Με μια εμμονή στην κωλότσεπη

Στην τρίτη κατά σειρά συλλογή του Δημήτρη Τρωαδίτη που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις μας, με τίτλο «Με μια εμμονή στην κωλότσεπη», κάθε ποίημα, θα μπορούσε να ισχυριστεί κανείς δανειζόμενος από την αρχαία τραγωδία τον όρο, παίζει τον ρόλο του αγγελιοφόρου. Ο οποίος, εν προκειμένω, περιγράφει άλλοτε σε μια σύντομη και άλλοτε σε μια μακρά αφηγηματική-ποιητική ρήση τα «γεγονότα». Έτσι, και τα «γεγονότα» που περιγράφει εδώ ο ποιητής, είναι ακριβή και αξιόπιστα, χωρίς προκαταλήψεις και η βασική αλήθεια των λεγομένων δεν μπορεί να αμφισβητηθεί. Γι’ αυτό και είναι πικρή, καθώς διακατέχεται από μια ορμή και μια ασίγαστη φλόγα για απόδοση αλήθειας και δικαιοσύνης, για απόδοση τα του Καίσαρος τω Καίσαρι. Αυτή είναι η ποίηση άλλωστε του Τρωαδιτή τα τελευταία χρόνια που πιστός στον ποιητικό του στόχο αντιμετωπίζει τον στίχο σαν έναν τρόπο εξαγνισμού και λύτρωσης. Οι στίχοι του περιγράφουν μια ολόκληρη κοινωνική κατάσταση, όπου η έννοια της προδοσίας των αξιών -ηθικών, ιδεολογικών, πολιτικών, ανθρωπιστικών- ποτίζει κάθε του λέξη με μια μελαγχολική χροιά, η οποία όμως είναι και η κινητήριος δύναμη στη στιχουργική του. Ο ποιητής παρακολουθεί, παρατηρεί και εμμονικά στοχεύει στην αλλαγή με τα ποιητικά του βέλη, ή αλλιώς συνθήματα στον τοίχο, γιατί όπως λέει «η ποίηση ή θα γίνει επανάσταση ή δεν θα υπάρξει ποτέ».