Αουρέλια

Η Αουρέλια έστρωσε τη χιονάτη πλισαριστή της φούστα και φόρεσε τα μοκασίνια. "Κορνέλιου!" φώναξε στον αδελφό της που κατηφόριζε τον λόφο. Κρατούσε μια βαλίτσα και φορούσε το μαύρο τσόχινο καπέλο του με τον χαμηλό τεπέ. Διέσχισε τον Τρεστιάνα πηδώντας πάνω στις γλιστερές πέτρες. Η λάμψη του νερού την τύφλωνε. "Κορνέλιου, περίμενε!" Έδεσε τη ζωηρόχρωμη μαντίλα της και πήρε το μονοπάτι πλάι στην όχθη. Το ποτάμι κυλούσε γύρω από καρφωμένες λεπίδες που γυάλιζαν. Η λάμψη των φύλλων την τύφλωνε. Το μονοπάτι οδηγούσε σε μια κοιλάδα όπου το νερό σχημάτιζε έναν αστερισμό από λιμνούλες. Ασπρόμαυρες αγελάδες έβοσκαν ήσυχα. Έζεψε γρήγορα τον Ντράκου. Πρόφτασε τον αδελφό της στην Γκάρα Ταλασμάν. "Θα έρθω μαζί σου", του είπε και μπήκε στην άμαξα.
Ένα οδοιπορικό στον χώρο και στον χρόνο που ξεκινά από τη Μεγάλη Ρουμανία της εποχής του Μεσοπολέμου για να καταλήξει στη Θεσσαλονίκη του σήμερα, με ήρωες δύο αδέρφια, την Αουρέλια και τον Κορνέλιου, που στροβιλίζονται μέσα στη δίνη του ανερχόμενου φασισμού και των μεγαλοϊδεατισμών της εποχής τους. Από τις γλιστερές πέτρες του Τρεστιάνα και τα βαλτοτόπια στο Δέλτα του Δούναβη ως τα λαγούμια του μετροπόντικα στα υπόγεια εργοτάξια της Θεσσαλονίκης και από τη ρουμάνικη αβάν γκαρντ κουλτούρα της δεκαετίας του ’30 ως τα θρυμματισμένα κεραμικά στο Ανάκτορο του Γαλέριου στην πλατεία Ναβαρίνου...