Η αυτοκρατορική νοσταλγία της Ρωσίας

Η αμφιταλάντευση μεταξύ Δύσης και Ανατολής, αυτή η μοιραία
προπατορική αμαρτία του ρωσικού πολιτισμού, αυτό το προαιώνιο εμπόδιο
για την ομαλή προσέγγιση της άλλης πλευράς από τη Ρωσία, λύθηκε
οριστικά με την υιοθέτηση της επιλογής της ευρασιανικής προοπτικής από
Σήμερα, μετά την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία, ουσιαστικά η πρώτη
έχει κηρύξει τον πόλεμο ενάντια στη Δύση, στον ελεύθερο κόσμο, στον
πολιτισμό της ελευθερίας της επιλογής. Ουσιαστικά, η Ρωσία κομίζει στον
ιατικής απολυταρχίας, της λατρείας της ισχύος
και της επιβολής διά των όπλων των επιλογών μιας «πεφωτισμένης
Πριν από την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία, το επίπεδο των σχέσεων
με το ΝΑΤΟ ήταν ικανοποιητικό, αφού και οι δύο πλευρές απέφευγαν
ήσεις που θα μπορούσαν να λειτουργήσουν αποσταθεροποιητικά.
Μάλιστα, καταβάλλονταν προσπάθειες για πολιτικές διαβουλεύσεις, χωρίς
ωστόσο να θίγονται θεμελιώδη ζητήματα, όπως αυτό της Κριμαίας. Μάλλον
κυριαρχούσε ένα πνεύμα realpolitic. Αυτό το πνεύμα δεν υπάρχει πια. Το
ανέτρεψε η εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία και η άμεση απάντηση της
Δύσης, η κλιμάκωση του οικονομικού πολέμου απέναντι στο καθεστώς του
Πούτιν. Πλέον η κατάσταση δεν μπορεί να προβλεφτεί.