σιμενόν, ως προς τη σημασία της πλοκής στο αστυνομικό μυθιστόρημα. Ο καμβάς είναι απλός, τόσο σε ό,τι αφορά την πλοκή, όσο και σε σχέση με τις πολιτικο-οικονομικές αναφορές. Η πλοκή χρησιμοποιείται ως ο αναγκαίος μοχλός για μια ιστορία με διαφορετικούς στόχους. Όπως στον πατέρα του επιθεωρητή Μαιγκρέ, έτσι κι εδώ η μελέτη της γειτονιάς προσεγγίζει τη ματιά του κοινωνιολόγου, κυρίως μέσω των λεπτομερών περιγραφών αυτού του ετερόκλητου πλήθους, των ηθών και των εθίμων του. Η δουλειά του Τρεβάνιαν είναι, αν όχι μνημειώδης, τουλάχιστον υποδειγματική, καθώς αυτή η γωνιά του Μόντρεαλ ζωντανεύει ρεαλιστικά. Μάλιστα, ο Τρεβάνιαν, προφητικά, αντιστέκεται στην αναβάθμιση αυτών των περιοχών και καταδικάζει την εισβολή ανθρώπων «που δεν ζουν στη Λεωφόρο, αλλά παριστάνουν ότι ζουν».
Πέραν, όμως, της περιγραφής της γειτονιάς, το μυθιστόρημα είναι ελκυστικό και μέσω της περιγραφής του άλλου σταρ του, του υπαστυνόμου Λαπουάντ.
Μια πρόχειρη ιστορική έρευνα των αστυνομικών πρωταγωνιστών μάς δείχνει ότι ο ήρωας του Τρεβάνιαν είναι σύγχρονος ενός άλλου χαρακτήρα που σαρώνει στις οθόνες από το 1971, του περίφημου Κάλαχαν που τον ενσαρκώνει ο Κλιντ Ίστγουντ. Χωρίς να προβούμε σε υποθέσεις για την επίδραση που άσκησε ο Βρώμικος Χάρι στον Τρεβάνιαν, μπορούμε να πούμε ότι και στους δύο οφείλουμε έναν ορισμένο αριθμό κωδίκων, που τότε ανανέωσαν το είδος, για να καταλήξουν κλασικοί. Με έναν χαρακτήρα «bad ass», που αντιστέκεται σε κάθε μορφής εξουσία εκτός από τη δική του, που νομιμοποιεί τη χρήση βίας, και στα πόδια του οποίου μπερδεύουν έναν ιδεαλιστή ασκούμενο νεαρό, ο Τρεβάνιαν μεταφέρει με χιούμορ και μια κάποια απόλαυση τη Διαμάχη των Αρχαίων και των Νεοτέρων στην κλίμακα της αστυνομίας. Ο τρόπος που περιγράφεται ο χαρακτήρας του Λαπουάντ είναι, στην αρχή, στερεοτυπικός: σκιαγραφείται ένας γερο-δεινόσαυρος που δεν ξεκολλά από την περιοχή του, ενώ οι αποπάνω του το μόνο που θέλουν είναι να τον ξεφορτωθούν. Στη συνέχεια, ο Λαπουάντ αποκτά ελκυστικά στοιχεία: είναι επιρρεπής στις τύψεις, κουβαλάει αγιάτρευτες πληγές, τρέφει ανομολόγητες επιθυμίες? και, στο τέλος, καθίσταται ιδιαίτερα ανθρώπινος και αξιαγάπητος, γιατί δεν παύει να δείχνει εμπιστοσύνη στους ανθρώπους που το αξίζουν, ακόμα κι αν τον χωρίζουν από αυτούς οι διαφορετικές αντιλήψεις και νοοτροπίες τους. Μια σειρά ψυχολογικών και συμβολικών ανατροπών εμφανίζεται: ο άξεστος μετατρέπεται σε σωτήρα, ο αξιολύπητος μεταβάλλεται σε αξιοθαύμαστο και ο άκακος σε βασικό παίκτη.
Ο Τρεβάνιαν, για μία ακόμα φορά, πετυχαίνει διάνα. Η πένα του δεν έχει αποκτήσει ούτε μία ρυτίδα και καθιστά το μυθιστόρημα βαθύτατα καίριο. Από τις πρώτες κιόλας σελίδες, η μαγεία επιδρά και ο συγγραφέας κατορθώνει να εμφυσήσει ζωή στη γειτονιά και τους χαρακτήρες του, με αποτέλεσμα ο αναγνώστης να αφήνει με λύπη το βιβλίο, μόλις το τελειώσει. Ευφυές, ευαίσθητο, εύθυμο και συγκινητικό, τι άλλο να ζητήσει κανείς από ένα βιβλίο που ήδη αγγίζει την τελειότητα;
Adrien Battini, La Cause Litteraire
Αστυνομικό μυθιστόρημα μαγευτικό, που αντιστέκεται στις ταξινομήσεις.
R.T.L.
Ο Τρεβάνιαν διαπρέπει στο να αγκαλιάζει ένα λογοτεχνικό είδος προκειμένου να το αποδομήσει καλύτερα, και στο να στήνει μια ατμόσφαιρα προκειμένου να ταξιδέψει τον αναγνώστη μακριά της.
L’Express
Κριτικές
Δεν βρέθηκαν δημοσιεύσεις
