Το Κυπριακό Δίκαιο της Ιατρικώς Υποβοηθούμενης Αναπαραγωγής

Τον Απρίλιο του 2015 η Κυπριακή Βουλή ψήφισε το Νόμο 69 (Ι)/2015 περί της Εφαρμογής της Ιατρικώς Υποβοηθούμενης Αναπαραγωγής. Πριν ακόμα στεγνώσει το μελάνι του αποκαλούμενου και βασικού κυπριακού νόμου, το Δεκέμβριο του 2015, η Κύπρος εισήγαγε τον πρώτο Τροποποιητικό Νόμο 194 (Ι)/2015, που μεταξύ άλλων ανέστειλε επ’ αόριστον την ισχύ μίας σειράς διατάξεων του βασικού κυπριακού νόμου, προβλέποντας μάλιστα την επανέναρξη ισχύος τους με απόφαση του Υπουργικού Συμβουλίου! Τον Ιούλιο του 2016 η Κύπρος υιοθέτησε το δεύτερο Τροποποιητικό Νόμο 92 (Ι)/2016, ο οποίος επέφερε χειρουργικές αλλαγές στο βασικό κυπριακό νόμο. Τα τρία αυτά νομοθετήματα αναφέρονται μαζί ως οι περί της Εφαρμογής της Ιατρικώς Υποβοηθούμενης Αναπαραγωγής Νόμοι του 2015 και 2016.

Έχοντας ως πηγή έμπνευσης το ελληνικό δίκαιο της ιατρικώς υποβοηθούμενης αναπαραγωγής, το ομόλογο κυπριακό δίκαιο διαγράφει ένα προοδευτικό άνυσμα, με ορισμένες ιδίως διατάξεις του να είναι προοδευτικότερες και από αυτές της Ελλάδας. Σταχυολογικά, ο κύπριος νομοθέτης κατοχυρώνει ρητά την προεμφυτευτική γενετική διάγνωση των εμβρύων για τον έλεγχο των ανθρώπινων αντιγόνων ιστοσυμβατότητας (PGA/HLA) και τη θεραπεία ενός άρρωστου παιδιού της οικογένειας (savior siblings), διασφαλίζει την πρόσβαση των μονήρων ατόμων, αδιακρίτως φύλου, σε μεθόδους ιυα, παραχωρεί κατ’ εξαίρεση το δικαίωμα προσφυγής σε κυοφόρο γυναίκα χωρίς μόνιμη κατοικία ή συνήθη νόμιμη διαμονή στην Κυπριακή Δημοκρατία και προβλέπει τη διενέργεια μεταθανάτιας γονιμοποίησης ανεξάρτητα από το φύλο του επιζώντος μέλους ενός ζευγαριού.

Το βιβλίο στέκεται κριτικά, αλλά και με σεβασμό απέναντι σε μια εντελώς νέα νομοθεσία, αναζητά συνετές και κοινωνικά πρόσφορες λύσεις στα ερμηνευτικά προβλήματα που αυτή γεννά και επιχειρεί να συμβάλει στην ορθή εφαρμογή της από τους κοινωνούς του δικαίου.